De Chocoladefabriek Rosmeulen en de brug van Vroenhoven

Nadat ik er bij enkele uitjes van de fotoclub niet bij kon zijn was ik voor deze vastbesloten om mee te gaan, moest me wel wat haasten, maar om 19:00 stond ik zoals afgesproken bij Palethe voor de deur, als een van de eersten zelfs.

Het nichtje van Suzie heeft de sleutel van de voormalig Chocoladefabriek Rosmeulen in Nerem, een prachtig oud fabriekspand wat binnenkort wordt omgetoverd tot een wooncomplex (start bouw is gepland voor 2016) en zij heeft kunnen regelen dat wij van Fotoclub Digipelt binnen mogen om foto’s te maken.

We vertrekken met enkele auto’s richting Tongeren, toch nog een uurtje rijden.

Bij de fabriek staan Suzie en haar nichtje ons al op te wachten en als de hele groep compleet is gaan we naar binnen, daar krijgen we nog een korte geschiedenisles en dan mogen we los.

Ik laat me de weg wijzen naar de trap van de toren en begin met de eerste 3 verdiepingen van het 5 verdiepingen tellende deel. Ik wil de bovenste twee ook nog bekijken, maar ik wil ook zeker de ruimte achter het grote raam vastleggen voor het licht het af laat weten. Ik bedoel dus het daglicht, want elektriciteit heeft het gebouw op dit moment niet. Het grote raam is gedeeltelijk zichtbaar in een van de ruimten en er staat een plas water in de ruimte die het plaatje nog net wat specialer maakt. Tsja, helemaal waterdicht is het pand niet meer maar dat wordt met de bouw wel weer in orde gebracht, en het levert ons wel mooie plaatjes op, net als de kapotte ramen en zelfs de duiven skeletjes.

Van de ruimte met het raam ben in doorgelopen de rechter vleugel in, en daarna weer terug naar de linker vleugel met de toren. Inmiddels hebben de anderen de toren ook gevonden en op de trap wisselen we even tips uit, beste uitzicht is op de voorlaatste verdieping. Dus ik daar op af natuurlijk. Het bovenste raam in het trappenhuis is een boograam met een mooi uitzicht op het landhuis aan de andere kant van de straat en vanuit enkele andere ramen heb je ook een mooi uitzicht op de omgeving. Langzaamaan begint het daglicht te verdwijnen en ik besluit nog maar even een plaatje van de buitenkant te maken. Ik ben niet de enige met dat idee blijkt als ik buiten kom. Een voor een komen ook de anderen naar buiten.

                                           http://www.dechocoladefabriek.be/

Hoewel het te donker geworden is om nog langer in de fabriek foto’s te maken is het nog wel mogelijk om op een andere locatie wat te gaan knippen. 
Victor stelt voor om naar de brug van Vroenhoven te rijden en daar bij het restaurant onder de brug (zo heet het restaurant ook) nog wat foto’s te maken. 
De ingang van dit restaurant is een geliefd stekje voor fotografen. 
Het is een beetje dringen voor het beste plekje maar na wat heen en weer verschuiven en van plaats wisselen heeft denk ik toch iedereen vanaf een goede positie een of meerdere plaatjes kunnen maken. 
Daarna gaan we weer op de terugweg want voor enkelen van ons (ik zij de gek) is het morgen gewoon weer werken dag.

Volleybaltoernooi Ledub 2015

 Controlepost camping

Ik heb niet zo veel met volleybal, behalve dan dat ik ook dit jaar wel weer een van de vrijwilligers wilde zijn om bij de ingang van de camping te staan en polsbandjes controleren. De handboogvereniging ‘de Grensjagers’ krijgt voor dit werk en het beheren van de garderobe een centje voor in de verenigingskas, en een stel vrijwilligers van de vereniging en een handje vrijwilligers niet van de vereniging (waaronder ik zij de gek) bemannen de posten.

Communicatie centrum

Helaas wilde het weer niet erg meewerken, maar bij de campinggasten zat de sfeer er toch goed in. Bij de ingang camping stond nu een keet, hele vooruitgang met de caravan van vorig jaar. Met de extra service van het telefoons opladen was dat vorig jaar een beetje behelpen in de caravan, nu stonden er gewoon tafels waar de telefoons op konden liggen in plaats van op de bank, het leek wel een communicatie centrum. Ook de andere extra service, die van het luchtbed oppompen heeft nog een extra centje voor de Grensjagers opgeleverd. Als de mensen horen dat van dit geld iets leuks voor de kinderen van de club wordt gedaan vinden ze het ineens niet zo erg meer om er wat voor te betalen.

Sfeerbeeld camping

Mijn taak is eigenlijk, voornamelijk, alleen maar aanwezig zijn. Soms moet je even vragen of ze het polsbandje even willen laten zien, en af en toe moet je iemand zonder bandje wegsturen of een teamlid laten bellen om de bandjes te komen brengen. We zijn wel heel streng hoor! Zelfs moeders zonder bandje moeten aan de poort wachten. Ze kunnen dan wel op het bankje zitten en eventueel een kop koffie of thee krijgen hoor.

Op de camping is een toilettenunit gezet en er kan gedoucht worden bij de voetvalvereniging, dat is camping af rechts en een eindje verder weer links. Dit weerhoudt sommigen er niet van in hun ondergoed met handdoek over de schouder op weg te gaan, wel een beetje een mode flater: tennissokken in zijn slippers = niet sexy! Ach jee, je maakt wat mee op zo'n volleybaltoernooi, ik heb ook al verhalen gehoord van mensen die gewoon in compleet de verkeerde tent hebben geslapen ondanks het betoog van de tent eigenaar dat ze verkeerd was (!) Schijnt dat het bij het toernooi behorende feestje ook heel gezellig is …

Chinees!

Lekker eten!

Van de wedstrijden heb ik dus helemaal niks meegekregen, behalve af en toe dat er iets omgeroepen werd en de muziek dan, maar ik heb me prima vermaakt hoor. Frank, die ik ’s middags had afgelost stond tegen 6 uur alweer aan de poort, hij had Chinees gehaald. Lekker gekookt Frank!

Om 20:00 werd ik dan weer afgelost maar ik ben nog een tijdje blijven hangen omdat het nog te gezellig was, en er stond een grappige Duitser hele verhalen te vertellen, niet geheel nuchter meer, maar wat maakt het uit !

Bij de garderobe had Peter inmiddels zijn plek ingenomen dus die moest ik even gedag zeggen, en ‘voor bij de straat’ hielden Jochem en Frank wacht, gelukkig wilde Frank wel even het hek voor me open doen, Jochem had me uit laten stappen, gewoon om te klieren.

De pro-actieve werkhouding