Fotofair 2025

Dit jaar weer gestrikt om te helpen bij de Fotofair in Eersel. Ik had eerst aangegeven dat 1 dag me voldoende leek maar heb me later toch om laten praten om zaterdag en zondag te doen. Het is de bedoeling dat Ki en Fotounie de organisatie van de fotofair langzaam over gaan nemen dus er moest wel e.e.a. georganiseerd worden. Zo was het eigenlijk de bedoeling dat iedereen betaald zou worden maar dan eten en drinken zou kopen, dat is later veranderd en werden we gevraagd of we als vrijwilliger (met gratis eten en drinken) aan de slag wilden. Ik had die bui al zien hangen dus tuurlijk vind ik dat goed. Ik werd ingedeeld als assistent bij de workshop paarden met modellen (2x per dag dus totaal 4x)

 

Zaterdag ochtend dus de eerste workshop en was de 2e nu om 12u of om 15:30? Op mijn lijst stond 12u op de planning bij Stefan stond 15:30u en dat stond ook op de website van de fotofair. Ook meende Ad dat ik de cursusleider was, en ik dacht Ad ... joh, dat ging niet helemaal goed dus. Ad pakte de leiding, hij geeft vaker workshops dus dat gaat hem prima af, en de techniek weten we allebei wel. Er was een groep boogschutters te paard en een groep gedresseerde paarden. Deze laatste meende ook dat de 2e sessie om 12u zou zijn en was helemaal niet gelukkig met het latere uur. Het beloofde ook een (te) warme dag te worden dus deze groep bedankte voor de 2e sessie, jammer maar begrijpelijk, het welzijn van de paarden staat voorop.

 

Ik vond het wel jammer dat het nu tegelijk viel met de workshop paaldans waar ik anders bij was ingebroken, maar goed nu kon ik bij de dockdive demonstratie en de trash shoot gaan kijken. Veel cursisten waren er niet bij de paarden dus we konden het prima af, de middagsessie liep wat huisfotografen dus ook in de soep maar och wat erg, dan maak ik wel wat foto's 🙂. De zeemeermin met haar mobiele aquarium heb ik ook nog even mee kunnen pakken en nog wat meel, dus toch weer foto's te veel. Van het gratis eten en drinken heb ik ook niet zo heel veel gebruik gemaakt aangezien ik dus het grootste deel van de dag helemaal achteraan op het terrein was, wat flesjes water en lunch, verder komt Ki er maar mooi goedkoop vanaf met me (hebben we het nog wel eens over ...) Het was wel een vermoeiend weekend maar toch ook weer heel leuk

Zeemeermin Lelie 

Fotofair 

 

Modellen met uilen 04-2024

Nog niet half door de foto's van Verbeke heen of het volgende stond alweer op de planning. Dit keer een shoot georganiseerd door Maxime en Robert-Jan met uilen en modellen. Locatie lekker in de buurt namelijk Witrijt Bergeijk bij herberg in het wilde zwijn. Er was van tevoren in de messenger groep al een groepsindeling gemaakt 5 groepen met modellen en fotografen, en voor elke groep was er een uil om de modellen mee te laten poseren ( Maxime haar uilen kinders ) en dan om de zoveel tijd even wisselen. Helaas en heel jammer heeft Akira net een nestje pups en die konden niet alleen thuis blijven .... ahhhh puppiessss. Dus ook modellen met puppies vandaag. De vrouwelijke fotografen waren 1 groep (Sylvia en ik dus, Linda in blijkbaar afgevallen ..) en we kregen als eerste Jinx (Koekoeksuil) mee met Ramon en Daisy. Even wennen, en bekijken hoe het allemaal werkt, de kleding van de 2 paste niet echt bij elkaar dus afzonderlijk foto's maken, tussendoor jinx van Ramon naar Daisy. Toch lastig foto's maken met een uiltje wat telkens net niet daar kijkt waar je graag zou hennen en dan juist weer wel als je niet klaar staat met je camera. Bij de volgende ronde de death eaters (Naomi en Kevin) en weer met Jinx (?) welja ook goed. Ik dacht wel even van wat gaan we nu doen met 2 gemaskerde modellen, maar daar kun je eigenlijk best veel mee. 3e ronde is met Sanne en Maxime, we starten met Vi (siberische oehoe) en schakelen halverwege over op puppies. M'n inspiratie laat het wel afweten vandaag, we hebben nu al diverse plekjes bij de hoeve gehad en in het bos dus wat kunnen we nu nog gaan doen. Even pauze voor de lunch dan nog 2 sets en ter afsluiting kunnen er nog vrij wat foto's gemaakt worden met de modellen. Ik ben inmiddels al aardig gaar en weet eigenlijk niet meer goed waar nu nog te gaan staan dus de modellen maar gevraag maar die waren ook al overal op het terrein geweest. We kregen nog Victor(ia) (Afrikaanse oehoe) en tenslotte Ekko (Bengaalse oehoe) en hebben dan toch nog maar wat plekjes 'overgedaan' met de modellen

 

We hebben dus geen shoot met Vandor (Steenuil) goh, dan moet ik het dus nog eens over doen. Ik heb Vandor wel gefotografeerd op z'n stekkie en even vlug een plaatje geknipt als hij bij Naomi op de hand onderweg is naar de volgende shoot, maar een echte shoot met Vandor moet ik dus nog doen. Gelukkig heeft Maxime nog 2 andere datums gereserveerd voor nog 2 van dit soort dagen, nu hopen dat ik een van die dagen kan want het was wel echt heel leuk. En natuurlijk komen thuis de ideeën opborrelen van wat ik ook nog had kunnen doen ... volgende keer kom ik beter bereid, nu weet ik wat er is en wat er kan dus volgende keer moet beter zijn

Cosplay @Verbeke 03-2025

Cosplay@Verbeke, na in 2023 de Halloween variant bezocht te hebben vond ik het dit jaar tijd voor de voorjaars variant van dit evenementje. Het idee is in het kort, men neme een fotogenieke locatie: Verbeke Foundation in Kemzeke daar laat je een hele groep cosplayers op los en een vergelijkbaar grote groep fotografen, en met wat basisregeltjes (omgang met modellen, aanleveren van een set foto's aan modellen etc.) en dan heb je een gezellige dag. 

De eerste keer dat ik hierop afgekomen was had ik geen idee waar te beginnen, ik was op eigen houtje gegaan, kende daar niemand (dacht ik) dus best een beetje spannend. Ik ben toen op sleeptouw genomen door Duena en Pascal die me zo op gang geholpen hebben waarna het verder als vanzelf ging. Ik kwam daar toen ook nog een fotograaf tegen die ik al eens meer getroffen had dus waarachtig zelfs een bekende, en ik heb me die dag prima vermaakt.  Voor deze keer maakte ik me dan ook helemaal geen zorgen, Ik had fotomaatje Kris gevraagd, die wilde wel mee maar kon niet vanwege wachtdienst. Antoinette op het nippertje nog gevraagd maar die had ook iets waar ze niet onderuit kon, dus ik ben weeral in m'n uppie op pad gegaan. Alleen wist ik dit keer dat er meer bekenden zouden zijn, verschillende fotografen en een stel modellen die ik ken van de Fotounie hadden in de Facebook groep aangegeven dat ze er ook zouden zijn. De eerste bekende kwam ik al meteen op de parking tegen en de volgende in de hal van het museum. 

Ik ben eens begonnen met waar ik de vorige keer helemaal niet aan toegekomen was: de binnenruimte van het museum bekijken. Doordat de ruimtes wat aan de donkere kant zijn zijn ze minder geschikt om als foto set te gebruiken dus hier voornamelijk 'gewone' museum gasten. De uitstallingen hier zijn eigenlijk veel beetje lugubere stukken, taxidermie met vrije interpretatie ter verduidelijking een van de stukken is een knertje (konijn met een gewei) maar goed ik ben ook geen fan van de opgezette beestjes in natuurhistorische musea. Terug in de hal kon ik m'n eerste model fotograferen, een dame in prachtig groen. Daarna via de serre waar al veel mensen bezig waren naar buiten. Daar trof ik Maxime, het uilenmeisje en vuurkunstenaar met haar crew. Ze had haar spullen voor vuurspuwen meegebracht en gaf showtjes voor de aanwezige fotografen. Heb daar wat foto's gemaakt en wat staan kletsen. Met de wc dame en heer van de fotofair, in andere outfit vandaag wat foto's gemaakt en toen trof ik buiten Jenneke waarmee ik even een rondje foto's gedaan heb. Even een soepje genomen in de cafetaria en daarna nog verschillende andere modellen gefotografeerd. Om 14u was de groepsfoto in de serre, jeetje wat waren er weer veel cosplayers, en bijna evenzoveel fotografen. Na de groepsfoto nog een model meegevraagd naar het stalen bos met de naam Of(f) Course ( https://www.fritsjeuris.be/single-post/600m-installation-verbeke-foundation). Aangezien Maxime nog een showtje zou geven ben ik daar ook nog even gaan kijken. Ze had aangegeven dat wie wilde het ook eens kon proberen en Jenneke was zo moedig. 

Ik wilde nog even op mijn gemakje wat meer van het museum bekijken, mn het deel waar ik vorige keer helemaal niet ben geweest. Onderweg daar naartoe nog even aangeschoven bij een fotograaf die met een cosplayer in prachtige witte outfit bij het palenbos bezig was. Netjes gevraagd of ze het goed vonden dat ik mee fotografeerde.  Op het terrein nog even wat rondgelopen en foto's gemaakt van wat kunstwerken in het landschap en toen langzaamaan naar buiten. Het was wel weer mooi geweest. Natuurlijk weer veel te veel foto's gemaakt, eerst maar even van elk model eentje klaargemaakt voor in de Facebook groep, dan kunnen de modellen reageren en berichtje met email sturen waar ik hun foto's heen kan sturen, dan kan ik die vervolgens op m'n gemak verder afmaken

 

Urbex Peloponnesos

Doordat de reparatie van mijn lekkend garage dak maar op zich liet wachten door het aanhoudende regenweer van afgelopen voorjaar en zomer durfde ik niks te plannen/boeken voor de zomervakantie maar een weekje in het najaar moest toch wel kunnen. Als het dak tegen november nog niet gerepareerd zou zijn dan zou het dit jaar helemaal niet meer gebeuren. Uiteindelijk is het lek welke in nov. 2023 geconstateerd is in september 2024 gerepareerd. En mijn 'zomer' vakantie werd dus eind november. Weekje urbexen in Griekenland de Peloponnesos.  

Ik had deze georganiseerde reis zien staan voor maart maar ik ga liever in het najaar dus toen bleek dat ze deze reis ook voor november gepland hadden heb ik hem geboekt. Geen idee wie photothema is en hoe hun reizen zijn, maar enkel goede recensies op internet ... da's eigenlijk ook verdacht maar goed. Zes medefotografen in de groep, we troffen elkaar al bij de gate op Schiphol, begeleiders Anton en Laurien wachten ons op in Athene. Ons hotel in Xirokambi wordt uitgebaat door een Nederlandse, Carolien, dus vragen over de kamer kunnen gewoon in het Nederlands. Mijn kamer is een split level met het slaapgedeelte boven en badkamer en zithoek beneden. Heel netjes met tv, koelkast en wifi. Na het installeren verzamelen we in de algemene zithoek en leggen Anton en Laurien uit wat de bedoeling is. Er staan diverse urbex locaties op het programma, enkelen vrij toegankelijk en enkele locaties waar de sleutel geregeld gaat worden. Helaas geen bedrijfsruimten/fabrieken, niet dat die er niet zijn maar dat die streng bewaakt worden zeker als de bank er nog geld van moet zien. Anton en Laurien zijn wel met enkele panden bezig om toegang te regelen maar dat is tot nu toe nog niet gelukt. Verder: wat is Urbex, laat alles achter zoals je het aangetroffen hebt en een stukje veiligheid. 

 

Daarna gaan we eten in een restaurantje op het pleintje waarbij Laurien diverse gerechten besteld voor ieder wat wils. Anton en Laurien wonen een deel van het jaar in Xirokambi en spreken goed Grieks. Ze hebben voor de eerste dag 2 huizen uitgezocht die open zijn, helaas betekend dat ook dat er al geplunderd is, het is een beetje een puinhoop dus we moeten tussen de rommel het mooie plaatje zoeken. Waar de rest van de groep dit een prima begin leek te vinden viel het mij toch wat tegen. Gelukkig voor mij bleken er in de rest van de week nog verschillende locaties op het programma te staan die ik wel mooi/interessant genoeg vond. Daar bleek dan ook weer het verschil in mening over wat Urbex is en wat niet, een deelneemster vond de huizen waar we de sleutel van kregen 'te netjes', niet urbex genoeg voor haar, en het torendorp vond ze zelfs helemaal niks waar ik deze juist reuze interessant vond. Geen wonder dan ook dat zij voor de vrij in te delen dag niet voor een bezoek aan Sparta ging. 

Xirokambi pleintje

 

Het middagje Sparta werd dus 2 van de groep (waaronder ik) met Laurien en Annie (een vriendin die op bezoek was), we hebben de opgravingen en een museum bezocht en na de lunch op een terrasje zijn we met het ov teruggegaan om in Xirokambi nog een beetje urbex te doen. De toppers waren voor mij toch wel de verlaten stations, hier toch wat verlaten burelen en voldoende afgebladderde verf voor de abstractie fotografen onder ons, maar vooral ook treinstellen en zelfs een stoomlocomotief. Die laatste is wel echt zonde, staat daar gewoon weg te roesten. In het torendorp was een ruimte met olijfpersen maar daar is helaas het dak ingestort, de persen kun je nog zien staan in de ruine (ook al zo zonde!) De meelmalerij is nog wel in vol ornaat te fotograferen, wel even langs de bramenstruik manoeuvreren. Al met al vond ik het toch geslaagd. 

Verlaten torendorp

 

Door storm Bora is de laatste dag wat ingekort dus niet nog even terug naar het station maar direct door naar het vliegveld want Anton en Laurien willen ook graag heelhuids thuis geraken. Wel is er nog een korte stop bij het kanaal van Korinthe, of koffie. Of allebei in mijn geval. Ik hoor mezelf nog zeggen 'joh een kanaal is een kanaal, maar ik ga wel even mee kijken' ... dat moest ik toch even terugnemen, dit kanaal is toch wel iets aparts. Gelukkig geen grote vertraging bij ons vertrek en Anton en Laurien zijn ook veilig thuis geraakt. Storm Bora heeft in de nacht wel flink huisgehouden dus de weerwaarschuwing was niet voor niks.

 

Frozen Bubbles Werkwijze

Elke winter als het even vriest en ik heb tijd, dan ga ik naar buiten met m'n zeepsop en camera om 'frozen bubbles' te proberen fotograferen. Ook elke winter als dat gelukt is krijg ik vragen over hoe dit in zijn werk gaat. Nu is dat een groot geheim ... nee, onzin. Hoog tijd om het eens helemaal uit te leggen.

Wat is het nu precies? Vaak wordt gedacht dat ik met mijn kristallen bol naar buiten ben geweest, maar die heeft hier niks mee te maken. Het zijn bevroren zeepbellen, bellenblaas zoals we vroeger deden maar nu voor volwassenen (zegt ze met haar Jip & Janneke potje bellenblaas) Ook is er wel eens gevraagd of je de bevroren bellen op kan pakken om ze ergens anders te leggen, dat mag je best proberen maar ik geef het weinig kans, een bevroren bel is heel fragiel.

Mijn eerste pogingen 'frozen bubbles' dateren al van 2016, en sinds die tijd heb ik wel al een en ander bijgeleerd. 

Zo ben ik begonnen met eigen brouwsel van afwasmiddel en water, daar is later een klein beetje suiker bijgekomen en daarna de upgrade naar glycerine. Het recept in grove lijnen :

• 1 kopje water op kamertemperatuur 
• ¼ kopje afwasmiddel (bij voorkeur Dreft maar in ieder geval zonder citroen)
• 1 eetlepel glycerine (of 1 eetlepel suiker maar dan wel eerst oplossen in het water)

Dat werkte op zich prima maar ik ben wat makkelijk uitgevallen en zo kwam er het potje bellenblaas van de Hema (Jip en Janneke) en nog wat later de grote fles bellenblaas van de Action. Het potje van de Hema vul ik nu telkens met de fles van de Action en ik doe er nog een theelepeltje glycerine bij omdat dat mengsel een tikkie slapper is dan de Jip en Janneke was.

 

Nu hebben we dus het mengsel klaar, dan is het wachten op vriesweer. Ik heb al verschillende mensen horen roepen dat het minimaal 10 graden moet vriezen want anders lukt het niet. =Newsflash= dat is onzin, elk beetje vorst biedt perspectief. Natuurlijk is -10ºC ideaal, maar -3º kan ook, alleen duurt het dan langer voor de bellen beginnen te bevriezen en het gaat minder snel (heeft ook zo z'n voordeel)

Dus, we hebben sop, we hebben vorst, wat nog ...

De eerste paar keren heb ik de bellen geblazen zoals we vroeger als kind deden en vervolgens er met de camera en statief achteraan rennen om die snel op te zetten waar een mooie bel geland was ... dat werkt toch niet optimaal, dat moet anders. Oplossing: de bellen met een rietje blazen op de plek waar je hem wilt hebben. Op de tafel op het terras kan ik mooie dome-pjes blazen en als ik bijna helemaal ronde bellen wil gebruik ik de struiken aan het pad naast de garage. Een dingetje waar ik wel altijd mee zit zijn de weerspiegelingen van ...of het huis van de buren ...of mijn eigen garage maar als ik wacht tot er genoeg van de bel bevroren is kan ik het buiten beeld houden of ik heb wat poetswerk in de nabewerking. De ijs vormen in de bel komen het mooiste uit met enig tegenlicht en iets donkerders op de achtergrond dus het is een beetje zoeken naar het ideale standpunt. 

Wat wel nog belangrijk is: geen wind, als er ook maar het kleinste briesje staat dan waaien de bellen kapot, ik heb al verschillende keren gestaan dat het net wel/net niet kon qua wind en dat dan de bel als ie net echt mooi begint te worden kapot waait. Waaien is daarbij een groot woord, een heel klein zuchtje is genoeg, dan zie je de bel al trillen als je 'm net geblazen hebt en dan is het hopen dat ie blijft staan tot je hem er mooi op hebt staan.

Ik heb inmiddels ook al een aantal keren geëxperimenteerd met: zelf licht toevoegen, kerstlampjes in
de achtergrond, met de bellenblaas de hei op (dan ben je wel ver van de warme koffie die er achteraan hoort ...), andere ondergronden en ik speur ook telkens op internet naar nieuwe ideeën (niet alleen voor bellen trouwens)

Het leuke van de zeepbellen is dat ze telkens anders zijn, soms komen er veren van onderaf, soms sterren over het midden, soms draaien er sterren rond tot ze ergens aan een rand vast vriezen , altijd weer een verrassing wat het doet. Ik probeer ook altijd even een filmpje te maken want het is gewoon fascinerend om te zien. Als de bol helemaal solide gevroren is vind ik er meestal niet zo veel meer aan, kunst is om de mooie vormen vast te leggen als ze nog niet tegen elkaar gegroeid zijn maar zeker als het flink vriest dan heb je daar maar heel kort de tijd voor. Focussen doe ik handmatig en dan probeer ik de eerste vorm die verschijnt te pakken, dat is vaak aan de achterkant van de bel. Als de vormen aan de voorzijde verschijnen dan stel ik opnieuw scherp op die vormen. In het verleden heb ik de 100mm macrolens gebruikt maar de

basis 24-70 of 24-105 voldoet ook prima en is om de hele bal in beeld te brengen zelfs beter. Ik gebruik voor de foto's meestal een redelijk open diafragma 5.6 - 7.1 en soms zelfs helemaal open diafragma als de vorm zich ervoor leent. Sluitertijden niet te traag want zoals al gezegd het gaat best snel dus lange sluitertijden zijn uitgesloten. Hoe lang precies ligt helemaal aan de situatie en is proefondervindelijk, ik heb bellen geknipt met 1/60s maar ook met 1/1000s. ISO-waarden vind ik met mijn huidige camera niet zo heel belangrijk meer dus ik zou er nu eerder voor kiezen om snellere sluitertijden te gebruiken dan om de ISO krampachtig laag proberen te houden. Bij sneeuw en ijs is het aan te raden wat te overbelichten om te voorkomen dat je sneeuw (of ijs) grauw wordt. De witbalans heb ik altijd op automatisch staan, ik fotografeer in RAW dus ik kan de witbalans achteraf aanpassen indien nodig. 

De nabewerking omvat meestal naast het gebruikelijke 'ontwikkelen' van de RAW bestanden meestal nog wat poetswerk in de achtergrond (ik heb altijd toch weer zaken die ik eigenlijk met de najaar snoei had moeten meenemen ...) en zoals eerder gemeld de spiegelingen wat minder aanwezig maken. Daarna wat licht verscherpen en de 'perfecte' uitsnede maken. Dat is de basis en bij sommige ga ik daarna nog aan de slag met een extra variant waar ik wat met filtertjes en effecten ga spelen. En daarna is het weer hopen op de volgende vrije vorstdag want dan heb ik weer allerlei ideeën die ik volgende keer wil proberen of wat ik volgende keer anders moet doen ...