Op Aalscholver jacht in de Sahara

Als je niet hier uit de buurt komt snap je natuurlijk niks van deze titel dus ik zal het maar even uitleggen.
Uiteraard ben ik niet even op een ochtend naar de Sahara in Afrika gereden, maar de Sahara in Lommel. Dit is een zandverstuivingsgebied ontstaan door zandwinning en de uitwaseming van de vroegere zinkfabriek van Lommel. Het gebied is omringd door naaldbossen die na de 2e wereldoorlog zijn geplant om verdere verzanding te voorkomen. Klinkt niet echt als een natuurgebied als je dit leest, toch is het tegendeel waar. 
De zandput is inmiddels veranderd in een prachtig groot meer met veel watervogels waaronder een koppel aalscholvers. 

Dat het om een koppel ging kwam ik later pas achter (een week later zelfs) toen madam haar koppie om de hoek stak terwijl monsieur parmantig op zijn uitkijkpunt op de boot zat.
Ik was eigenlijk gewoon van plan om wat landschapsfoto's te gaan maken en de uitkijktoren te beklimmen voor een overzichtje. Volledig niet voorbereid op iets moeten inzoomen dus. 
En dan zit daar die aalscholver.

Dus na wat foto's gemaakt te hebben van het landschap en de toren te hebben beklommen terug naar huis en de volgende ochtend gewapend met 300mm telelens weer op pad. Wat denk je ... niemand thuis! Dus m'n lens maar gericht op de andere watervogels en zonder aalscholver weer naar huis.

De volgende zondagochtend opnieuw geprobeerd, nu vastbesloten om een aalscholver te vangen, op camera dan. En nu had ik prijs en na een paar plaatjes van monsieur ontdekte ik madam aan de zijkant van de boot. Ik heb veel plaatjes geschoten, heel rolletje vol zeg maar en toen thuis het resultaat bekijken. Conclusie: 300mm is toch nog wat te weinig zoom voor veertjes details, en m'n camera geeft erg veel ruis waar ik me zo langzaam ook behoorlijk aan begin te storen, maar ondanks dat zijn het toch best aardige plaatjes geworden al zeg ik het zelf. 

 

Armenië & Georgië 2017

Eindelijk heb ik m'n foto's van mijn reis naar Armenië en Georgië doorgeploegd, uitgezocht en al dan niet bewerkt. Ieder jaar weer kom ik na de vakantie met zo'n berg foto's thuis dat ik daarna nog enkele maanden nodig heb om ze allemaal toonbaar voor het grote publiek te maken. Wat daar wel leuk aan is is dat je telkens je ermee bezig bent je de vakantie herbeleefd. En nu zijn de foto's dan wel 'klaar', nu moet het fotoalbum nog gemaakt met de reisbeschrijving enz. dus we blijven voorlopig nog even nagenieten.
Ik zal de reisbeschrijving kort proberen te houden want ik heb een (vind ik) leuke collectie foto's uitgezocht om hiet te laten zien. Wie meer wil zien zal toch echt een keer op visite moeten komen.
Deze reis begon niet al te soepel met een fikse vertraging al op Schiphol waardoor we de aansluitende vlucht misten. Geluk bij een ongeluk was dat de aansluiting in Wenen waardoor we een volledige dag daar konden rondzwerven. In plaats van de geplande citytour Yerevan werd het dus een citytour Wenen (wat erg!) We hadden onze vertraging zo goed mogelijk overal doorgegeven maar blijkbaar had onze gids toch voor niks op ons staan wachten omdat het niet doorgegeven was. De dagen daarna heeft ze heel hard haar best gedaan om ons toch de hoogtepunten van Yerevan te laten zien.

Het mooiste gebouw van Yerevan

O ja, beknopt hda ik gezegd he
dag 3 Ehmiadzin & Zvartnotz en Matenadaran het museum van manuscripten welke wel echt te veel was voor na een korte nacht en een lange dag. 

Amberd

dag 4 een mooie hike naar Amberd &daarna Byurakan voor lunch met zang en dans en als toetje het genocide monument, mama Armenia en de beelden tuin van de Cascade waar we met een stel zijn blijven hangen voor het diner

Cascade

dag 5 een hike via de symfonie der stenen, een basalt formatie in een kloof, naar de tempel van Garni, dit romeinse bouwwerk is niet direct wat je hier verwacht aan te treffen. Daarna Geghard klooster

Symfonie der stenen

Garni

dag 6 Eindelijk zicht op de berg Ararat, alle andere dagen gehuld in mist maar nu met zicht op het klooster van Khor Virap in vol ornaat aanwezig. Vervolgens wijn proeven in Areni en ten slotte een bezoek aan het klooster Noravank, waar de smalle trap naar de kapel op de verdieping voor hilarische momenten zorgde.

Khor Virap en Ararat

Noravank

Dag 7 Goris, de grotstad Khndzoresk, verlaten half in de berg gebouwd stadje & Tatevklooster. Tatev is te bereiken via een lange kabelbaan over de kloof waar je prachtige uitzichten zou moeten hebben, helaas hadden wij weeral mist (Dju toch!)
Dag 8 Karahunji, het Stonehenge van Armenië de Jermuk waterval

Karahunji

Dag 9 wilde geiten spotten en daarna naar het Sevanmeer, hier hadden we een hotel wat een en al Sovjet sfeer ademde

Een en al Sovjet gezelligheid (!)

Dag 10 Een mooie wandeling door een gebied wat ook wel 'klein Zwitserland' word genoemd bij het plaatsje Diljian

Klein Zwitserland

Dag 11 Nog even een kloostertje of 2 en dan naar Georgië, het klooster van Akhtala is een extraatje, stond niet op het schema, en ik vraag me nog altijd af waarom niet, dit is een van de mooiste van Armenië 

Akhtala

Dag 12 via Mtskheta en Gori naar Gudauri 
Dag 13 Kazbegi en een hike naar het Trinity kerkje op 2170 m
hoogte, als het niet mistig was geweest was ik waarschijnlijk niet aan de hike begonnen, eenmaal terug trok de mist wat op en kon je het vanaf het dorp in de verte zien liggen (waaaat zijn we daar heen gelopen???) En om de zomervakantie compleet te maken: Sneeuw

Kazbegi

Dag 15 Sighnaghi, wellicht het meest pittoreske dorpje van Georgië

Sighnaghi

Dag 16 / 17 Tbilisi, leuke stad om in rond te zwerven, kleine straatjes, de sulfaat baden, kerken moderne bouw, vanalles en daar bovenop troffen wij het dat er een groot feest gaande was (Tbilisidag of zoiets)

Freedom bridge; Tbilisi

Old town Tbilisi

De terugreis verliep zonder bijzonderheden en nu nog altijd bezig om vergoeding van Austrian Airlines los te krijgen voor de vertraging

Nog een prachtig vergezicht om af te sluiten

Winterochtend @Hageven

Zomaar eens op een donderdag vrij genomen omdat het vriest. Mijn bedoeling was om nog eens een poging te wagen met de bevroren zeepbellen, en dit keer op een andere ondergrond dan m’n buxusbol en met andere achtergrond dan de zijmuur van mijn garage. Hopende om ook een mooie zonsopkomst mee te pakken koos ik voor de heide als onder/achtergrond. 

Dus op mijn vrije dag gewoon vroeg op staan, extra warm aankleden en na een tweetal bakjes koffie op het fietsje in het schemerduister naar het wildhek gefietst. Daar met de zaklamp erbij m’n fiets aan een boom gebonden (cijferslot en nog altijd schemerduister). Het weerbericht had me -8 °C beloofd, maar bij vertrek gaf de thermometer maar -5°C aan, hopen dat het met de schemering nog wat extra afkoelt…

Maar eerst de zonsopkomst. In de verte kwam al een roze gloed opzetten, dat zag er hoopvol uit! Dus vlug op pad richting het ven waarvan ik zelf vind dat de opkomst het mooist te zien is. Daar aangekomen besluit ik om eens mooi gebruik te maken van de vorst om een standpunt te pakken waar je op andere dagen een waadpak voor aan moet trekken. 

Ik vermijd wel de grotere zwarte plekken en hop een beetje van graspol naar graspol want als je er naast stapt begint het ijs direct te protesteren. 
 .

Ik maak mijn eerste serie foto’s van deze ochtend en besluit dan om eens te kijken of de zeepbellen willen bevriezen. Hoewel het windstil lijkt te zijn blijkt dat toch niet helemaal het geval. De grotere bellen willen amper ergens blijven hangen en als ze dat dan wel doen zie je ze toch trillen van de wind en zo gauw de bevriezing dreigt te beginnen knappen ze kapot. Da’s balen!

Gelukkig zijn er wel wat kleine belletjes die willen blijven hangen en bevriezen dus het is niet allemaal voor niets.

De zonsopkomst heeft intussen een nog mooier kleurenpalet ingezet dus terug lenzen wissel en een mooie standplaats zoeken want nu weerspiegelen de kleuren mooi op het ijs. Toch blij dat ik die even mee heb kunnen pakken.

Op de weg terug naar het pad valt me ineens op dat de rijp mooie lange kristallen heeft gevormd en ook de vormen in het ijs vind ik de moeite waard om nog even voor op m’n knieën op de koude grond te gaan.

Wel lastig om de kristallen er mooi op te krijgen, maar volgens mij is het me toch wel gelukt. Daarna zoek ik een iets meer beschut plekje om nog een poging te wagen met de bellen. De afgezaagde boomstam zou perfect zijn, maar hier waaien de bellen stuk. Tussen het riet wil ook niks blijven hangen dus dan maar een beetje het bos in. Hier lukt het wat beter, maar nog altijd waaien de grotere bellen vrijwel direct stuk, en ik zou toch zweren dat het windstil was. 

Na nog een aantal pogingen geef ik het op, de zon is inmiddels helemaal op en het warmt rap op. Zal ik toch nog moeten wachten op een ‘echte’ winterdag, zo een met vorst overdag, die hebben we deze winter nog niet gehad en ik ben bang dat die ook voorlopig nog niet gaat komen. Weet je wat, doe dan maar gewoon de lente, kan ik me weer helemaal op de bloemetjes storten.
.

Fijne Feestdagen!!!

Bokeh fotografie

Natuurlijk bokeh (schittering v/h water)

In het kader van kerstsfeer ben ik maar eens in het gegeven Bokeh gedoken

Op enkele van mijn foto’s is het effect als vanzelf verschenen zonder dat ik de bedoeling had om het te creëren en eigenlijk zonder dat ik wist hoe het ontstaat. De benaming Bokeh is een afgeleide van het Japanse woord boke wat onscherpte betekend onscherp. Nu wordt met Bokeh effect niet elke willekeurige onscherpte bedoeld maar het effect van zachte licht bollen in de achtergrond. Deze lichtbollen ontstaan bij een kleine scherptediepte en lichtbronnen of reflecterende elementen in de achtergrond, dat is de korte verklaring, nu volgt de uitgebreide:

Blingbling randje bokeh (per ongeluk)

De basis is inderdaad grote diafragmaopening (lage f-waarde), onderwerp scherp en lichtbronnen in de achtergrond. Daarbij is de afstand tot de lichtbronnen een belangrijk punt, voldoende afstand van het (scherpe) onderwerp om de gewenste onscherpte in de achtergrond te creëren. Als het om reflecties gaat is ook nog belangrijk in welke richting je fotografeert, bokeh bollen ontstaan namelijk door tegenlicht. Als je met ‘echte’ lichtbronnen werkt bv kerstverlichting komt de richting minder nauw dan bij reflecties.

Maar daarmee zijn we er nog niet, welk type lens je gebruikt is ook van belang, de ene lens geeft een mooier bokeh dan de andere, met name lichtsterke objectieven geven een mooi bokeh maar om nu voor dat effect apart een lens aan te schaffen is er een beetje over. Beter gewoon gaan experimenteren met wat je al hebt. En tenslotte heeft de camera zelf ook nog wat te vertellen en wel de grootte van de sensor speelt ook een rol, hoe kleiner de sensor hoe minder mooi bokeh je krijgt.

Om zelf eens te experimenteren met bokeh heb ik een opstelling gemaakt met een zwart doek tegen de boekenkast waartegen ik vervolgens kerstlampjes heb aangebracht met behulp van wasknijpers, een lamp, een statief om kerstballen aan op te hangen halverwege de ruimte en m’n camera op statief aan het andere eind van de ruimte. Conclusie nummer 1, ik heb veel te weinig interessante kerstballen en 2, voor 100mm lens zijn al m’n kerstballen te groot ofwel is m’n huis te klein. De reflectie van de lichtjes in de glazen pegels geeft wel een mooi extra effect, maar de gewerkte kerstballen zijn toch een interessanter onderwerp. Ik had ook nog wat echt glazen ballen uit de doos gehaald,

deze leken me ook geschikt als onderwerp. 
Ik had ze alleen wel meteen erna terug moeten steken en niet op de keukentafel moeten leggen. Ook al had ik ze goed in het midden achter wat boekjes geparkeerd, niks houdt mijn kat weg van kerstballen, alleen was ze wel heel verbaasd dat deze niet stuiterde maar met een pets in stukken viel. Loop ik dus te mopperen, net met de stofzuiger de scherven opgedaan en dan laat ik zelf nog even een glaspegel vallen.  Kerst fotoshoot = -1 kerstbal,  -1 glaspegel  Maar even terug naar het onderwerp:

Mijn ‘oude’ 35-80 zoomlens blijkt ook een leuk bokeh effect te geven en wat de afstand betreft kan het net, met m’n rug tegen de muur. Wel wat spelen met de opstelling want ik moet de weerspiegeling van de deur ook enigszins uit beeld zien te houden en wel zorgen dat ik de achtergrond niet verlicht want dan komen de draden van de kerstverlichting weer in beeld. Al met al toch lastiger dan het lijkt, maar wel een leuke bezigheid.

 

De volgende stap is het creëren van een creatief bokeh. Het aantal lamellen van het diafragma van de lens bepaald of je bokeh mooi rond of meer hoekig wordt, maar je kunt met wat karton nog andere vormen bokeh creëren. Nu kun je met karton een soort overzetstuk maken om over de lens te schuiven, maar ik wil eigenlijk gewoon nog even ter afsluiting proberen of het me lukt om een figuurtje in m’n bokeh te krijgen. Op internet heb ik namelijk ook verschillende reacties gelezen van mensen die het maar niet voor elkaar krijgen. Dus in plaats van meteen uitgebreid te gaan knutselen neem ik 1 donkergroen stukje karton (moet eigenlijk met zwart karton maar deze had ik nog liggen) pons met een van de

Volgende keer zo!

kerstponsen een kaars met hulst uit een hoekje en proberen maar. Het uit geponste figuurtje is vaag zichtbaar als ik het karton voor de lens houd, maar de opening is te klein dus m’n onderwerp krijg ik niet scherp. Nieuwe poging, een ster in het midden van het kartonnetje. Hier heb ik geen pons voor dus nu is het klungelen met een mesje en het 

resultaat is niet zo strak als ik in gedachten had, maar het idee is er. Nu krijg ik inderdaad een sterren bokeh en ik kom er al snel achter dat de afstand tot de kerstlampjes hierbij nog nauwkeuriger komt. Als ik mijn camera dichter bij mijn onderwerp zet (en dus ook dichter bij de kerstlampjes) wordt het sterren bokeh onduidelijker. 

Stiekem ben ik nu toch alweer een paar uur bezig met m’n kerst fotoshoot dus nog een paar fotootjes met sterren bokeh en dan het hele gebeuren maar weer afbreken en opruimen want ik wil ook nog even op de computer het resultaat bekijken. Met de nabewerking kun je vervolgens ook nog meerdere uren zoet zijn, want het begint met de foto’s as-is maar al snel wordt dat experimenteren met bollen bij klonen, kopiëren, verschalen, van kleur veranderen, in negatief zetten, … ,  de ideeën zijn vrijwel eindeloos

En nu nog op pad voor nog wat andere attributen zodat ik de volgende keer nog wat andere strategieën kan proberen, want ik heb nu de smaak te pakken

De scheepslift van Strépy-Thieu en Canal du Centre

 Alweer een tijdje terug kwam een van de leden van de fotoclub op het idee om (in eigen beheer) een uitje te organiseren naar de scheepsliften bij Thieu en aangezien ik die ook nog op mijn lijstje had staan ben ik mee gegaan. Van de club verder weinig animo dus we waren met organisator, zijn neef hun beider echtgenotes en ik zei de gek.

De grote moderne scheepslift van Strépy-Thieu ligt op de grens van Strépy-Bracquegnies en Thieu in het nieuwe deel van het centrumkanaal. Deze lift overbrugt een hoogteverschil van zo´n 73 meter en is een architectonisch en technisch hoogstandje. Echter fotografisch is deze de minst interessante van de verzameling liften in deze omgeving. We hebben even staan kijken terwijl de lift in actie was, 3x camera paraat en 2x lekker warm binnen in de entree ruimte. Het is wel mooi om te zien hoe zo´n binnenvaarder met een bak water in redelijk korte tijd wordt overgezet.

Daarna zijn we op zoek gegaan naar de antieke liften in het oude kanaal, lift nummer 4 zou het dichtst bij de moderne lift liggen dus die eerst. 

Vanaf het hoger gelegen deel van het kanaal kun je de moderne lift zien liggen. Om dichter bij de lift zelf te kunnen komen moeten we door de machine kamer (och wat erg nou!) want het hekje aan de straat is afgesloten. In het gebouw van de machinekamer is ook een expositie van foto’s van de lift bij nacht, deze wordt dan blijkbaar verlicht. Buiten dat je een boottochtje door de nieuwe lift en een toertje door de oude liften kunt maken nog weer een reden om deze locatie nog maar even op m’n lijst te laten staan.
  

 

Voor de lunch belanden we bij een Italiaans restaurant, prima keuze, al was het niet het restaurant wat we voor ogen hadden. Maakt verder ook niet uit. Daarna op zoek naar de volgende lift, lijkt niet al te moeilijk, maar blijkt toch best lastig. De volgende die we vinden blijkt no.3 te zijn, prachtig gelegen in het groen. Oftewel het gras gaat feilloos over in het eendenkroos. We hebben net onze driepootjes opgezet als het betrekt, en het volgende moment krijgen we een fikse bui op ons dak. De niet-fotografen vluchten terug naar de auto terwijl de wel-fotografen hun opties nagaan waarna er 1 z’n apparatuur inpakt en gaat schuilen onder een boom en er 2 hun apparatuur en zichzelf inpakken in plastic en blijven wachten tot het over is. Ik heb zelfs nog gewoon geprobeerd stug door te knippen, maar het resultaat bleek later toch niet echt de moeite waard. Na de bui een fris zonnetje om het goed te maken. 

 

Boven bij lift 3 boven kun je in de verte no.2 ook al zien liggen, deze twee liggen heel kort op elkaar. Blijkbaar was de boot die door de lift ging tijdens de hoosbui de laatste van vandaag want op een bepaald moment wordt er gespuid zodat beide bakken ongeveer halverwege komen te staan, en daarna zien we een mannetje in oranje jas vertrekken. Was ons trouwens nog niet eens opgevallen dat het mannetje er was, hij heeft in ieder geval niet op zitten letten want anders had hij ons wel op de vingers getikt omdat we op bepaald moment ergens stonden waar dat eigenlijk niet mag (oeps) 
.

We laten lift nummer 1 maar voor wat het is en besluiten nog een reepje zon te gaan pakken op een terrasje (moet dus ook nog een keer terug voor lift 1) is ook wel zo leuk voor de niet-fotografen onder ons, die inmiddels al enige tijd verveeld bij de auto rond hangen … Ondanks dat hebben ze toch gezegd een volgende keer weer mee te gaan.
.

Herfst 2017

Ik begin weer eens lekker een achterstand op te bouwen met m'n blog berichten, half augustus met fotovrinden foto's gaan maken bij de scheepsliften van Strépy Thieu & Canal du Centre historique, net terug van vakantie een foto-uitje met mensen van de fotoclub en ik moet de foto's van m'n vakantie nog uitzoeken, sorteren en bewerken. Nu moet ik dus even een keuze maken wat ik nu laat zien en wat ik voor later bewaar. De vakantiefoto's zijn nog lang niet zo ver, ik heb enkel de foto's voor mijn medereizigers klaargemaakt dus dat gaat sowieso een andere keer zijn. En aangezien Strépy toch al 2 maanden geleden is vind ik dat die ook nog wel even kan wachten.
Herfstfoto's met Digipelt bij vallee de la Hoegne is het dus voor vandaag. Vanuit de fotoclub was er een doodle aangemaakt en iedereen die mee wilde en/of mee kan kan dat daar dan aangeven, resultaat voor deze doodle 8 personen dus met 2 auto's in alle vroegte op weg. We kwamen daar voor de drukte en zijn eerst een stuk gaan lopen, ik op m'n mooie paarse regenlaarsjes (= geen aanrader!). Ongeveer halverwege splitste de groep zich, een deel dook hier de beek in, ik met nog een stel gingen door tot aan de waterval, en van daaruit ben ik langzaam terug naar de parking gaan werken. M'n laarsjes was natuurlijk om mee in de beek te kunnen gaan staan, en uiteraard heb ik dat ook gedaan. Moet wel zeggen dat het water toch behoorlijk fris is. 
Na ongeveer een uur begon het al drukker te worden op het pad, niet alleen collega fotografen, maar ook wandelaars, hondenuitlaters, families met kinderen, joggers en zelfs mountainbikers (waarvan ik trouwens vind dat ze op dit pad niks te zoeken hebben, maar misschien zie ik het verkeerd ...) De keuze om van achter naar voor te werken bleek wel de juiste, tegen de tijd dat iedereen wel ongeveer klaar was leek het wel of er iets gratis weggegeven werd, zo druk! Tegen 14:00 uur was ik terug thuis en maar meteen wat foto's klaargemaakt voor de eerstvolgende fotobespreking. De herfstfoto's zijn daarbij niet goed doorgekomen dus deze moeten alsnog een keer in de groep gegooid. Aan jullie dus de primeur.

Ok, deze stond ook al op facebook (te veel blauw trouwens?)

Mooi zacht herfstbeeld

Gespeeld met lange sluitertijd om 'zacht' water te krijgen

Hier ook maar even HDR effect geprobeerd

Kon het toch ook niet laten om eens vol flare te vangen