Fijne Feestdagen!!!

Bokeh fotografie

Natuurlijk bokeh (schittering v/h water)

In het kader van kerstsfeer ben ik maar eens in het gegeven Bokeh gedoken

Op enkele van mijn foto’s is het effect als vanzelf verschenen zonder dat ik de bedoeling had om het te creëren en eigenlijk zonder dat ik wist hoe het ontstaat. De benaming Bokeh is een afgeleide van het Japanse woord boke wat onscherpte betekend onscherp. Nu wordt met Bokeh effect niet elke willekeurige onscherpte bedoeld maar het effect van zachte licht bollen in de achtergrond. Deze lichtbollen ontstaan bij een kleine scherptediepte en lichtbronnen of reflecterende elementen in de achtergrond, dat is de korte verklaring, nu volgt de uitgebreide:

Blingbling randje bokeh (per ongeluk)

De basis is inderdaad grote diafragmaopening (lage f-waarde), onderwerp scherp en lichtbronnen in de achtergrond. Daarbij is de afstand tot de lichtbronnen een belangrijk punt, voldoende afstand van het (scherpe) onderwerp om de gewenste onscherpte in de achtergrond te creëren. Als het om reflecties gaat is ook nog belangrijk in welke richting je fotografeert, bokeh bollen ontstaan namelijk door tegenlicht. Als je met ‘echte’ lichtbronnen werkt bv kerstverlichting komt de richting minder nauw dan bij reflecties.

Maar daarmee zijn we er nog niet, welk type lens je gebruikt is ook van belang, de ene lens geeft een mooier bokeh dan de andere, met name lichtsterke objectieven geven een mooi bokeh maar om nu voor dat effect apart een lens aan te schaffen is er een beetje over. Beter gewoon gaan experimenteren met wat je al hebt. En tenslotte heeft de camera zelf ook nog wat te vertellen en wel de grootte van de sensor speelt ook een rol, hoe kleiner de sensor hoe minder mooi bokeh je krijgt.

Om zelf eens te experimenteren met bokeh heb ik een opstelling gemaakt met een zwart doek tegen de boekenkast waartegen ik vervolgens kerstlampjes heb aangebracht met behulp van wasknijpers, een lamp, een statief om kerstballen aan op te hangen halverwege de ruimte en m’n camera op statief aan het andere eind van de ruimte. Conclusie nummer 1, ik heb veel te weinig interessante kerstballen en 2, voor 100mm lens zijn al m’n kerstballen te groot ofwel is m’n huis te klein. De reflectie van de lichtjes in de glazen pegels geeft wel een mooi extra effect, maar de gewerkte kerstballen zijn toch een interessanter onderwerp. Ik had ook nog wat echt glazen ballen uit de doos gehaald,

deze leken me ook geschikt als onderwerp. 
Ik had ze alleen wel meteen erna terug moeten steken en niet op de keukentafel moeten leggen. Ook al had ik ze goed in het midden achter wat boekjes geparkeerd, niks houdt mijn kat weg van kerstballen, alleen was ze wel heel verbaasd dat deze niet stuiterde maar met een pets in stukken viel. Loop ik dus te mopperen, net met de stofzuiger de scherven opgedaan en dan laat ik zelf nog even een glaspegel vallen.  Kerst fotoshoot = -1 kerstbal,  -1 glaspegel  Maar even terug naar het onderwerp:

Mijn ‘oude’ 35-80 zoomlens blijkt ook een leuk bokeh effect te geven en wat de afstand betreft kan het net, met m’n rug tegen de muur. Wel wat spelen met de opstelling want ik moet de weerspiegeling van de deur ook enigszins uit beeld zien te houden en wel zorgen dat ik de achtergrond niet verlicht want dan komen de draden van de kerstverlichting weer in beeld. Al met al toch lastiger dan het lijkt, maar wel een leuke bezigheid.

 

De volgende stap is het creëren van een creatief bokeh. Het aantal lamellen van het diafragma van de lens bepaald of je bokeh mooi rond of meer hoekig wordt, maar je kunt met wat karton nog andere vormen bokeh creëren. Nu kun je met karton een soort overzetstuk maken om over de lens te schuiven, maar ik wil eigenlijk gewoon nog even ter afsluiting proberen of het me lukt om een figuurtje in m’n bokeh te krijgen. Op internet heb ik namelijk ook verschillende reacties gelezen van mensen die het maar niet voor elkaar krijgen. Dus in plaats van meteen uitgebreid te gaan knutselen neem ik 1 donkergroen stukje karton (moet eigenlijk met zwart karton maar deze had ik nog liggen) pons met een van de

Volgende keer zo!

kerstponsen een kaars met hulst uit een hoekje en proberen maar. Het uit geponste figuurtje is vaag zichtbaar als ik het karton voor de lens houd, maar de opening is te klein dus m’n onderwerp krijg ik niet scherp. Nieuwe poging, een ster in het midden van het kartonnetje. Hier heb ik geen pons voor dus nu is het klungelen met een mesje en het 

resultaat is niet zo strak als ik in gedachten had, maar het idee is er. Nu krijg ik inderdaad een sterren bokeh en ik kom er al snel achter dat de afstand tot de kerstlampjes hierbij nog nauwkeuriger komt. Als ik mijn camera dichter bij mijn onderwerp zet (en dus ook dichter bij de kerstlampjes) wordt het sterren bokeh onduidelijker. 

Stiekem ben ik nu toch alweer een paar uur bezig met m’n kerst fotoshoot dus nog een paar fotootjes met sterren bokeh en dan het hele gebeuren maar weer afbreken en opruimen want ik wil ook nog even op de computer het resultaat bekijken. Met de nabewerking kun je vervolgens ook nog meerdere uren zoet zijn, want het begint met de foto’s as-is maar al snel wordt dat experimenteren met bollen bij klonen, kopiëren, verschalen, van kleur veranderen, in negatief zetten, … ,  de ideeën zijn vrijwel eindeloos

En nu nog op pad voor nog wat andere attributen zodat ik de volgende keer nog wat andere strategieën kan proberen, want ik heb nu de smaak te pakken

De scheepslift van Strépy-Thieu en Canal du Centre

 Alweer een tijdje terug kwam een van de leden van de fotoclub op het idee om (in eigen beheer) een uitje te organiseren naar de scheepsliften bij Thieu en aangezien ik die ook nog op mijn lijstje had staan ben ik mee gegaan. Van de club verder weinig animo dus we waren met organisator, zijn neef hun beider echtgenotes en ik zei de gek.

De grote moderne scheepslift van Strépy-Thieu ligt op de grens van Strépy-Bracquegnies en Thieu in het nieuwe deel van het centrumkanaal. Deze lift overbrugt een hoogteverschil van zo´n 73 meter en is een architectonisch en technisch hoogstandje. Echter fotografisch is deze de minst interessante van de verzameling liften in deze omgeving. We hebben even staan kijken terwijl de lift in actie was, 3x camera paraat en 2x lekker warm binnen in de entree ruimte. Het is wel mooi om te zien hoe zo´n binnenvaarder met een bak water in redelijk korte tijd wordt overgezet.

Daarna zijn we op zoek gegaan naar de antieke liften in het oude kanaal, lift nummer 4 zou het dichtst bij de moderne lift liggen dus die eerst. 

Vanaf het hoger gelegen deel van het kanaal kun je de moderne lift zien liggen. Om dichter bij de lift zelf te kunnen komen moeten we door de machine kamer (och wat erg nou!) want het hekje aan de straat is afgesloten. In het gebouw van de machinekamer is ook een expositie van foto’s van de lift bij nacht, deze wordt dan blijkbaar verlicht. Buiten dat je een boottochtje door de nieuwe lift en een toertje door de oude liften kunt maken nog weer een reden om deze locatie nog maar even op m’n lijst te laten staan.
  

 

Voor de lunch belanden we bij een Italiaans restaurant, prima keuze, al was het niet het restaurant wat we voor ogen hadden. Maakt verder ook niet uit. Daarna op zoek naar de volgende lift, lijkt niet al te moeilijk, maar blijkt toch best lastig. De volgende die we vinden blijkt no.3 te zijn, prachtig gelegen in het groen. Oftewel het gras gaat feilloos over in het eendenkroos. We hebben net onze driepootjes opgezet als het betrekt, en het volgende moment krijgen we een fikse bui op ons dak. De niet-fotografen vluchten terug naar de auto terwijl de wel-fotografen hun opties nagaan waarna er 1 z’n apparatuur inpakt en gaat schuilen onder een boom en er 2 hun apparatuur en zichzelf inpakken in plastic en blijven wachten tot het over is. Ik heb zelfs nog gewoon geprobeerd stug door te knippen, maar het resultaat bleek later toch niet echt de moeite waard. Na de bui een fris zonnetje om het goed te maken. 

 

Boven bij lift 3 boven kun je in de verte no.2 ook al zien liggen, deze twee liggen heel kort op elkaar. Blijkbaar was de boot die door de lift ging tijdens de hoosbui de laatste van vandaag want op een bepaald moment wordt er gespuid zodat beide bakken ongeveer halverwege komen te staan, en daarna zien we een mannetje in oranje jas vertrekken. Was ons trouwens nog niet eens opgevallen dat het mannetje er was, hij heeft in ieder geval niet op zitten letten want anders had hij ons wel op de vingers getikt omdat we op bepaald moment ergens stonden waar dat eigenlijk niet mag (oeps) 
.

We laten lift nummer 1 maar voor wat het is en besluiten nog een reepje zon te gaan pakken op een terrasje (moet dus ook nog een keer terug voor lift 1) is ook wel zo leuk voor de niet-fotografen onder ons, die inmiddels al enige tijd verveeld bij de auto rond hangen … Ondanks dat hebben ze toch gezegd een volgende keer weer mee te gaan.
.

Herfst 2017

Ik begin weer eens lekker een achterstand op te bouwen met m'n blog berichten, half augustus met fotovrinden foto's gaan maken bij de scheepsliften van Strépy Thieu & Canal du Centre historique, net terug van vakantie een foto-uitje met mensen van de fotoclub en ik moet de foto's van m'n vakantie nog uitzoeken, sorteren en bewerken. Nu moet ik dus even een keuze maken wat ik nu laat zien en wat ik voor later bewaar. De vakantiefoto's zijn nog lang niet zo ver, ik heb enkel de foto's voor mijn medereizigers klaargemaakt dus dat gaat sowieso een andere keer zijn. En aangezien Strépy toch al 2 maanden geleden is vind ik dat die ook nog wel even kan wachten.
Herfstfoto's met Digipelt bij vallee de la Hoegne is het dus voor vandaag. Vanuit de fotoclub was er een doodle aangemaakt en iedereen die mee wilde en/of mee kan kan dat daar dan aangeven, resultaat voor deze doodle 8 personen dus met 2 auto's in alle vroegte op weg. We kwamen daar voor de drukte en zijn eerst een stuk gaan lopen, ik op m'n mooie paarse regenlaarsjes (= geen aanrader!). Ongeveer halverwege splitste de groep zich, een deel dook hier de beek in, ik met nog een stel gingen door tot aan de waterval, en van daaruit ben ik langzaam terug naar de parking gaan werken. M'n laarsjes was natuurlijk om mee in de beek te kunnen gaan staan, en uiteraard heb ik dat ook gedaan. Moet wel zeggen dat het water toch behoorlijk fris is. 
Na ongeveer een uur begon het al drukker te worden op het pad, niet alleen collega fotografen, maar ook wandelaars, hondenuitlaters, families met kinderen, joggers en zelfs mountainbikers (waarvan ik trouwens vind dat ze op dit pad niks te zoeken hebben, maar misschien zie ik het verkeerd ...) De keuze om van achter naar voor te werken bleek wel de juiste, tegen de tijd dat iedereen wel ongeveer klaar was leek het wel of er iets gratis weggegeven werd, zo druk! Tegen 14:00 uur was ik terug thuis en maar meteen wat foto's klaargemaakt voor de eerstvolgende fotobespreking. De herfstfoto's zijn daarbij niet goed doorgekomen dus deze moeten alsnog een keer in de groep gegooid. Aan jullie dus de primeur.

Ok, deze stond ook al op facebook (te veel blauw trouwens?)

Mooi zacht herfstbeeld

Gespeeld met lange sluitertijd om 'zacht' water te krijgen

Hier ook maar even HDR effect geprobeerd

Kon het toch ook niet laten om eens vol flare te vangen

Waterjuffer jacht

Gewapend met m’n 100mm macro lens trok ik naar het Hageven ‘op jacht’ naar waterjuffers. Goed vroeg in de hoop ze te kunnen aantreffen met nog wat dauw op de vleugels, dan zijn ze wat zwaarder en minder snel geneigd op te stijgen. Maar helaas, niet veel dauw om te beginnen en ook niet veel succes met het lokaliseren van de beestjes. Waar ik van andere jaren weet dat ze er zitten, leek er deze dag niemand thuis, en op een andere locatie trof ik er slechts 1. Die ene heeft me m’n sportmomentje wel bezorgd. De beestjes hebben zo een aantal favoriete stekjes waar ze telkens terug komen, da’s leuk, maar deze had er 3 en tussen deze drie stekjes ben ik dus ongeveer een uur achter dat beest aan heen en weer aan het rennen geweest. Telkens proberen nog iets dichterbij te komen en hem dan verjagen en bij het volgende stekkie weer proberen.

Weidebeekjuffer (man)

Na deze verwoede pogingen met matig resultaat besloot ik maar eens te spieken in de exif informatie van andere juffer fotografen om tot de conclusie te komen dat de mooiste plaatjes geschoten waren met 200-300 en zelfs 400mm. Tuurlijk, dan hoef je minder dichtbij te komen dus minder kans dat je ze verjaagd

Dus nog een mooie ochtend geprikt en dit keer met m’n 300mm lens op pad. Ook dit keer geen dauw, maar wel meer juffers om uit te kiezen. Nu ik er wat verder van af kan blijven lukt het me iets beter, maar dan ook maar iets. Blijkbaar ben ik toch te lomp in m’n bewegingen want het lukt me nog steeds ze telkens te verjagen, maar dit keer heb ik toch wel wat  meer leuke plaatjes van de Weidebeekjuffers. 

Weidebeekjuffer (vrouw)

Thuis bij de vijver is het me ook nog gelukt om de Azuurwaterjuffer en Vuurjuffers vast te leggen. Ga ik helemaal (alle 1km) de hei op terwijl er thuis vanalles rond de vijver vliegt. Vorige week ook nog de Bloedrode heidelibel in eigen tuin vast kunnen leggen

Azuurwaterjuffer

Afgelopen zondag toch nog maar een rondje hei gedaan, dit keer ging ik voor de mistige zonsopkomst, dat is ook matig gelukt en wat baal ik dan als ik de ochtend daarna naar m’n werk rij en de meest prachtige kleuren in de lucht zie verschijnen, maar daar hebben we het maar niet over. Mistige ochtend op de hei betekend wel dauw maar aangezien ik eigenlijk wel weer even een beetje klaar ben met juffers had ik dit keer m’n 100mm weer meegenomen om bloempjes en grasjes met dauw vast te leggen. De spinnenwebben met druppels zijn een heerlijk geduldig onderwerp en ik zie ook al allerlei fotobewerkingstrucjes die ik er mee zou kunnen uithalen.

Vuurjuffers

Op de weg terug kom ik langs het stekkie van de juffers en kan het toch niet laten om nog even te kijken. Ik tref er een beekwaterjuffer mannetje met dauwdruppels op het lijfje, maar dit weerhoudt hem er niet van om gewoon weer zo’n spelletje krijgertje te starten. Het is me gelukt om hem vast teleggen, maar nu ben ik echt wel even klaar met ze. Nieuwe uitdaging: vlinders met dauw … moet ik er alleen nog achter zien te komen waar die vlinders slapen, want deze ochtend heb ik er om precies te zijn 0 gezien. Tips zijn welkom!

Weidebeekjuffer (vrouw)

Bosbeekjuffer

Weidebeekjuffer (man)

Bloedrode heidelibel

Unesco world heritage site Kinderdijk

In het kader van toerist in eigen land ben ik met mijn ouders een dagje naar Kinderdijk geweest. Klopt wel niet helemaal, ik mag mezelf met recht toerist noemen. Het kwam een tijdje terug toevallig ter sprake dat hele volksstammen van over heel de wereld de molens van Kinderdijk komen bekijken en wij zijn er nog nooit geweest. En zo ontstond het idee om er een gezellig dagje uit van te maken. Niet te vroeg vertrekken want misschien kunnen we nog wat avondrood meepakken was het idee dus zo tegen 13:00 u zijn we die kant uit gereden. Veel te warme dag eigenlijk, maar voor de dagen erna waren nog hogere temperaturen voorspeld. Natuurlijk wel vergeten om zonnebrand mee te nemen. 

.

.

Ik had voor toegangskaartjes gezorgd waarmee je twee van de molens en het gemaal kunt bezoeken. Voor zaterdag en zondag is een parkeerplaats bij een bedrijf beschikbaar, gratis parkeren, alleen een klein stukje lopen. Eerst maar eens beginnen met een bak koffie en daarna naar de molens. Het gemaal laten we even voor wat het is en we gaan op weg naar de eerste museummolen (Nederwaard molen no.2)

In de molen is het knap benauwd en als terug buiten een plekje op het bankje in de schaduw vrij komt blijven we daar maar even om wat af te koelen. De molens van Kinderdijk staan sinds 1997 op de Werelderfgoedlijst van UNESCO. Het zijn totaal 19 windmolens verdeeld in een rij van acht molens aan de Nederwaard (dit zijn de ronde stenen molens), een rij van acht rietgedekte achtkanters aan de Overwaard, met daarnaast een wipmolen; de Blokweerse molen die de polder Blokweer bemaalt en in de polder Nieuw-Lekkerland twee rietgedekte achtkantige molens (met dank aan Wikipedia)

Nu ik toch aanvullende info aan het verzamelen ben heb ik meteen ook de verklaring voor de rieten wieg gevonden, dit hoort bij een van de verhalen over het tot stand komen van de naam Kinderdijk: dit verhaal gaat terug naar 1421 tijdens de grote St. Elisabethsvloed. Toen de ergste storm geluwd was ging men de dijk op om te kijken, wat er te redden viel en zag men in de verte een wiegje aan komen drijven. Men had geen hoop dat daarin nog iets levends zou zijn, maar toen het dichterbij kwam zag men toch beweging. Toen het nog dichterbij was gekomen zag men dat een kat het wiegje in evenwicht probeerde te houden door heen en weer te springen zodat er geen water in het wiegje kon komen. Toen het wiegje uiteindelijk vlak bij de dijk was, viste men het op.

Weer wat op temperatuur gekomen wandelen we verder tussen de rijen molens door tot aan de bocht. Daar blijkt dat we voor de molen Blokweer een pad eerder hadden moeten inslaan. Voorbij de bocht staan nog een aantal molens en deze staan in een perfect rijtje wat een mooi plaatje oplevert dus het ‘te ver’ lopen is niet zo erg. Terug over het bruggetje op naar de molen Blokweer, dit is de andere molen die te bezoeken is. Dit is een heel ander type molen, hier geen trapjes omhoog maar een gelijkvloers appartementje. Het is vandaag windstil dus geen van de molens draait, en de beheerder van deze molen verteld ook dat ie geprobeerd heeft hem aan de praat te krijgen maar het wilde echt niet vandaag. Er bleek nog een baby in te liggen, die rustig en droog sliep. De oorspronkelijke naam van het dorp is Elshout en er zijn meerdere verhalen over hoe het Kinderdijk is geworden, maar deze is wel het bekendste en het leukste.
 .

We hebben nog een tijdje zitten kletsen met het vrouwtje wat het winkeltje runt, zij vertelde ons dat koningin Wilhelmina de redder van Kinderdijk is geweest, als zij niet ingegrepen had waren de molens hier zoals op vele plaatsen afgebroken in het kader van de vooruitgang van de techniek. Hierna lopen we langzaam terug richting het gemaal, maar we zijn te laat om het nog te bezoeken, dus we gaan iets zoeken om te eten. Net om de hoek van het restaurant/kioskje van de site ligt Grand Cafe Buena Vista, dit lijkt meer op een goed eettentje, en dat bleek ook helemaal waar. We hebben allemaal het aspergemenu genomen, en dat was heerlijk! Na het eten hebben we besloten dat het waarschijnlijk toch geen mooi avondrood zou worden dus we gaan er niet op wachten. Nog wel even een overzichtsfoto gemaakt van de molens in het zachte licht en toen terug huiswaarts. Ik kom nog wel eens terug als de kans op mooi avondrood wat groter is.

.

Willems Wondere (W)Eiland 2017

Op donderdagmiddag kreeg ik de eerste foto door van het mooi opgezette kamp Brabant op het festivalterrein in Hooglanderveen en vrijdagmiddag ben ik het maar eens van dicht bij gaan bekijken. Ik moest even kijken welk veld ik precies moest hebben want vanwege de broedende ooievaar is het ook dit jaar niet het gebruikelijke weiland maar het is ook een ander weiland dan vorig jaar. Het blijkt nu het veld tegenover dat van vorig jaar te zijn, aan de Palestinaweg Oost. 

Voor het parkeren van auto’s en fietsen is net als vorig jaar een veld aan de Palestinaweg beschikbaar. Kamp Brabant is opgezet rechts naast de ingang, mooi in een hoek. Ik had van tevoren  nog even gevraagd of de slaapzaal weer opgezet zou worden of dat ik m’n tentje mee moest nemen, want nu Ad en Peter hun wwwerkzaamheden wat aan het afbouwen zijn was het even de vraag hoeveel van het hele circus mee zou komen, maar gewoon als anders, enkel de terrasverwarming is in Budel gebleven. Ik schuif m’n bedje tussen die van Hans en Stefan in.

Na nog wat helpen bij wat kleine klusje, water van de aanhanger naar de container sjouwen en wat worteldoek vastzetten worden we door Jacky geroepen om te komen eten in de catering tent. Daarna in het kamp eens lekker bijkletsen en bekijken hoe de koe naar z’n plek op de stijger wordt getild met de Manitou, hoe de waterval bij de ingang vorm krijgt, maar vooral veel bijkletsen met de andere vrijwilligers. Erik is zo vriendelijk om me muziek technisch

even een samenvatting van de vorige avond te geven ofwel “alle 40 fout” met als topper de Russische polka (!) Een tijdje later worden we geroepen want Willem (DE Willem) en zijn vriendin zijn voor iedereen Japanse pannenkoekjes aan het bakken. Dus aanschuiven in de cateringtent en aan de Japanse hapjes en zoutjes. Helaas heeft Erik weer als eerste z’n telefoon aangemeld op de geluidsbox maar dit keer houdt hij het op de top 40 van rond 1980. Er wordt geprobeerd om de box over te nemen, maar helaas lukt dat niet. Uiteindelijk belanden we toch weer met een biertje op het terras in Brabant.

De volgende ochtend beginnen we met een ontbijtje van worst en eieren met spek. De stroom wil niet helemaal meewerken, iets met de aggregaat. Tussen de storingen door lukt het toch om het ontbijt af te maken en meerdere potten koffie te zetten. Buurman Tommy komt ook een bakkie halen. We mogen in zijn bijgebouwtje douchen en hadden er zelfs mogen slapen als we dat hadden gewild.  

De laatste hand aan het afsluiten van het terrein en tegen 12:00 uur gaan we onze post voor aan de straat inrichten. Borden zetten, nog wat hekken, pylonen, mobiele verkeersdrempels en een bankje om te zitten. 

Die mobiele verkeersdrempels zijn wel ideaal hoor! Hier wordt beter voor geremd dan voor borden alleen. Inmiddels zijn Ad, Peter en Miranda ook gearriveerd, Ad en Peter slapen in een hotel (hun dames gaan vandaag lekker winkelen) en Miranda schuift aan in de slaapzaal.  

Langzaamaan komt het festival gebeuren op gang. Eerst hebben we nog een beetje van dat miezer weer, daarna droog maar bewolkt, maar in de loop van de dag komt zelfs de zon er door en ik ben blij dat ik van Stefan wat factor 50 kon gebruiken want met mijn factor 20 was ik waarschijnlijk toch nog hopeloos verbrand. Jimmy en Sandra komen met nog twee mensen de bar crew versterken en voor Carl en Myrthe hebben we een VIP parkeerplaats. Het pendelbusje rijdt ook vandaag weer tussen station Amersfoort-Vathorst en het festivalterrein, in eerste instantie rijd Ab alleen want Miranda is wat later maar daarna volgt het gebruikelijke gekibbel over wie er mag rijden. 

De tijd, vliegt zo gezellig met muziek op de achtergrond en zo nu en dan een bezoeker die blijft staan voor een praatje. We hebben eet bonnen gekregen maar helaas is tegen de tijd dat ik kan gaan eten de warme hap voor de vrijwilligers op. Jacky zit er best wel mee maar een krabbeltje op het bonnetje dat we bij de snackkar iets mogen bestellen vind ik ook prima, natuurlijk wel even proberen om daar de andijviestamppot met gehaktbal te bestellen, niet gelukt, het is frietje met een kroket geworden.

Na het eten nog even een rondje over het veld voor ik weer terug naar mijn post aan de straat ga.

Mooie zonsondergang vandaag! De grote uitstroom blijft vandaag uit, het terrein loopt mondjesmaat leeg en als er dan uiteindelijk echt geveegd wordt valt het mee wat er nog af komt. Een valpartij om bij schrijven in het boek van legendarische valpartijen: iemand presteert het om  met zijn fiets om de pylon te vallen. Hulpeloos spartelend lag ie in de berm terwijl wij eerst een lachbui moesten proberen te onderdrukken (niet gelukt trouwens) voor iemand te hulp schoot.

Nog even de borden, drempels en pylonen van de straat halen en dan de tent in, nu zijn wij aan de beurt. Als van ouds bier, chips en snacks van de frituur (gebakken door Carl en Myrthe) maar ook saté van de BBQ en vreemde Japanse drankjes; grote fles sake en een pruimen schnaps/likeur. Jimmy en

Roland zijn alweer aan het bedenken wat ze vandaag in onze tent parkeren, maar als ik daar aan kom is Sandra ze al voor. Er staan al palmbomen, het bord met huisregels binnen en er ligt een krokodil in Rolands bed. Met wat hulp kan ze ook nog een koe van de container halen en erbij schuiven, en als wat later de jongens met de grote koeienkop op een kruiwagen aankomen gaat het van: Ahhhh en staat al een koe. Ik probeer een beetje op tijd te gaan slapen, maar dat lukt niet erg met zo’n vervelend kereltje op het terras wat telkens vanalles tegen je roept en Hans komt toestoppen met een banner en mij komt versieren met slingers. Uiteindelijk beland ik dan toch weer op het terras. In de tent van Sandra is inmiddels ook een koe naar binnen geschoven en er zijn een houten bank en tafel bij gekomen op het terras.

Uiteindelijk lukt het me dan toch nog om een paar uurtjes te slapen.

De volgende ochtend geen stroom, dus geen koffie en geen eieren met spek, volgende keer gooi ik toch maar dat camping gasstelletje in m’n auto! Dan maar langzaam opruimen. In de tent van Jimmy en Sandra (en die andere 2) is nog geen leven te bekennen. De palmbomen en andere versiersels verhuizen net zo makkelijk van onze slaapzaal naar bij hun voor de deur. Dan roept ineens iemand;

waar is Stefans fiets eigenlijk gebleven? Nu weet ik wat in vannacht nog hoorde! Stefans fiets is naar bovenop de stijger verhuisd. Patrick en de manitou maar even geregeld om hem daar weer af te halen. Als buurman Tommie hoort dat er geen koffie is draait ie om, om even later terug te komen voor de kan, hij heeft een hele pot koffie voor ons gezet, Held van de dag! We gaan maar langzaam inpakken, Ad en Peter komen Miranda weer oppikken en ik haal m’n auto maar wat dichterbij om vlug in te laaien en hem dan aan de straat te parkeren waar hij niemand in de weg staat. Dan de tenten afbreken, en als alles enkel nog aangesnoerd hoeft te worden op de aanhanger zeg ik gedag en ga richting huis, WWW’17 ook weer geslaagd!