Terug naar het Hageven en nu het statief er aan laten hangen, klaar voor het shot!
Kom ik bij de gemeentevijver ligt heel de familie zwaan te slapen bijna tegen de wand van de kijkhut. tsja, dan heb ik dus weer te veel zoom! Andere lens er maar weer op en eerst maar eens die bolletjes wol op de foto zetten. De zwanen zijn duidelijk gewend aan het gegeven vogelkijkhut want mijn gestommel en gerommel maakt geen indruk, mijn hand door de sleuf om wat grasstengel uit m'n beeld te plukken is echter wel reden om even wakker te worden en naar me te blazen. Oke, duidelijk, handjes binnenboord houden!
Na een tijdje bij de zwanen ga ik dan toch maar op pad met m'n dikke zoomlens. Dit keer een stuk minder vogels actief, het waait te veel denk ik. Heb wel het spechtennest gelokaliseerd, dus daar opgesteld en dan maar wachten. De ouders maken kabaal in de bomen maar komen niet naar het nest, het nest maakt wel lawaai, en even later steekt het jong z'n kopje naar buiten. En dan duurt het werkelijk waar nog heel lang voor eindelijk dat voermomentje daar is,en dan gaat het zo snel dat ik hem niet goed scherp heb. Maar wel heel mooie plaatjes van een verschrikkelijk hongerig jong.
Op de terugweg kom ik dus in de file achter de familie zwaan. Ik heb onderhand wel trek in koffie dus ik probeer even of ik heel misschien zou mogen passeren, maar als ik te dichtbij kom begint ma (of pa) tegen me te blazen dus ik wacht maar even rustig af. Gelukkig zijn ze klaar met veren poetsen en heel het gezinnetje wandelt over het midden van het pad terug richting de gemeentevijver.
Dan kan ik eindelijk in snelwandeltempo richting de koffie.
