Citytrip Rome

Wat doe je als je moeder graag naar Rome wil en je vader niet? Dan ga jij dus met je moeder naar Rome. Per trein naar Schiphol en daar op het vliegtuig naar Rome, geland en weer de trein in naar het centrum. Ons hotel zat vlak bij het centraal station dus vrij makkelijk te vinden, alleen waren we veel te vroeg om al in te checken dus zijn we eerst onze Rome Omnia kaarten (met openbaar vervoer tickets, hop on – hop off bus en toegangstickets) gaan ophalen. We hadden alleen handbagage maar volgende keer dat toch maar eerst in het hotel droppen. Wel een leuke wandeling met lekker laat lunchen met een stuk pizza. Maar toen we de kaarten hadden maar gewoon meteen per metro terug richting hotel.

De volgende dag stond het Vaticaan op de agenda dus even uitzoeken waar die gele Hop on - hop off bus stopt en dan de toeristische route naar het Vaticaan, via het Colosseum en langs Circus Maximus maar die hebben we voor de dag erna op de agenda. In het Vaticaan hebben we een skip-the-line ticket voor het Vaticaans museum en daarvoor moeten we om 12 uur verzamelen om met een groep naar binnen te gaan. Tot die tijd kunnen we eens rustig het St. Pieters plein rondkijken. Er staat een Giga rij om de St. Pieter in te komen en ik krijg al bijna spijt dat we hier niet ook een skip-the-line-groepsafspraak hebben genomen. We gaan op zoek naar de Kerk der Vriezen, op zich niet moeilijk te vinden hoewel het goed weggestopt zit, maar: Hij is gesloten. Een man die op de trap zit verteld dat hij elke dag open is geweest maar vandaag niet, hij weet ook niet waarom. Jammer maar niks aan te doen.

.

Skip-the-line Vaticaans museum is wel een hele goeie zet, er staat een rij van bijna een kilometer tot de ingang die we dus gewoon voorbij kunnen om via de groepsingang (die vrijwel leeg is) naar binnen te gaan. Daar krijgen we onze toegangskaart uitgereikt en kunnen we verder op eigen gelegenheid het museum bezoeken. We volgen de route Sistine Chapel (Sixtijnse kapel) want dit is toch wel de voornaamste reden van ons bezoek. We slaan de expo over Egypte over (we zijn tenslotte in Italië en niet in Egypte) en lopen van de ene (te) rijk versierde gang naar de andere om uiteindelijk in de Sixtijnse kapel te belanden en die na al die andere overdaad aan schilderingen te vinden tegenvallen (!)

Na het museum toch maar aansluiten in de rij voor de St.Pieter die inmiddels een flink stuk korter is. Binnen eerst eens kijken waar de Piëta staat, dan de rest van de kathedraal bezichtigen en vervolgens op zoek naar de lift. Mam met haar hoogtevrees mee naar boven, eerste stuk per lift, daarna nog eens veel te veel treden waar we niet echt op geteld hadden, maar ach, nu we er toch zijn. Na elke bocht denk je er bijna te zijn en dan blijken er nog treden met als afsluiter een heel smal wenteltrapje met een touw in plaats van leuning. En dan sta je op de koepel, wel achter een zwaar hekwerk maar met een prachtig uitzicht! Even later zie ik mijn moeder (die vrouw met hoogtevrees) met haar fototoestelletje door het traliewerk een foto van het uitzicht maken, moet niet gekker worden!

.

De tweede volledige dag hadden we Colosseum en Forum Romanum/Palatine hill ingepland, dagje achter de Romeinen aan. Beginnen met het Colosseum, hier weer skip-the-line wel fijn hoewel de rij anders ook niet zo heel erg lang was geweest. Binnen betrap ik me er op dat ik het hele ding vergelijk met het Amfitheater van El Djem (Colosseum van Thysdrus) in Tunesië, tikkie kleiner maar wel wat beter bewaard gebleven. Op de verdieping van de buitenring is een expositie over de vernietigde kunst in de Syrische stad Palmyra (van 30vChr tot ong. 500 nChr onderdeel van het Romeinse rijk).

.

Daarna Forum Romanum/Palatine hill via de zij-ingang want iedereen probeert vanaf het Colosseum binnen te komen en een medewerkster wijst ons op de aanwezigheid van deze zij-ingang. Pas nadat we bijna het hele terrein hebben bekeken komen we bij het deel welk altijd in de boekjes afgebeeld staat, maar nu hebben we het wel zo’n beetje gehad met die Ouwe Romeinen en we verlaten de site via nog weer een andere ingang (die waar toiletten zijn). Aan de overkant van de weg ploffen we neer op een terrasje voor lunch. Daarna gaan we op zoek naar de kerk San Pietro in Vincoli waar het Mozesbeeld met hoorntjes van Michelangelo staat. Deze hebben ze best goed verstopt maar we vinden hem toch. Van buiten lijkt het niet echt een bijzondere kerk, maar van binnen rijkelijk versierd zoals alle kerken in Rome. Natuurlijk staat het grafornament waar de Mozes deel van uitmaakt in de steigers, ik heb blijkbaar een abonnement op bezienswaardigheden in de steigers dit jaar. Deze avond hebben we weinig zin om naar een restaurant op zoek te gaan dus we besluiten om terug te gaan naar restaurant Rossi waar we de eerste avond ook gegeten hebben en wat vlak bij ons hotel ligt. Daar worden we ontvangen als oude vrienden. Ze hebben een Romeinse specialiteit, staat niet op het menu en ik ben de naam alweer vergeten, het is een soort stoofpotje met rijst en veel tomaat (na wat Googlen denk ik dat het ossobuco is), erg lekker! Kopje koffie toe en daarna krijgen we nog een glaasje Limoncello van het huis.
 

De laatste dag hebben we nog tijd om wat dingen te bekijken voor we naar het vliegveld moeten. We laten de koffers in het hotel (in de kofferberging/meterkast) en gaan met ons openbaar vervoer kaartje de metro in naar Piazza del Popolo om de tweelingkerk te bekijken. Je raad het nooit, een van de twee staat in de steigers! Van daaruit gaan we te voet naar de Spaanse trappen en dan door naar de Trevi fontein. De Spaanse trappen vind ik niet zo bijzonder, maar de Trevi fontein is toch wel bijzonderder dan ik het me voorgesteld had. Daarna was de bedoeling om op weg naar de metro in een restaurantje te lunchen maar we waren de verkeerde kant op aan het lopen waardoor we ineens heel dicht bij het Pantheon zaten. Ik dacht dat dat veel verder weg lag en had me er al bij neergelegd dat deze niet zou gaan lukken, maar toen stonden we ineens al bijna voor de deur.  
Daarna terug naar het hotel, koffers ophalen en richting het vliegveld. Op het treinstation was het even uitzoeken hoe een kaartje voor de vliegveld express te kopen, maar een mannetje schoot ons te hulp met de automaten en liet ons zien waar we naartoe moesten, hij schoot wel weg toen hij politie zag. Bij de poortjes naar het perron heb ik hem bedankt met wat wisselgeld in m’n hand verstopt, natuurlijk was het hem hier om te doen, maar hij had ons toch mooi goed geholpen. We waren ruim op tijd op het vliegveld alleen de treinreis vanaf Schiphol verliep niet als gepland vanwege werkzaamheden aan het spoor dus we waren wat later thuis.

Road trip Denemarken en Zweden

Dit jaar maar eens kijken of kamperen in je eentje ook leuk is. Kamperen is leuk, dat wist ik al, de vraag was dus enkel of ik het alleen in een tentje ook nog leuk zou vinden. Om te voorkomen dat ik het niet leuk zou vinden en dat dat mijn vakantie zou verpesten heb ik het gecombineerd met een bezoek aan mijn neef en zijn vriendin in Zweden. Mocht de heenweg met het kamperen in m’n eentje nu niet bevallen, dan zou ik er voor de terugweg voor kunnen kiezen om rechtstreeks naar huis te rijden. Ik had een mooie route uitgestippeld met verschillende must-sees onderweg, heen een paar dagen extra in Denemarken en een dag extra nabij Göteborg, dan een paar dagen midden Zweden bij Bas en Anita en vervolgens nog een aantal dagen zuid Zweden, in een plaatsje even ver van Lund als Ystad zodat ik die van daaruit allebei kan bezoeken. De bootovertocht Puttgarden – Rödby en het ticket voor de Øresundbrug had ik via internet geboekt, combiticket, net iets goedkoper dan alles los en ter plaatse kopen. 

Højerup kirke

Voor de terugweg wel een flex-ticket zodat de snel naar huis optie ook voor de boot toe te passen is.

Eerste camping in Noord Duitsland zodat ik me de volgende dag niet hoef te haasten om op tijd bij de ferry te zijn, dus ik kwam de volgende dag te vroeg bij de ferry aan en kon gelijk doorrijden en de boot van ½ uur eerder dan gepland nemen. Dat ging allemaal wel heel makkelijk.

In Denemarken had ik een volle dag gepland voor een bezoekje aan Møns klint en nog een voor Kopenhagen en omgeving, en nu ik toch lekker vroeg op de camping geïnstalleerd was kon ik nog wel even een kijkje nemen bij Stevns klint wat daar vlak bij in de buurt ligt. 

Møn klint

Klint is de Deense benaming voor klif en de meest spectaculaire kliffen van Denemarken liggen aan de kust van het eiland Møn, maar de iets (klein beetje maar) minder spectaculaire Stevs klint tussen Præsteskov en Rødvig (waar mijn camping ligt) staat sinds 2014 op de Werelderfgoedlijst van UNESCO. Hier is namelijk de iridium anomalie duidelijk zichtbaar, dit is de dure benaming voor de afzettingslaag die er op duid dat er een meteoriet inslag is geweest (vanwege het hoge iridiumgehalte) welke vermoedelijk het uitsterven van de dinosauriërs ten gevolge heeft gehad. Eigenlijk had ik Stevns klint helemaal niet op m’n bezienswaardighedenlijstje staan, maar ik ben toch blij dat ik dit ben gaan bekijken. Ik ben vanaf Rødvig havn langs de kust op naar het noorden gereden waarbij ik een kijkje heb genomen bij de Boesdal kalkgroeve, hier worden tegenwoordig evenementen georganiseerd en zo’n evenement werd op dit moment opgebouwd (weet niet precies wat, iets met kunst lijkt het). 

Liselund slot

Het koude oorlog museum Stevnsfort ben ik voorbij gereden (het was toch al bijna sluitingstijd dus al was ik er binnengegaan dan had ik er toch maar kort rond kunnen kijken). Het kerkje van Højerup heb ik nog wel even meegepikt. Van dit kerkje is in 1928 een deel in zee gestort en sindsdien is het een bezienswaardigheid. Je kan (tijdens openingstijden) door het kerkje naar een soort balkonnetje van waar je dus op de klifrand staat, in het kerkje zie je in een zijbeuk ook nog wat van de kerk-kunst wat ze uit de puinhoop hebben kunnen redden. Het kerkje was gelukkig al niet meer in gebruik toen het deel van de klif instortte, anders waren er wellicht slachtoffers bij gevallen. Naast de kerk kun je met een trap naar het strandje aan de voet van de klif en zoals altijd bij dit soort dingen bedenk ik me bij de laatste meter afdaling dat ik diezelfde weg dadelijk ook weer omhoog moet (..) Ik ben ook nog een kijkje gaan nemen bij de vuurtorens maar inmiddels was het voor alle bezienswaardigheden sluitingstijd dus ik kon ze enkel van de buitenkant bekijken.

Kopenhagen - Nyhavn

Møns klint en omgeving is zeer de moeite waard, de kliffen hier zijn indrukwekkend. Mijn reisgids beschrijft een route wat neerkomt op route 4 (op het bord ter plaatse) boven langs heen en onder langs terug en dan verder onder langs (route 5) en dan boven langs terug, die leek me wel leuk. Er zijn verschillende trappen waar je kunt afdalen naar zeeniveau, zo ook direct bij het bezoekerscentrum (van waar route 4 linksaf is en route 5 rechtsaf) en aangezien ik van daaraf nog niks van de kliffen kon zien besloot ik maar eerst naar beneden te gaan, goeie keuze bleek beneden aangekomen: route 4 onderlangs is weg ofwel zwemmen. Het is dus geworden route 5 onderlangs heen, bovenlangs terug. Af en toe twijfelde ik of die trap nog wel zou komen of dat die ook verdwenen was zoals het stuk pad, maar uiteindelijk was daar die trap en na enkele tussenstops om op adem te komen kwam ik met een rood hoofd boven aan en kon ik de route terug naar het bezoekerscentrum volgen. De volgende dag heb ik eerst in de omgeving van Kopenhagen wat kastelen bekeken en tenslotte nog wat sightseeing in de stad zelf.

Marstrand

Bij Göteborg had ik een dag gepland voor of de stad zelf of een uitstapje naar Marstrand. Dat laatste is het geworden. 
Met het pontje over en dan eerst de burcht bezichtigd en vervolgens een wandeling over het eiland zelf, een aanrader hoor! Alleen jammer dat er bijna niks open is, geen restaurantje waar je iets kon drinken of kon lunchen, enkel de kiosk waar de kaartjes voor het pontje verkocht worden. Gelukkig kun je daar ook belegde broodjes krijgen.

De dagen bij Bas en Anita had ik een hele blokhut voor mezelf, luxe hoor als je net aan je tentje gewent bent. Wel geen elektriciteit of stromend water dus toch op en neer naar het woonhuis voor het douche/toilet gebeuren. 
Bas en Anita hebben me gezellig op sleeptouw genomen, zo heb ik met Bas  een boswandeling gemaakt waarbij we meteen kennisgemaakt hebben met de elandvlieg (rotbeesten!), ben met Bas naar Sundance ranch geweest voor een leuke buitenrit western style, ben met Anita een stuk gaan lopen in het skigebied … we hebben een rondje op de quad proberen te doen maar moesten omdraaien vanwege een vrachtwagen die hout stond te laden, ik heb nog even op Anita’s paardje mogen zitten, we hebben gebarbecued, fikkie gestookt met het snoeiafval (sint maartensvuur is er niks bij!) en worstjes geroosterd bij de rivier.

View from the blokhut

De heenweg was me best prima bevallen dus de optie in een keer naar huis rijden kwam te vervallen en ik ben nog een paar dagen in zuid Zweden blijven hangen. 

Ystad

Ik had een camping uitgezocht ongeveer even ver van Lund als van Ystad zodat ik die beiden een dag zou kunnen aan doen, achteraf had ik net zo goed iets in de buurt van Ystad kunnen pakken want ik heb beide dagen gebruikt voor sightseeing omgeving Ystad. De eerste dag had ik o.a. de stenen cirkel  alles stenar op de agenda staan en daar kreeg ik een folder van de omgeving te pakken met allerlei bezienswaardigheden die ik niet in m’n reisgids had staan dus dag 2 ben ik er daar nog een stel van langsgegaan, rotsgravures die om te beginnen al lastig te vinden waren en dan heb je er nog enige verbeelding bij nodig als je er dan bij staat, Kiviksgraven; een ganggraf uit de bronstijd (de grootste van Zweden), Halsbergs stenar; sculpturen van molenaar Halsberg die de geschiedenis van de molen, zijn bewoners en verhalen uit de bijbel vertolken, havängsdösen; een hunnebed in een steencirkel (eigenlijk wel zo interessant als alles stenar) en mooie stukjes Zweedse zuidkust

havängsdösen

Jammer van Lund, maar dan heb ik in ieder geval een reden om nog eens terug te gaan.

De laatste paar nachten waren wel al echt koud maar ik had een goede slaapzak dus het was niet erg. Overdag heb ik telkens prachtig weer gehad, slechts een avond een buitje, verder alle dagen droog 24-26 graden, echt mazzel gehad met het weer!

Alles stenar

van Folkwoods via Parkfest naar een Picknick

Ik heb dit jaar serieus getwijfeld of ik Parkfest nog wel moest doen. Heb me vorig jaar best wel lopen ergeren aan een aantal dingen, met name ook de dingen die gewoon elk jaar fout lijken te gaan en dat al sinds de Folkwoods periode. De beslissing van de organisatie om het festival naar een binnen locatie te verplaatsen maakte de keuze eigenlijk een beetje voor mij. Een festival genaamd Parkfest op een binnen locatie, laat maar zitten. Intussen was bij enkelen ook al het idee opgeborreld om gewoon een picknick te doen, net als het jaar na Folkwoods en voor Parkfest.  Toen uiteindelijk het bericht kwam dat het festival helemaal niet door zou gaan heeft de initiatiefneemster van het picknick idee de Facebookpagina voor de picknick openbaar gezet.

Folkwoods 2005

Geen festival in het Philips de Jongh park dus, maar wel een picknick in het park, op het veldje bij het paviljoen. De opkomst was nog best redelijk voor dat er zo weinig ruchtbaarheid aan was gegeven, alleen een beetje jammer dat het clubje oude Folkwoods bezoekers zo ver van het paviljoen af was gaan zitten terwijl wij, oud medewerkers juist dicht bij het paviljoen neergestreken waren, ha ha, verbeterpuntje voor de volgende keer.

Natuurlijk worden op zo’n middag ook weer veel herinneringen opgehaald van de Folkwoods tijd en de twee jaar Parkfest en zo bedacht ik me ook dat ik een tijdje terug nog wat foto’s ben tegengekomen van voor mijn digitale tijdperk. 

Leek me een leuk idee om die eens te scannen en te plaatsen hier op mijn blog. Dus bij deze

Folkwoods 2003: Eigen zwembad voor de crew backstage waar zoals je ziet grif gebruik van wordt gemaakt. Stukje camping gemeente Boekel, enigszins vergelijkbaar met klein Brabant op WWW maar dan zonder de info post/koffie corner functie wat klein Brabant heeft. En ook altijd leuk: de Super Soaker (niet te verwarren met het gemiddelde waterpistooltje!)

Ach, en zo zijn er door de jaren nog heel wat andere dingen geweest die in het geheugen zijn blijven hangen, zo was daar de massive food fight in de catering tent (all crew! Who else?) en zo is er het filmpje met de groepssessie ergens midden in de nacht op de crew camping (where else?) Carl die smiddags in z’n tent ligt te dutten waar we de EHBO op afgestuurd hebben,
.

Marijke; Leeft ie nog?

.

Jimmy die ieder jaar z’n tent opzette op de crewcamping om er vervolgens het hele weekend niet in te slapen, Edwin die de Manitou niet gestart krijgt en wat vervolgens door iedereen via de porto nog eens herhaald moest worden ‘wat?

Krijgt Erwin de Manitou niet gestart?’ Ron die in volle brandweer uitrusting een kaars ging uitblazen (jaarlijks terugkerend fenomeen in diverse vormen), de vrijwilliger van het jaar, Het confettibommetje bij Naomi en Mieke in de keet, het bezoek van prinses Irene (je raad het vast, die kwam niet, geintje i.v.m. vrijwilliger v/h jaar van dat jaar), wie z’n idee was het om de stille camping aan de andere kant van het hek van de crew camping te situeren? 

En wie z'n idee was de prinsessenglazuur op de chocoladetaart voor Remco?  En zo zijn er nog zat andere Folkwoods verhalen in omloop. 

De ontbijtjes op de crewcamping; 20 eieren spek of bij gebrek aan spek is knakworst ook prima, bak verse koffie erbij, bekend tot in Haarlem! En Budel!
.

.

En van Parkfest zijn er ook al een stel die het goed doen, zoals het hardnekkige groene lampje in de tent nadat de vrijwilligers borrel aflopen was; ‘wij doen het licht uit’ werd toch nog even een dingetje. En er was iets met een kratje op z’n kant en ‘wat zit jij nou te doen?’ als ik er aan denk moet ik weer lachen dat het pijn doet maar dit is wel een gevalletje ‘moet je bij geweest zijn’ dus ik ga het niet verder uitleggen. Wat vooral ook van Parkfest is blijven hangen zijn de regenbuien van beide jaren, jammer maar wel waar.

Zou leuk zijn als we met een jaarlijkse picknick of wat ook al langs is gekomen een midwinter BBQ, het contact een beetje kunnen houden, we zullen het zien … wordt vervolgd
.

Willems Wondere Weiland 2016

1 juli was het weer tijd om richting Hooglanderveen te trekken voor de voorbereiding van WWW’16

Net als voorgaande jaren is een deel van ‘kamp Brabant’ al op donderdag vertrokken en dus heb ik voor vertrek maar even voorzichtig geïnformeerd of ik m’n laarzen mee moest brengen

Met de regen van afgelopen tijd had ik er al zo’n idee van dat ik ze nodig zou kunnen hebben en het antwoord was dan ook ‘laarzen meebrengen’

Blijkbaar hebben ze bij het opzetten van kamp Brabant al een en ander te verduren gehad, ik krijg verhalen te horen van regen en wind en vrijwilligers met een hand aan de tent en in de andere een versnapering (prima deal lijkt me).

Het festival moet dit jaar uitwijken naar een ander weiland vanwege een broedende ooievaar, dit brengt al meteen het volgende probleem mee, waar kan ik m’n auto kwijt? In eerste instantie maar even op de rijplaten dan blijft de weg vrij, maar natuurlijk moet er dan net iemand met de heftruck langs. Vlug de spullen eruit en dan maar snel aan de kant. Later heb ik hem maar verderop in het pad geparkeerd, wel gezorgd voor 2 bandjes op het asfalt want anders ben ik bang dat ik zondag een probleem (uitdaging) heb.

Het veld is niet optimaal, veel zachter dan het veld wat anders gebruikt wordt, en met al die regen is het alleen maar beroerder geworden dus de ooievaar wordt alom vervloekt.

De toiletwagen komt bij het oprijden van het terrein vast te zitten dus daar moet met een paar man geduwd en getrokken worden om hem op zijn plaats te krijgen (of althans enigszins in de buurt)

Als Ad net de Barbecue wil aansteken worden we uitgenodigd om te komen eten bij de rest van de crew in de tent, heerlijk buffetje! Daarna is het aanschuiven in kamp Brabant, lekker met de terrasverwarming aan. Voor de vriendin van Willem wordt nog een tweede en zelfs een derde kacheltje bijgezet waar later ook Peter lekker tegenaan kruipt, stiekem is het toch frisjes zo savonds. 

Volgende ochtend op tijd op, ontbijtje en dan ‘plan de campagne’. Parkeren op een wei gaat hem niet worden, veel te drassig allemaal, de fietsenstalling gaat net. Dan maar parkeren als vanouds langs de weg, en dan dus ook de weg die we daar anders voor gebruikten, nadeel: het ligt een eind (ong. 2 km) van het festival terrein af, oplossing: extra pendelbusje. Mooie bijkomstigheid: geen gekibbel tussen Ab en Miranda over wie nu mag rijden, nu hebben ze ieder een eigen bus. We zetten de bushalte (partytent) op langs de weg maar daar hadden we achteraf ook beter een andere plek voor kunnen kiezen want vanwege de blokken op de weg is het voor het pendelbusje niet handig om de draai deze weg op te maken dus ze draaien op de hoek en dan mag ik de mensen doorsturen naar daar.

Miranda neemt post op de kruising zodat ze mij kan doorgeven wanneer het busje eraan komt zodat ik de mensen dan vast naar de kruising kan sturen, op zich werkt dat ook prima. Enkelen vinden het wachten te lang duren en gaan te voet richting festivalterrein en er zijn even een tweetal momentjes geweest dat het storm liep bij de bushalte maar verder liep het gesmeerd. 3 man op de weg voor het parkeren 2 vrouw voor de bushalte en dan nog wat man bij de ingang/doorgang back stage.Rond etenstijd zat onze taak bij de weg er zo’n beetje op, de hele rij stond vol en dan nog een stel voorbij de kruising, nu wijst het zich zelf verder wel.

Na het eten even wat tijd om eens een kijkje op het veld te gaan nemen, dit jaar is het thema circus en dus is er behalve de verschillende podia, de tent van Ed en de stille disco ook een heel ander soort attractie: een schommel waarmee je over de kop kan. (http://www.kiikingsport.nl/videos/) Ik stond natuurlijk klaar met m’n camera om zo’n volledige 360 vast te leggen maar het blijkt toch zwaarder te zijn dan het eruit ziet en de drie mensen waar ik bij heb staan kijken haalden het net niet.

Er zijn er toch wel geweest die het voor elkaar gekregen hebben, maar dan was ik natuurlijk net weer niet in de buurt en kon het alleen van een afstand zien gebeuren.

Later op de avond breiden we post ingang uit, nu beginnen er mensen te vertrekken en de busjes rijden af en aan en dat allemaal over een eigenlijk net te smal weggetje. Nu is een weggetje al snel te smal als er zatte mensen op fietsen maar oke.
Ik besluit een keer met Miranda mee te rijden naar het station, in al die jaren ben ik daar dus nog nooit geweest dus hoog tijd. 

Hoe later het wordt, hoe donkerder en hoe lastiger om de mensen te zien lopen en fietsen langs de weg, vaak ook nog zonder licht en in donkere kleding. Na een aantal ritjes met het pendelbusje mee sta ik m’n plek af aan Miranda’s dochter. Het was wel heel lekker warm in het busje en de eerste tijd stond ik echt even te rillen. De uitstroom van bezoekers verliep ook weer gesmeerd, een enkele kleine valpartij daargelaten.

De afterparty in de tent duurde voor velen korter dan andere jaren, iedereen is bekaf. Wel wordt nog de frituur aangezwengeld maar niet lang daarna houdt ik het voor gezien, en volgens mij heeft de rest het ook niet laat gemaakt.

Volgende ochtend fris weer op, ontbijtje en dan spulletjes inpakken. Terwijl een tent van kamp Brabant al is afgebroken begint het te regenen, vlug opvouwen en in de aanhanger en terwijl ik daar onder de klep sta begint het te hagelen. We staan met drie man onder de klep en de anderen schuilen onder de tent die nog staat. Het is een flinke hoosbui en wat gisteren eindelijk een beetje opgedroogd was staat nu weer blank. Als het weer droog is ruimen we de rest van kamp Brabant op en na wat afscheid nemen her en der ga ik op weg naar huis.

Later zag ik facebook een filmpje langskomen waar ze met drie tractoren de wc wagen van het veld trekken. Respect voor de afbraak ploeg, die laatste hagel/hoosbui heeft hun werk nog even een pak lastiger gemaakt dan het al was!

Urbex-en in Doel

In plaats van de ‘normale’ bijeenkomst van de fotoclub dit keer een urbex uitje. Urbex staat voor Urban Exploring wat inhoudt: het bezoeken,fotograferen en  documenteren van infrastructuur gemaakt door de mens, meestal verlaten gebouwen of niet openbaar toegankelijke locaties. In dit geval een verlaten dorp, het polderdorp Doel gelegen aan de Schelde. Dit dorp moet wijken voor de havenexpansie op de linker Scheldeoever. Die plannen stammen al uit 1963 en in 1968 werd in heel het dorp een bouwverbod van kracht. Vervolgens werd de uitbreidingszone beperkt tot het gebied ten zuiden van Doel, daar werd in de jaren 80 het Doeldok aangelegd welke nog altijd niet in gebruik is genomen. In 1995 werden er nieuwe uitbreidingsplannen bekend waarmee een strijd om het voortbestaan van het dorp losbarstte. In 1997 werd het actiecomité Doel 2020 opgericht en in 1999 besliste de Vlaamse regering dat Doel moest verdwijnen.

Echter, na de wissel in de Vlaamse regering werd er toch weer een nieuwe studie uitgevoerd naar de leefbaarheid van Doel na voltooiing van de bestaande plannen voor het Deurganckdok, de uitslag van deze studie sprak in het voordeel van Doel. Er werd beslist dat Doel in ieder geval kon blijven voortbestaan tot er een bouwvergunning zou worden afgeleverd voor de bouw van het Saeftinghedok. Dit dok is gepland midden over het grondgebied van het dorp.

Vanaf 1999 konden bewoners hun woning vrijwillig verkopen aan de ontwikkelmaatschappij en hiermee is het dorp langzaam leeggestroomd. Er is ook reeds een start gemaakt met de sloopwerkzaamheden maar deze zijn ook weer stilgelegd om juridische redenen.

Op een enkeling na is het dorp nu uitgestorven en de huizen zijn vervallen en volgezet met graffiti. Er staan enkele mooie kunststukjes tussen maar toch maakt het geheel maar een treurige indruk. Uitgestorven straten met dichtgetimmerde ramen en deuren, en waar de ramen niet zijn dichtgetimmerd zijn ze wel ingegooid. Van enkele huizen staat de voordeur open en binnen is er ook niet veel heel gebleven. Vandalen hebben flink huisgehouden en dan bedoel ik niet de verfkunstenaars (die daar overigens meestal wel onder vallen maar in dit geval zie ik het anders)

De leden van de fotoclub waaieren uit door heel het dorp en niet lang nadat we gezamenlijk vertrokken zijn vanaf de kerk loop ik nog maar met één collega fotograaf door dit stukje Doel. Hoewel het eigenlijk niet is toegestaan de panden te betreden kan ik de open deuren die ik tegenkom toch niet weerstaan. Binnen blijkt dat ik ook echt de enige niet ben geweest, ook hier graffiti en sporen van vernieling. Ik had op internet ook foto’s gezien van een bioscoopzaal die hier in Doel zouden zijn gemaakt maar deze bioscoop heb ik niet gevonden en zat waarschijnlijk ook dichtgetimmerd. Het gesticht zat ook geheel dichtgetimmerd op een opengebroken raam na, ik heb even binnengegluurd, maar door een raam klimmen gaat me toch een beetje te ver.

De echte Urbexers zouden dit waarschijnlijk wel gedaan hebben net als over hoge muren en hekken klimmen om te kijken of aan de achterkant misschien een deur of raam open staat. De Urbex slogan is: take nothing but pictures and leave nothing but footprints dus de vernielingen die we hier om ons heen zien moeten door anderen zijn gedaan, hoewel ik wel twijfel over dat opengebroken raam.

We zien dat de anderen nog niet terug bij de auto’s zijn en besluiten om eens een kijkje op de dijk te gaan nemen. Het is nog niet donker genoeg om de lichtjes aan de overzijde mooi vast te leggen maar de combinatie van de molen en de koeltorens van de kerncentrale geeft wel een apart plaatje. Inmiddels blijkt de rest alweer verzameld en in de auto’s te zitten maar we worden gelukkig niet achtergelaten.

Een auto rijdt rechtstreeks terug, de andere twee (ook die waar ik bij ingestapt ben)  gaan nog wat foto’s maken langs de oever van de schelde. De lichtjes van de fabriek en een stukje verderop de lichtjes van Antwerpen centrum. Daarna rijden we terug naar Pelt. Veel te laat thuis voor een doordeweekse dag natuurlijk maar goed, even doorbijten en dan uitslapen in het weekend

                                                                            .