Het is weer de tijd van de hertenbronst dus ik besloot een zaterdagochtend op te offeren om foto's te gaan maken van de edelherten in het Weerterbos. Van als het meezit luid burlende herten. Het Weerterbos ligt op het grondgebied van Nederweert ten noorden van Weert (heeft iets te doen met grondruil tussen deze gemeenten) In 2005 heeft de Stichting het Limburgs Landschap hier 15 edelherten uitgezet, in eerste instantie achter een afrastering, later zouden ze dan vrij door het kempen broek kunnen zwerven. Dit is een gebied in de grensstreek van Nederlands en Belgisch Limburg en Noord Brabant van ca. 12.000 ha. Herten in de vrije natuur, dat was de bedoeling tenminste maar door protesten van boeren en de angst van omwonenden van het gebied voor aanrijdingen met de dieren is het gebied nog altijd omheind. Dit betekend echter niet dat het heel veel makkelijker is om ze te spotten, het gebied is toch ca. 150 ha groot.
De eerste keer dat ik hier kwam was in corona-tijd (2020) en toen moest je je perse aanmelden bij zo'n betaalde excursie van Stichting het Limburgs Landschap om op de uitkijktoren te mogen (beperkt aantal bezoekers bla bla bla) dus toen heb ik daar bij de poort gestaan en door het hek gefotografeerd dus dit keer ging ik zeker de toren op.
 |
| Weerterbos 2020 |
Ik was toch niet helemaal zeker of parkeren langs het zandpad de bedoeling was dus ik heb toch maar een andere parking uitgezocht, aan de kant van Maarheze en dan te voet over een pad van ongeveer 1km naar de uitkijktoren. Even uitgezocht hoe laat zonsopkomst is en hoe laat ik dan moet vertrekken en dan dus vroeger dan normaal door de week opstaan om op tijd ginds te zijn. Het was een frisse ochtend, 3 graden op de meter maar wel eerst even autoruit krabben. In het halfduister door het bos om dan toch alweer verschillende auto's op het zandpad te zien staan. Onderweg had ik het burlen al gehoord, het geluid draagt ver. De toren op naar het eerste niveau, dat lijkt me wel prima, verder naar boven levert volgens mij niet veel meer zicht op. Het is mistig maar er staat in ieder geval al een mannetjeshert bij een boom die nog niet opgeslokt wordt door mist. Wel is het nog te donker voor foto's dus ik kan op mijn gemak m'n statief opzetten.
Nu herinnerde ik me van de vorige keer nog de sjacherijnige fotografen aan het hek die deze amateur alleen maar vervelend leken te vinden (serieus, kon geen groet of lachje vanaf). Dus dit keer probeerde ik een voorzichtige goedemorgen en was bijna verbaasd toen ik van beide andere fotografen een groet terug kreeg. Ook iedereen die na mij kwam groette en maakte een kort praatje. Terwijl het langzaam lichter wordt neemt het lawaai van de herten toe, en helaas het zicht af ... dikke mistbanken. Het dichtstbijzijnde hert doet niet heel actief mee, af en toe kan er een burl vanaf maar meeste tijd graast ie maar wat. Wel een mooie kleurige zonsopkomst en in de verte de Exmoor pony's en een burlend hert in de mist. Van de kant van de grenskerk komen twee mannetjes het bos uit. Kerk inderdaad, een einde verderop ligt een openluchtkerk en tevens monument. Op deze plek werd in 1649 een kerk gesticht toen het katholieke geloof uit de Nederlanden werd verbannen, deze kerk lag net over de grens op Spaans grondgebied zodat mensen toch hun geloof net over de grens konden belijden, De diensten werden verzorgd door de paters van Biest. (bron wikipedia)
Een van de fotografen besloot bij de kerk te gaan kijken, daar stonden ook al wat fotografen, ik blijf gewoon op mijn post hopende dat ze dichterbij zouden komen. Het hert bij de boom bleek het meest dichtbij wat de herten deze ochtend zouden komen. Toen ik terug wilde lopen kwam ik nog een bekende tegen, die stond ook op het zandpad geparkeerd, mag gewoon wist die me te vertellen. Ik zei nog ik loop terug naar mijn auto en misschien kan ik nog een ree spotten ... niet denkende dat dat ook echt zou gebeuren ... weer net alleen z'n kont in beeld ...
Aangezien ik het toch een beetje vond tegenvallen besloot ik de zondagochtend nog maar eens te gaan. Weer op dezelfde plek geparkeerd want die korte wandeling door het bos beviel eigenlijk prima. Vandaag paar graden warmer, andere fotografen (ook gewoon vriendelijk) en weer wat mist. Vanaf de toren was er niet veel te zien, alleen de paardjes stonden direct aan de voet. Na een tijdje besloot ik toch maar eens bij de kerk te gaan kijken. Er stond vandaag nog niemand maar een van de andere fotografen was me gevolgd naar dit plekje. In de bosstrook waar je hier op uitkijkt zit een mannetje en in het gras ervoor lopen de hindes, nog steeds behoorlijke afstand, maar nu heb ik de dames tenminste ook gespot. Als de zon opkomt trekken de dames het bosje in waar we ze nog heen en weer kunnen zien lopen. Een hinde is achtergebleven en graast rustig door af en toe mooi poserend voor de fotografen. Door de mist en de zon kan ik toch wat aparte plaatjes knippen, als ze toch niet dichterbij komen dan is dit ook goed wat mij betreft. Na een tijdje geef ik het op en begin aan de terugweg. Bij de toren zie ik een hele groep fotografen een hoek in schieten dus toch maar even een kijkje nemen. Een mannetjeshert wandelt rustig richting de bosrand, deze toch ook nog maar even op de plaat gezet en dan terug naar de auto. Nu ben ik wel bedacht op mogelijke reeën, niks natuurlijk.
Thuis nu lekker met de foto's aan de slag,
blijkt dat ik toch die ene mistfoto van de zaterdag het best geslaagd vind (zet
m hier helemaal onderaan 🙂)
 |
| Kleurig ochtendrood |
 |
| Dit vind ik ook een toppertje |
 |
| Deze vind ik toch de beste van dit weekend |
