zaterdag 25 maart 2017

Eerste mooie lentedag op het Hageven


Op de eerste echte mooie lentedag heb ik besloten om maar weer eens een kijkje te gaan nemen bij het Hageven en langs de Dommel


 
Normale tijd voor door de weeks op, ofwel idioot vroeg voor een zaterdag en tegen 7:00 u cameratas om en op het fietsje naar Bij bezoekerscentrum de Wulp. Daar fiets geparkeerd en er stond waarachtig al 1 hele auto. Er hangt nog een beetje nevel, maar de zon is al op dus het zal niet lang meer koud zijn. Op het eerste deel van mijn route staan rietpalmen die schitteren van de dauw in het vroege zonlicht. Ik probeer het vast te leggen maar dat blijkt toch lastiger dan gedacht, het statief moet precies goed staan om de schittering te kunnen vastleggen en de minste beweging schudt de dauw van de pluim. Na een aantal pogingen geef ik het op en ga verder richting de gemeente vijver. Bij de vogel kijkhut probeer ik (zoals altijd) voorzichtig ongezien naar binnen te glippen, maar het eendenspul heeft me al snel gezien en gaat er van tussen (ook zoals altijd). Ik ga maar gewoon verder want ik heb geen zin om te gaan zitten wachten tot de vogels de kust veilig wanen en weer dichter bij de hut komen.

Langs de Dommel is nog niet veel te beleven, wat bomen met katjes en het fluiten van de vogels, maar dat was het dan wel. Wel wat mooie plaatjes kunnen maken van de zonnestralen door het struikgewas heen.
Het uitkijkje waar vorige keer de trapjes bij weggehaald waren is nu geheel vernieuwd en van daaraf zie ik wel waar het zwanenkoppeltje uithangt, te ver weg voor een leuke foto.

Bij het wildhek staat op een bord de winnende foto van de fotowedstrijd van Natuurpunt (stel scherp op het Hageven), de fotograaf is de voorzitter van de fotoclub waar ik lid van ben. Van de runderen geen spoor vandaag.
Het vlonder pad aan de andere kant van de brug over de Dommel is helemaal vrij gemaakt,
dat is ook wel eens anders geweest en als het riet opnieuw uitschiet is het binnen de kortste keren weer een oerwoud. Ik loop tot aan de grenspaal en draai dan terug om vervolgens af te zwaaien op zoek naar mosjes en ander klein spul.

De mossen hebben het in ieder geval wel al helemaal lente, ze staan volop in bloei. Ik heb verschillende soorten gevonden en geprobeerd vast te leggen, met wisselend resultaat. 




Ruig haarmos is de lastigste, de zaadhulsjes zijn heel fijn en staan kort op elkaar waardoor het lastig is scherp te stellen op meer dan 1 steeltje. Bekermos en de Heidelucifer zijn ietsjes makkelijker maar het komt er in het kort op neer dat ik gewoon weer een hele tijd op m’n knieën op de hei rondgekropen heb, gelukkig zijn de andere wandelaars niet vroeg vandaag.

Op de terugweg kom ik er achter dat er bij de Dommel  ook nog een klein Maria kapelletje staat, nu ze dat gedeelte gemaaid hebben is het ineens tevoorschijn gekomen.

Bezoekerscentrum de Wulp is geopend als ik tegen 10 uur daar aankom, dat is anders nooit maar vandaag is er plantenverkoop van het Natuurhulpcentrum (= dieren opvang en rehabilitatie). Ik maak van de gelegenheid gebruik om een kopje koffie te drinken op de boomstam aan de parking zijde (Het terras ligt nog in de schaduw). Op de boomstam zit een hagedisje te zonnen, maar die vind het prima dat ik er naast kom zitten. Na de koffie ga ik eens horen wat die plantenverkoop van dat natuurhulpcentrum nu precies inhoudt. Je had dus wel vantevoren moeten bestellen en vandaag kon het dan onder andere hier bij de Wulp afgehaald worden. Het Natuurhulpcentrum ligt in Opglabbeek en vangt wilde dieren op, verzorgt ze en zet ze indien mogelijk weer uit, goed doel dus

Daarna terug op m’n fietsje om thuis nog wat in de tuin te klussen, want dat komt met lente ook weer.