Aan het begin van het jaar eens gaan rondkijken waar de
zomervakantie naartoe zou kunnen gaan (covid-19 geel-oranje-rood weet je wel)
en ik had al gekeken naar IJsland (met allerlei test en quarantaine eisen) en
eilandhoppen in Griekenland (waarvan vervolgens verschillende eilanden terug op
rood sprongen) Ook België en Nederland deden het op dat moment nog niet
zo heel goed op de coronakaart. Ik wist ook nog niet of ik tegen de zomer
volledig gevaccineerd zou zijn en langer wachten met boeken leek me ook niet
erg slim aangezien iedereen met dezelfde vragen zaten op dat moment. Lekker weg
in eigen land zou het dus worden. De keuze viel op Ost-Belgiën, het Duitstalige
deel van België, in het hoekje vlak bij het 3-landenpunt België
-Duitsland-Luxemburg. Dan lijkt het tenminste nog een beetje of ik in het
buitenland zit idee. Leuk hotelletje uitgezocht in Burg-Reuland, blijken ze nu
net in dat hotel gewoon Nederlands te spreken.
Het hotel ligt in het centrum met zicht op de burcht dus na
geïnstalleerd te zijn eerst daar maar eens een kijkje gaan nemen. De burcht is gratis toegankelijk, en er is een kleine kiosk. Na de normale openingstijden gaan wel enkele deuren op slot maar de hoofdpoort blijft open. Het eten in
het hotel was prima dus dat heb ik de hele week volgehouden, de andere optie
was eten bij het andere hotel in het dorp dus veel keus was er ook niet.
De volgende dag een grensoverschrijdende wandelroute op m’n agenda. Start en
stop bij het 3-landenpunt, over Duitsland heen en via Luxemburg terug;
Nat’Our route 1. Bij de brug aan het begin van de route stond alvast route
Nat’Our gesperrt, dat begint goed. Maar eigenwijs als ik ben toch beginnen
lopen. De eerste helft niks ‘gesperrt’ te bekennen. Praatje gemaakt met een
houthakker die vers gekapte stammen aan het opstapelen was, die gaf ook niet
aan dat er iets aan de hand zou zijn. Even afgezwaaid naar het uitzichtpunt
over het Our dal. Op de borden daar stond niks over afsluiting en er kwamen
verschillende routes samen dus gewoon doorlopen volgens plan. Bij de oversteek
over de rivier zou een camping liggen met eetgelegenheid, dat leek me perfect
voor een lunchpauze. Daar dus de eerste tekenen van de wateroverlast van de
weken ervoor; restaurant gesloten wegens schoonmaakwerken. Dat werd dus lunch
op een bankje met m’n waterfles en een muesli reep. Bij het vervolg van de
route weer zo’n waarschuwing dat de route onderbroken zou zijn. Even op de
kaart gekeken wat de opties waren, heel eind om langs de weg … toch maar weer
eigenwijs het pad op. Kom ik een stukje verder wandelaars (met hond) tegen die
ik op het eerste stuk ook al eens tegengekomen ben, oke dus ik kan er in ieder
geval door. He pad is her en der een beetje afgekalfd maar prima te doen. Op
het laatste stukje toch nog m’n poncho uit moeten pakken voor een bui die te
zwaar was voor het bladerdek, achteraf had ik ook gewoon wat sneller door
kunnen lopen want ik was echt bijna terug bij de auto.
Over het algemeen was het weer vrij aardig deze week, ik heb
1 (halve) dag een binnen activiteit gedaan vanwege de slechte voorspellingen:
Schieferstollen Recht, een leisteenmijn. Leuk en leerzaam als je eens in de
buurt bent. Toen ik daar buiten kwam scheen de zon dus ik heb de
weersvoorspellingen verder maar niet te veel aandacht gegeven. Watervallen van Coo ook maar even meegepakt,
tegenvaller dat dat was zeg! Het mooiste zicht op de watervallen is vanuit
Plopsa pretpark, na de kassa uiteraard … dat doen we dus niet!
Ik had nog wel een lange wandeling bij het stuwmeer en burg
Reinhardstein op de planning staan, die heb ik voor de zekerheid toch maar
ingekort tot rondje om de burcht (langs de waterval) en met de auto naar
de stuwdam van Robertville. De wandeling nam al een behoorlijke tijd in beslag
omdat ik natuurlijk overal foto’s moest maken en ik ben zeker 1 uur bij de
waterval rond blijven hangen. Daarna ook maar een gegidste rondleiding door de
burcht gedaan. (m’n tracker vergeten uit te zetten dus dat werd een warrig
plaatje) Daarna dus naar de stuw, die stond dus volledig in de steigers (moet
altijd wel iets in de steigers). Daar nog een eindje langs de oever van het
stuwmeer gewandeld.
Ook nog een dagje Saarschleife gedaan, te ver voor een dagtripje van
thuis uit, maar vanaf hier prima te doen. Om het beste uitzicht te hebben met
de volledige hoefijzervorm in beeld moet je het boomkruinpad nemen om op de
toren te kunnen. Van het uitzichtpunt op grondniveau heb je door de begroeiing
maar net alles in beeld. Wel nog even een tijdje moeten schuilen voor de regen maar dat bleek de enige bui die dag dus weeral prima.
Volgende dag eigenwijs op
pad voor Burg Falkenstein (niet toegankelijk maar ligt zo mooi). In die
omgeving weer een regenbui dus eerst Vianden maar gedaan, rondleiding burcht
(toch wat anders dan Reinhardstein) en daarna in het zonnetje aan de wandel.
Burg Falkenstein is dus echt helemaal niet toegankelijk, ook niet met wat
klauterwerk of via een sluiproute, gewoon echt NIET, heel jammer! Maar toch
weer een leuke wandeling.
De laatste dag in Burg Reuland heb ik een wandeling
rond het dorp uitgestippeld via de app en knooppuntnummers. Bij knooppunt 4 of
5 (weet niet meer exact) ging het mis, route afgesloten, melding brug reparatie;
dan maar richting een ander knooppunt. Was uiteindelijk wel een mooie route
maar korter dan ik bedacht had dus maar een extra stop bij de burcht voor een
drankje en daarna terug naar het hotel.
In het
kader van: ik moet eens wat meer met modelfotografie gaan doen had ik me
ingeschreven voor de Masterclass Fine Art gegeven door Kaat Stieber (in
samenwerking met Heel Holland Fotografeert)
