Landschaftspark met fotovrienden

Een van de leden van de fotoclub had een doodle (planningstooltje via internet) uitgezet voor een fotografie uitje naar het Landschaftspark in Duisburg. Geen officieel fotoclub uitje maar gewoon zo van: wie zin en tijd heeft kan mee gaan. Er is in het verleden al eens een officieel fotoclub uitje naar Duisburg geweest, maar toen kon ik niet mee dus voor mij is dit de herkansing.  Uiteindelijk waren we maar met 4-en, 3 van de club en een voor mij volslagen onbekende (de neef van). Alles paste dus mooi in één auto. 12:00 uur  verzamelen bij Palethe en na eerst nog een autowissel vanwege een navigatiesysteem wat niet mee wilde werken gingen we op weg naar Duisburg. Het weer weet niet goed wat het wil gaan doen, af en toe een zonnetje maar meest bewolkt. Gelukkig is er voor heel de dag droog weer voorspeld.

Met het park al in het vizier komen we langs de Ikea en ik roep het hardste ‘Zweedse balletjes!’ Na een oriëntatie rondje belanden we dan toch eerst bij de Ikea voor die Zweedse balletjes en daar neem ik dus als enige geen Zweedse balletjes (!) Het leek me net een te grote hap met die puree of friet erbij, en de tonijnsalade zag er ook heel lekker uit. Wat we alleen wel even vergeten waren was het Ikea principe dat je na de balletjes wel heel de winkel door moet. Kortom: volgende keer dat je mij ‘Zweedse balletjes’ hoort roepen: Negeren!!!

Landschaftspark deel 1, bij licht.

Landschaftspark is een oud hoogovencomplex omgevormd tot een park. Gedeelten van de oude fabriek zijn toegankelijk, zo kun je via trappen en bordessen naar boven, in de ertsbunkers zijn een klimpark en een speeltuin en je kunt via onderdoorgangen van het binnen naar het buitenterrein. Volgens de website is er nog veel meer te doen in en om de diverse oude fabrieksgebouwen, zo is er een duikcentrum in een oude gastank, er is een grote voorstellingsruimte in de oude kracht centrale, je kunt er in groepsverband een high rope parkoers doen en er zijn door het hele jaar verschillende voorstellingen.

Er is redelijk wat volk vandaag, ik hoor een gids uitleg geven over de geschiedenis van de site, zie veel wandelende mensen, een lesje klimmen in de ertsbunkers en her en der een enkele fotograaf. Ik ben niet helemaal naar boven geklommen (dat is voor een volgende keer) maar wel door, over, langs, achter en dan onderdoor weer terug. We hadden afgesproken om tegen 17:00 uur weer terug samen te komen op het voorterrein want hoewel we geprobeerd hebben een beetje bijeen te blijven ging dat toch niet helemaal lukken. Het oude Trafo gebouw is omgebouwd tot bezoekerscentrum en restaurant dus daar schuiven we aan voor koffie / warme choco en wachten op het ondergaan van de zon.

Landschaftspark deel 2, verlicht.

Als het natuurlijke licht wegtrekt wordt het kunstmatige licht ontstoken en binnen korte tijd veranderd het staal grijs en baksteen rood in fel blauw, rood, groen. Dat het nu rustiger zou zijn in het park is zeker niet waar, alleen zijn de gewone wandelaars en de groepjes met gids nu vervangen door fotografen en fotoclubs. We volgen nu ongeveer hetzelfde rondje als vanmiddag alleen zijn er nu delen verlicht die vanmiddag een totaal oninteressant plaatje waren. De schoorstenen hebben een gekleurde verlichte ring gekregen (ieder zijn eigen kleur),

een van de ruimten onder hoogoven 5 is blauw verlicht, een van de onderdoorgangetjes is geheel in het rood,   het transportsysteem van de erts is fel groen uitgelicht, enz. enz. enz. Na een tijdje begint m’n statief vervelend te doen, ik probeer hem nog in elkaar te draaien maar dan legt ie helemaal het loodje en heb ik twee stukken statief over. Hela, ik was nog niet klaar! Dus dan maar verder met een kapot statief, het is een gevalletje lamme schroefdraad tussen de kop en de driepoot dus ik kan hem wel in elkaar zetten om een foto te maken maar er valt niets aan vast te zetten dus dat wordt met nabewerken vooral veel recht zetten. Gelukkig gebeurt dit op het einde van de dag en niet aan het begin. Ik heb zo nog een paar foto’s gemaakt en dan is het tijd om de rest op te zoeken en terug richting Pelt te gaan. Tegen 22:00 zijn we terug bij Palethe.

Ik heb het statief inmiddels op mijn eigen wijze gerepareerd en als de lijm houdt kan ie zo nog best een tijdje mee, en anders moet ik alsnog op zoek naar een ander. Hij kan in ieder geval niet meer op dezelfde manier uit elkaar vallen, daar heb ik wel voor gezorgd (was getekend firma frut&frot) 

Zeepbellen foto's

Geslaagd exemplaar

Op een van de foto forums kwam ik plaatjes tegen van bevroren zeepbellen en ik dacht wat leuk, dat ga ik ook eens proberen. Eigenlijk dacht ik dat mijn kans al een beetje verkeken was aangezien de temperaturen weer langzaam naar boven 0 gingen, maar op een goeie zaterdag ochtend zag ik de rijp nog op het gras en de struikjes zitten en besloot ik het er toch maar op te wagen.


Uitdaging 1: zeepsop. Ik weet dat zeepsop met citroen geen goeie bellen geeft dus één potje afwasmiddel valt al af. Gelukkig heb ik nog een ander staan, deze zegt zacht voor de huid te zijn maar in ieder geval zonder citroen, dus hier met water een mengseltje van gemaakt. Nu las ik laatst dat je ook wat suiker toe moet voegen voor steviger bellen (of glycerine) maar dat wist ik toen nog niet. 

de Troebele ijsbal

Uitdaging 2: Iets om de bellen mee te kunnen maken. Geen zin om iets in elkaar te draaien dus op zoek naar attributen met een gat erin. Uiteindelijk bleek de steel van de stoffer het beste resultaat te geven.

Jas en schoenen aan, camera in de aanslag en naar buiten met m'n zeepmengseltje. De eerste paar bellen haalden de grond niet eens maar uiteindelijk had ik er eentje op het gras liggen, maar voor ik met m'n camera in de aanslag lag zakte hij in door een zuchtje wind. Na nog enkele pogingen gaf ik het maar op, telkens als ik een bel had die niet voor de landing al kapot sprong dan gebeurde het bij het eerste zuchtje wind. Ofwel, voor dit klusje moet het windstil zijn. 

Zondag ochtend nieuwe poging. Dit keer stond er minder wind dus nu moest het gaan lukken. Eerste paar bellen in de schaduw van het huis in het gras laten landen. Deze bevroren vrijwel meteen tot een troebele ijsbal, ook niet echt wat m'n bedoeling was. Inmiddels was de zon wat doorgekomen, maar het was nog steeds onder 0. M'n opstelling naar een zonniger plekje verhuisd en opnieuw proberen. 

Nog een geslaagd exemplaar

Dit keer lukte het me om enkele zeepbellen in de buxus te laten landen en de combinatie zon en vrieskou zorgden voor mooie ijsbloemen op de zeepbellen. Ik moest wel snel zijn met foto's maken want als de lucht in de bel te veel opwarmde (al na enkele tellen) dan barstte deze. Als de buren nu uit hun raam hadden gekeken hadden ze me zeker voor gek versleten: bellen blazen rondjes om de buxus lopen en dan met die camera erbij, zal er leuk uitgezien hebben. Na zo een uurtje gespeeld te hebben vlug naar binnen, kop koffie om op te warmen en hup aan de computer om het resultaat te bekijken. Er zaten wel enkele geslaagden bij (en nog veel meer mislukten)

Ik had bij deze besloten dat ik aan een officieel bellenblaas setje moet dus toen ik bij de Hema in de buurt was heb ik me daar een Jip en Janneke bellenblaas set aangeschaft. Maar ja, nu vriest het alleen nog maar 's-nachts.

wel sneeuw, geen vorst

Afgelopen weekend toch nog maar eens geprobeerd, nu heb ik bellen zat in alle kleuren, maar ze willen niet meer bevriezen. Die sneeuw deed me hopen dat het nog ging lukken, maar helaas. Ook was het niet windstil, en ik moest ook wat hogere iso waarden gebruiken omdat de zon het liet afweten. Wel nog een tijdje bezig geweest om zeepbellen in alle kleuren vast te leggen. Dat is ook al lastig zat, want waar ga je nu precies op scherpstellen, de rand? de spiegeling? weet je wat ik probeer het allemaal en kijk op het beeldscherm wel wat het beste uitpakt. Ik vind zelf degenen met de spiegeling scherp het mooiste, maar daar kunnen anderen een andere mening over hebben. 
En dat mag!