Avond-/Nachtfotografie

Fotoclub Digipelt heeft in deze warme dagen een van de vergaderingen ingeruild voor een avondje avond-/nachtfotografie
Dit is iets waar voor mij zelf nog veel te leren valt, maar dat is ook een van de redenen waarom er zo nu en dan zoiets georganiseerd wordt
Start 22:00 uur op het industrieterrein van Overpelt.
Waarom op het industrieterrein? Omdat veel bedrijven na donker mooi verlicht worden als een soort visitekaartje.

Leuk kleurenspel in de ramen

Waarom om 22:00 uur? Omdat dit het gouden uurtje is. Het gouden uurtje is ongeveer een uur voor zonsondergang, dit is de beste tijd voor avondfotografie omdat je dan een mooi warm licht hebt wat telkens wat veranderd tot het uiteindelijk geheel donker is. Als het geheel donker is komt de verlichting van de gebouwen weer heel mooi uit waarbij we onze kennis en kunde van de nachtfotografie kunnen testen of gewoon wat creatief proberen met een zaklamp. Een eerste vereiste (na de camera dan)  is toch wel het statief. Omdat de hoeveelheid licht met het verstrijken van de tijd steeds minder wordt zijn er langere sluitertijden nodig om een mooi plaatje te krijgen. Natuurlijk zou je ook de iso-waarde op je camera hoger in kunnen stellen maar dit gaat toch altijd ten koste van de kwaliteit van de opname, hoe hoger de iso hoe meer ruis je krijgt. De diafragma opening vergroten (ofwel lager f-getal kiezen) kan ook nog een beetje helpen, maar al snel is dat niet voldoende meer.

O ja, hier zie je meteen ook waarom ik m'n
UV-filter eraf had moeten halen
(verschijnsel flare)

Uitgaande van een iso-waarde van 100 worden de sluitertijden zelfs met diafragma vol open al snel te lang om de camera nog handmatig stil te kunnen houden en dus zet ik mijn camera maar meteen op het statief. Ik begin met m’n camera in te stellen, natuurlijk niet op automatisch maar ik begin met de AV stand, dit is bij Canon de diafragma voorkeuze instelling ofwel je stelt je diafragma in en de camera zoekt er zelf de sluitertijd bij behorend bij de hoeveelheid licht. Dit werkt tot een sluitertijd van 30 seconden, als ik langer nodig heb wordt het camera op M van manueel en (let op daar is ie dan) sluitertijd op bulb instellen. Aangezien ik geen afstandsbediening meegebracht heb gaat bulb het niet worden deze avond. Bij de bulb instelling moet je de knop ingedrukt houden zo lang als je de sluiter open wilt hebben, als je dit direct op de camera doet loop je risico op trillingen. Ook bij sluitertijden korter dan 30 seconden loop je dit risico, maar dan kun je behalve van een afstandsbediening ook gebruik maken van de timer (zelfontspanner) van de camera. Mijn camera heeft daarvoor zelfs een instelling met een aparte kortere timer maar zoals altijd vergeet ik de eerste keer dat die er op zit en sta dus braaf af te tellen voor hij de foto maakt terwijl dat korter kan.

Aangezien ik wat makkelijk uitgevallen ben laat ik mijn camera de foto’s als JPEG en als RAW bestand wegschrijven, hierdoor kan ik thuis snel vooruit met de JPEG’s en als er nog wat meer bewerkt moet worden zoals witbalans of belichting dan heb ik daar de RAW voor. RAW bestanden zijn wel een stuk zwaarder maar dit komt dan ook omdat ze alle informatie die de beeldsensor doorgeeft opslaan. JPEG is daarentegen eigenlijk het bestand zoals de camera het zelf ‘goed’ vind.

Mijn persoonlijke uitdaging is dit keer ook wat foto’s maken om een beetje te kunnen experimenteren met HDR.

HDR is (even opgezocht) de afkorting van High Dynamic Range. Het is een nabewerking waarbij je mooie effecten kunt krijgen doordat er erg veel detail in zowel de lichte als de donkere delen van de foto zitten. Om een HDR te kunnen maken heb je minimaal drie foto’s nodig van hetzelfde onderwerp vanaf hetzelfde standpunt met dezelfde lens etc. het enige verschil is dat de foto’s met verschillende belichtingstijden moeten zijn gemaakt. Door deze foto’s naderhand samen te voegen krijg je de aparte effecten.

Mijn camera heeft een instelling, de braketing (AEB) functie, voor het maken van 3 foto’s na elkaar met verschillende belichting, maar waar zat die ook alweer?

Na lang zoeken, natuurlijk op de verkeerde plek, helpt een van de andere leden me op de juiste weg. Gelukkig ben ik ook niet de enige die staat te emmeren.  Tegen 24:00 maakte ik me op de thuisreis, volgende ochtend weer gewoon vroeg op dus de anderen gaan nog maar lekker een paar uurtjes door, maar ik vind het mooi geweest.

Het resultaat van m’n HDR experiment houden jullie nog even te goed, het weer is nog te goed om hele avonden aan de PC door te brengen. Ik ben zo vrij geweest om er een van het net te halen zodat jullie toch een beetje een idee krijgen. voor meer info zie de website van de fotograaf Frans Petrij (link)

Willems Wondere Weiland 2013

Op 6 juli jl. was het weer tijd voor Willems Wondere Weiland het jaarlijkse eendaagse gratis festival van Hooglanderveen. Dit jaar de Wildlife editie ofwel de aankleding van het terrein heeft een safari look.

Aangekomen bij het terrein zag ik de tent van Ad, Roland en de rest uit Brabant al van verre staan. Er was nog plek zat dus in plaats van m’n bedje op te maken in m’n auto (Ik had al helemaal de achter stoelen uit m’n auto gehaald) heb ik m’n spanbedje gewoon in deze tent geparkeerd. Ook Jimmy en Sandra konden er met hun luchtbed nog gemakkelijk bij. Ofwel slaapzaaltent. Het festival zelf begint om 14:00 dus ons clubje moet voor die tijd al op post zijn om de eerste auto’s netjes in de berm te laten parkeren.

Jimmy en Sandra draaien bar dienst, da’s wel wat harder werken dan bij Folkwoods. Na de eerste tijd op straat in de zon gestaan te hebben met m’n zonnehoedje heb ik post genomen bij de backstage ingang, daar ben ik blijven zitten Roland en Edwin me kwamen halen voor het eten. Het was behoorlijk druk, fietsen overal, moeite om het pad en de backstage poort fiets vrij te houden. Na het eten ben ik naar voren gegaan om Stefan af te lossen. Daar heb je tenminste beeld bij de muziek door de TV die geplaatst is met live beelden van het festival. Met het auto’s parkeren kwam Edwin even een mannetje tekort, maar door de diner wissel was er net even niemand beschikbaar, en daarna was het al niet meer nodig. Nog geen jaar meegemaakt dat het zo vol met auto’s en fietsen stond. Na etenstijd kwamen er vooral veel fietsers en passagiers van de (gratis)pendelbus en niet zo veel auto’s meer dus daarmee werd de parkeer uitdaging opgelost.

 

Tot het feest afgelopen was ging het verder rustig, fiets politie die komt koffieleuten, iemand die z’n bumper beschadigde met de bocht het pad naar backstage op te ruim nemen, wat mensen die eerder weg moeten vanwege calamiteiten thuis, een iemand die te hard gefeest heeft en per taxi even naar het ziekenhuis moet voor wat fotootjes van z’n voet en vooral veel vrolijke mensen die eigenlijk nog niet naar huis wilden. Ook na afloop verliep het allemaal netjes, een enkeling die probeerde de verbindingsweg op te fietsen, maar die hebben we ieder jaar wel een paar, dat is nu net een van de redenen waarom we dan op de kruising staan. Enkele mensen vragen we ons serieus van af of ze wel goed thuis zijn gekomen, enkele valpartijen, toch moeilijk dat fietsen, en eentje kreeg z’n jas nog niet meer fatsoenlijk aan, maar gelukkig was daar behulpzame Sandra om hem te redden.

Toen alle bezoekers naar huis waren verzamelden de vrijwilligers zich op het festivalterrein voor de after party. Het tapbier was op maar gelukkig waren er wel kratjes bier. Ook had Willem (die van de eerste W) nog een fles Japanse drank (iets van Japanse port, gedistilleerde sake). Uiteraard was Jimmy zo vriendelijk om te zorgen dat iedereen een slok mocht (moest) proeven, ik zelfs twee omdat hij er van overtuigd was dat ik nog niet had geproefd. Uiteraard waren er ook snacks, zakjes chips, kroket, frikandel met danwel zonder broodje. Ik heb het niet zo heel laat gemaakt, tegen half 3 lag ik op de slaapzaal waar er al een stel op een oor lagen. Tegen 4 uur werd ik terug wakker, Sandra was inmiddels ook gearriveerd. Buiten klonk op z’n zachtst gezegd stevige muziek, en niet te zacht, maar na even te zijn gaan plassen sliep ik toch weer redelijk snel.
Tegen half 7 werd ik weer wakker, op twee na waren inmiddels alle bedjes bezet. Het zonnetje was al op en het leek me een mooi moment om eens een paar after pictures te gaan knippen.
 

Terwijl ik uit de tent kroop hoorde ik op het terrein al wat gegniffel, ze waren dus echt nog niet gaan slapen. Op het festivalterrein kom ik Roland en Jimmy tegen, met een koe (plastic hoor, geen echte), en lachen! Met de koe zijn ze op weg naar de tent. Backstage komen we Erik en Jackie nog tegen die op de fiets onderweg naar huis zijn, ook die twee krom van het lachen, en dan proberen zachtjes te doen. De koe komt veilig in de tent aan en na nog een uurtje of twee slapen wordt dit keer iedereen wakker. De koe kan enkel een ‘wat doet die koe hier’ losmaken, een beetje jammer wel. Om koffie te zetten moet de aggregaat aan waardoor de laatste slaapkoppen (rara wie dat zijn?) ook gewekt worden. Na het ontbijt wordt de slaapzaal afgebroken en de koe in een hoekje geparkeerd waarna we afscheid van elkaar nemen en ieder zich op z’n weg naar huis maakt. Het was weer geslaagd! Thuis aangekomen niet veel meer gedaan, maar goed dat ik de maandag ook nog vrij gepakt heb, was nodig.