Voor mijn katjes had ik bedacht dat het voor hen fijner zou zijn als ze in mijn vakantie gewoon thuis verzorgd zouden kunnen worden dus ik heb een oppas gevonden en met het Festival zouden we testen of de katjes het ook zo’n goed idee vinden.
Toen ging het Festival
dus niet door, mijn geplande
vakantie stond toen nog wel op dus er moest ergens een testweekend ingepland
worden. Ik had al zo eens rondgekeken, Luxemburg leek me wel leuk, maar door de
Belgische regelgevers aangemerkt als oranje ofwel risicogebied wat Covid-19
betreft. Dan eens kijken aan ‘onze kant’ van de grens. Goedkoop hotel nabij
Aarlen/Arlon geboekt, kan ik alle kanten uit als ik wil. Het hotel is beter
geschikt voor doorreis, ligt aan de grote weg bij een wegrestaurant, maar goed,
ligging voor wat ik van plan ben perfect en bed en badkamer netjes dus helemaal
prima voor nu. Vrijdagmiddag vertrokken, m’n spullen in het hotel gedropt en
eerst maar eens een kijkje nemen in Aarlen/Arlon. Leuk stadje maar ik heb weer
de mazzel dat er vanalles in de steigers staat. Plein voor het provinciaal
paleis op z’n kop, en de sint Maartenskerk wordt gerenoveerd. Gelukkig heb ik
wel vrij zicht op de sint Donatuskerk en de Belvedère toren, wel her en der
hekken en looproutes met dank aan Covid-19, maar het is nu eenmaal zo.
Voor de volgende dag is warm weer voorspeld, lijkt mij een prima dag om het bos in te gaan. Over de grens een wandeling uitgezocht door het Mullerthal. Een deel van het Mullerthal trail, een rondje van zo’n 9km vanaf Consdorf, langs de bekende Schiessentümpel waterval, door het dorpje Mullerthal en weer terug naar het startpunt.
De beschrijving geeft aan
behoorlijk zwaar maar ik vind he
t eigenlijk wel meevallen, flink wat paden op
en neer, her en der trappen en ja, ik loop regelmatig met m’n tong op m’n
knieën, maar dat is redelijk normaal voor mijn doen. Het grootste deel van de
route loop je onder de bomen dus lekker koel. Het pad verdwijnt her en der
tussen de rotsen, maar over het geheel is het een duidelijke route. Aan de weg
bij de waterval moet je nog even een trap af, als je hier misstapt lig je wel
meteen midden op straat dis even opletten. Bij de waterval is het redelijk druk
dus een foto zonder andere mensen is niet te doen, met wat wachten en verschillende
foto’s maken heb ik toch genoeg om de andere mensen weg te kunnen poetsen. Dan
verder met de route. In Mullerthal op een terras een kop soep als lunch gedaan
en dan weer het bos in. Het laatste deel is wat minder goed aangegeven dus of
ik daar helemaal het officiële pad heb gevolgd is me niet helemaal duidelijk
maar ik ben netjes terug op de parking terechtgekomen waar mijn auto stond dus
het zal wel.
De volgende dag de andere kant uit; Buzenol/Montauban. Ook hier een route voor uitgezocht, maar die bleek een stuk minder duidelijk. De auto geparkeerd bij de ruïne van de smederij en van daaruit het pad op richting de Romeinse site. Na een stukje helling op de keuze linksaf ‘museum’ rechtsaf ‘route’, rechtsaf dan maar. Goede keuze blijkt, al snel kom ik bij de resten van een van de middeleeuwse wachttorens.
Dit gebied is in de IJzertijd
ontgonnen voor de 
erts,vervolgens kwamen de Romeinen en ook in de late
middeleeuwen werd deze heuvel bewoont. In vroeger tijd was de helling niet
bebost, kale hellingen vooral door houtkap voor de smederijen. Nu liggen de
wachttorens in het bos waar ze vroeger vrij zicht op de omgeving hadden. Een
stukje verder een bron en watervalletje, ik heb later nog geprobeerd of ik het
watervalletje van onderaf terug kon vinden maar dat is niet gelukt. Dan kom ik
uit bij de Romeinse site, of eigenlijk de gecombineerde site want de Romeinse
pilaren en beeldhouwwerken zijn weer verwerkt in de middeleeuwse forten en
wachttorens. Hier ligt ook het stenen museum. Het is gesloten maar aangezien
het voor een groot deel van glas is kun je wel de collectie romeins
beeldhouwwerk bewonderen. Volgens mijn kaartje zou ik vanaf de site een pad het
bos in moeten nemen om uiteindelijk in het dorp uit te komen en dan lans de weg
teruglopen. Het pad het bos in denk ik gevonden te hebben, maar al snel wordt
het smaller om vervolgens te verdwijnen. Ik ga maar terug want hier ben ik niet
zo zeker van.
Bijkomend voordeel dat ik deze route niet helemaal heb kunnen doen is dat ik nu tijd zat heb om een kijkje te gaan nemen in Clairfontaine. De Abdij van Clairfontaine is niet meer dan een ruïne, in de crypte van de kapel (van later datum) staat een maquette van hoe het er ooit uit gezien heeft. De bron genaamd Saint-Bernard stroomt nog wel en locals komen er geregeld water halen. Ik begin aan de wandeling die ik ook nog uitgezocht had, maar het is een heel stuk langs de weg en al snel bedenk ik me dat dit wel saai is en ik toch niet genoeg tijd heb om het volle rondje te doen dus ik ga maar terug. Bij de bron staan wat locals flessen te vullen en ik bedenk me dat ik mijn waterfles hier ook wel eens vol zou kunnen gooien. Even wachten tot ze klaar zijn dus. Heerlijk vers fris bronwater, aanrader!
Ik rij nog wat in de buurt rond op zoek naar mooie vergezichten, liefst met de ronde hooibalen maar die blijken lastig te vinden. Je ziet ze in de verte maar dichterbij komen lukt niet. Uiteindelijk geef ik de jacht op. Volgende ochtend uitgebreid hotel ontbijtje en dan naar huis. Daar zijn de poezekinders prima verzorgd, ze hebben zich verder niet laten zien aan de oppas, maar ik had de spycam op hun eten gericht en heb gezien dat ze allebei gewoon netjes zijn komen eten als de oppas vertrokken was dus dat gaat prima, kan ik met een gerust hart op vakantie, ware het niet dat die inmiddels gecanceld is, nu eens bekijken wat ik in plaats kan gaan doen
