Beste wensen voor 2023

Ook dit jaar heb ik weer een jaaroverzicht op een kubus geknutseld, gewoon omdat het zo leuk is om te doen. Iedereen een fijne jaarwisseling en een heel goed 2023 gewenst

 

Surprise shoot, leuke verrassing

Nu ik al eerder 2 workshops van CCC.Fotounie gevolgd heb welke zeer goed bevallen zijn durf ik het ook wel aan om de Surprise shoot te boeken. Wat is dat dan? Wel dat is dus de surprise. Bij samenkomst in de studio in Tilburg is mijn eerste vraag dan ook ‘wat gaan we doen?’ Maar pak eerst koffie en een broodje, Ki verteld straks wat we gaan doen. Per mail hadden we al doorgekregen dat laarzen o.i.d. aan te raden waren en dat statief en afstandsbediening mee moesten want we zouden iets in het donker gaan doen. Laarzen wel in de auto gegooid, maar daar zijn ze gebleven. We gingen naar een stuk bos met bunkers in Baarle Nassau, het weer was ons goed gezind dus de laarzen waren niet nodig.

Vanwege de beschikbare parkeerplek op de locatie werd gevraagd zo veel mogelijk samen te rijden dus ik ben met nog 2 mensen (fotograaf en model) bij een medefotograaf ingestapt.

Aangekomen was het inderdaad een beetje passen en meten met de auto’s maar het paste allemaal. De fotografen werden in drie groepen verdeeld en er waren drie ‘opstellingen’, Modellen in het bos met rook, (roof)vogels (met model of zonder) en lightpainting met modellen in de bunker. Mijn groep startte met de modellen in het bos, eerst Jenneke waarmee ik in de auto had gezeten. Zij had een rock en rol outfit aan wat lekker contrasteerde tegen het groen. Voor de modellen was het van tevoren ook niet bekend wat we zouden gaan doen, anders had ze een groen jurkje aangetrokken zei ze in de auto, maar ik vond dit eigenlijk best wel een prima outfit. 

Randie verzorgde wat rook voor extra sfeer. Daarna 2 soldaten (Chriz en Eric), die werden ook even goed in de rook gezet. Joanne begeleidde de shoot dus dat we ze voor niks het talud opgestuurd hadden geven we haar gewoon de schuld van (niet dat ze daarmee zaten hoor) tot slot hadden we nog een setje (echtpaar Justyna en Andy) in steampunk outfit, die hebben we op het bospad gezet en natuurlijk ook daar wat rook bij. Toen was het tijd om te wisselen, we mochten de bunker in. Daar was het vooral experimenteren met lightpainten, sommige figuren lukten wel andere dan weer niet. Maar dat weet ik dan ook mooi voor als we dit met de fotoclub gaan doen (heel toevallig vorige vergadering nog over gehad …) Als laatste de vogels, hoewel we telkens tussendoor daar ook al foto’s van gemaakt hadden.  Raaf Dust showt zijn veren nog maar eens op de arm van zijn vrouwtje en de Kookaburra mag nog even samen met Jenneke.

Als grande finale allemaal (behalve de vogels) nog eens de bunker in voor een lightpainting sessie met alle modellen en met vuurwerk (wat harder knalde dan bedoeld was) en brandend staalwol

 (nog zoiets wat we nog eens met de fotoclub zouden gaan doen)  Ter afsluiting was er BBQ maar doordat we te lang in de bunker zijn blijven rommelen was het eten wel al wat afgekoeld, maar toch lekker hoor. 

 

 

 

Weekje Ameland

De problemen met lange rijen en gemiste vluchten op Schiphol afgelopen zomer hebben mij doen besluiten om in plaats van een weekje Griekenland een weekje Ameland te boeken voor het najaar. Iemand riep toen nog: dat zal tegen die tijd toch wel opgelost zijn zeker … mijn keuze bleek de juiste.

Wat je wel krijgt met een NL vakantie in het najaar is dat je geen idee hebt wat het weer gaat doen, de auto moest dus maar mee het eiland op. Dat maakt de overtocht best behoorlijk prijzig, maar het moet maar. Ik ben sowieso ook geen grote fan van lange fietstochten dus ik had al een beetje uitgezocht tot waar ik met de auto zou kunnen komen, dan kon daar de vouwfiets uit de kofferbak voor het laatste stuk, of gewoon meteen beginnen wandelen. 

Het weerbericht zag er niet al te best uit, maar hoe dichterbij mijn weekje Ameland kwam hoe beter het er uit ging zien. Voor vertrek stonden er nog zeker 3 dagen regen op de kaart maar uiteindelijk heb ik enkel onderweg ernaartoe regen gehad en een bui toen ik net even een kijkje op het strand was gaan nemen (nog voor inchecken in het hotel) en op de weg terug naar huis heb ik nog een bui gehad als afsluiter, de rest van de week prima weer.

De eerste avond meteen maar even het strand met de paaltjes bezocht (kijken of het de moeite waard is: antwoord: ja) daar stond een hele groep fotografen, waarschijnlijk een fotografie reis of toch in ieder geval met iets van een instructeur. Ik heb mezelf er gewoon tussen geschoven met mijn statief en had zelfs nog een kleine snack kunnen scoren toen er een doos kaas/wordt stukjes rond ging. Het was laag water met zonsondergang, een paar dagen later nog eens terug gegaan maar toen was het opkomend tij, geeft weer heel andere plaatjes.

Natuurgebied het Oerd staat aangeschreven als een zeker must-see, dat ligt op de oostpunt van het eiland, met de auto kun je niet helemaal tot daar komen, vanaf de parkeerplaats heb je nog een fietstochtje van ongeveer 5km voor de boeg. Bij het uitkijkpunt is een fietsenstalling/parking, daar mijn vouwfiets een de paal gezet, met m’n fietsslot door het hengsel van mijn fietstas en dan hopen dat dat goed zou gaan, en met enkel m’n cameratas naar boven. Vanaf het uitkijkpunt loopt ene pad naar beneden en dan kun jee een ronde wandelen wat ik dus ook gedaan heb. Meteen even geschikte locatie bepaald voor een zonsop te kunnen fotograferen. In het hotel boden ze de optie een ontbijtpakketje voor vroeg vertrek, dat mocht voor vroege fotografen dus op een goeie ochtend in het pikdonker naar die uiterste parking, vouwfiets uit de koffer, in het nog steeds pikdonker naar dat stekkie gefietst en daar met m’n pakketje en een thermoskan thee wachten op de zon. Dit was de laatste ochtend laag water bij zonsop (eigenlijk zelfs al niet echt laag laag water meer) dus ik was wel een beetje teleurgesteld toen de zon het ene beetje liet afweten. Volgende zonsop maar bij de eendenkooi, dat werden ook 2 pogingen want 1^e ochtend stond het gebied mooi nat, had ik voor zonsop mooie gekleurde luchten maar de werkelijke zonsop verdween weer achter een wolken band. Toen ik terugfietste piepte de zon daar alsnog bovenuit dus ik was eigenlijk te snel vertrokken van m’n foto stekkie. De volgende ochtend nog eens geprobeerd, nu stond het gebied minder nat maar de zon werkte wel mee dit keer. Terwijl ik stond te wachten op dat moment kwam er een auto aan: de boer, die kwam hekken lossen bij de schaapskooi. Ik dacht eigenlijk dat ik nu toch wel een opmerking zou krijgen dat ik daar niks te zoeken had op dat tijdstip (verboden toegang tussen zonsonder en zonsopgang) maar hij stapte gewoon weer in en met langsrijden groette hij. 

De chronologische volgorde van de week is nu een beetje uit mijn verhaal maar oke. Ik heb als echte toerist ook een boottochtje geboekt om naar de zeehonden te gaan kijken. Er lagen folders van 2 aanbieders in het hotel, een daarvan was Expeditie Waddenzee, dat was een combi zeehonden kijken en sleepnetvissen, die leek me wel leuk, en dat was het ook! 

 

Voor wadlopen had ik niet het juiste moment uitgekozen, je hebt door de maand heen laag water en heel laag water en blijft er dus meer danwel minder water staan, ik had te maken met laag water dus ik kon minder ver het wad oplopen dan wanneer het heel laag water zou zijn. De echte wadlooptrips weten precies waar je dan nog met laarzen toekomt, ik had besloten om het te houden bij de stukken die echt drooggevallen waren en geen risico op natte voeten te gaan lopen.

Ook bij het groene strand had ik voor ik begon te lopen even op de app gekeken wanneer het tij zou keren dat ik zeker op tijd terug bij het paviljoen zou zijn. Tip: de app Tides voor de waterstanden, voor Ameland moet je wel Terschelling instellen (dichtstbijzijnde meetstation), maar gratis en duidelijk.

Ik heb ook nog een paar uur in de vogelkijkhut gezeten maar de lepelaars wilden maar niet dichterbij komen zitten, andere vogels ook niet trouwens. Voor vogels spotten was het trouwens ook niet de meest ideale tijd, maar lepelaars gespot, kan ik die toch alvast afvinken.

De vuurtoren beklimmen ben ik niet eens aan toegekomen net als de verschillende museums, de paardenreddingsboot werd deze week niet ter water gelaten dus daar hoefde ik ook niet te gaan kijken, de dijkwachters wel nog even meegepakt en verder vooral heel veel foto’s gemaakt. Voor een volgende keer heb ik wel een lijstje dingen waar ik even rekening mee moet houden maar die volgende keer komt vast en zeker.

 

de allerlaatste Trierenberg fotowedstrijd

Al een paar jaar heb ik foto’s ingestuurd voor de grote fotowedstrijd Trierenberg Super Circuit. Inzendingen van over de hele wereld dingen mee naar prijzen, medailles en een of meerdere plaatsen op de bijbehorende tentoonstellingen waaronder de hoofdtentoonstelling in Linz en slideshow tours in verschillende steden waaronder Wenen, Salzburg en Innsbruck  (voor deze editie zijn de data verschoven naar 2023 dus je kunt ze nog gaan bezoeken) . De eerste keer meedoen 2 thema’s met telkens 4 foto’s, op 2 foto’s 2 acceptaties van de 4 beoordelingsrondes dus al helemaal niet slecht (al zeg ik het zelf) 2jaar later nog eens geprobeerd weer 2x4 foto’s dit keer al wat meer acceptaties en de keer daarna weer meer. Bij deze laatste editie (weer 2x4 foto’s) waarvan 6 fotos met 4 van 4 acceptaties … ware het niet dat dit de laatste editie was dan zou ik volgende keer vast iets gewonnen hebben ( dat hou maar vol ) Om aan deze wedstrijd mee te mogen doen moet je wel betalen per section (4 foto’s)  maar je krijgt sowieso na afloop 2 mooie catalogussen (van de super circuit en de special themes) per post en een rapport van de beoordeling van je foto’s in de mail. Mijn foto’s hebben de catalogus niet gehaald, ik had wel gehoopt dat er toch eentje in zou staan maar helaas.

Een aantal weken nadat ik de catalogussen thuisgestuurd had gekregen kreeg ik een mailtje met de mededeling dat 1 van mijn foto’s geselecteerd is voor in het grote boek (LUXURY EDITION XII) Het laatste grote boek wel te verstaan. En of ik het boek wil bestellen … ja natuurlijk, de eerste keer dat me zoiets overkomt dan wil ik natuurlijk dat boek hebben !!!

En goeie week later werd het boek afgeleverd, snel doorbladeren op zoek naar mijn foto want ik wist helemaal niet hoe dat die er precies in zou staan, kon net zo goed met 5 of 7 anderen op een pagina zijn, maar hij staat met 3 anderen op 1 pagina en dan ook nog linksboven van die 4 (de plek waar je oog het eerst valt) Toch een beetje trots op hoor, zeker als je bedenkt dat er 150.000 inzendingen uit 130 landen waren.

Nu moet ik wel weer op zoek naar een andere wedstrijd, liefst een met ook een leuke catalogus en niet enkel een website. Zo’n ‘echt’ boek om door te bladeren is toch leuker 

 

Galaxy Marbles

In een van de Facebook fotografie groepen kwamen foto’s langs van borosilicaatglas knikkers in detail gefotografeerd wat scifi of onderwater effect geeft

Nieuwsgierig geworden ben ik maar eens op zoek gegaan naar deze zogenaamde Galaxy marbles. Op Internet vond ik verschillende van ook verschillende prijsklassen oplopend tot in de honderden Euro's (pfoeh!) Om een eerste poging te wagen maar op zoek gegaan naar mooie exemplaren die niet te duur waren en zo bij Nocco Nocco uitgekomen, een glas artiest (Sinem) uit Griekenland . Om te beginnen 2 knikkers besteld van de goedkoopste serie zonder planeetje (leg ik later uit)  Binnen een paar dagen werden ze al geleverd, in een mooi doosje met strik

Meteen de eerstvolgende zaterdag aan de slag; de kleinste kon ik van onderaf (door de base van de galaxy) verlichten dus ik moest even iets maken om dat goed voor elkaar te krijgen, bij de grotere ging dat niet en dus met lampjes langs verschillende kanten proberen en de schittering buiten beeld proberen te houden. Een andere (grote) uitdaging: stofjes. Op het eerste moment lijkt alles stofvrij, knikker opgepoetst met lensdoekje, op z’n plek gelegd inzoomen met macro objectief … dju stofjes. Balgje van de lens schoonmaak set geprobeerd maar die blaast de knikker al bijna van z’n voetje, busje lucht hoef ik dus al niet te proberen dan … dun penseeltje en dan maar proberend de stofjes buiten beeld te vegen.

Iedere kant van de knikkers is anders dus een klein stukje draaien en hop hele andere galaxy. De ingesloten luchtbelletjes lijken wel planeten, vooral als het licht zo valt dat ze massief metaal lijken. Nog wat andere kleuren toegevoegd met de gellekes die ik voor mijn flitsers heb gekocht op de Ali’s en dan de nabewerking. 

Nog steeds heel veel stofjes in m’n beelden die ik zo veel mogelijk probeer weg te poetsen met het retoucheerpenseel in Photoshop. Een aantal laat ik ook gewoon zitten omdat ze lijken op nevels in ‘the galaxy’ (wel je fantasie gebruiken natuurlijk) Een aantal foto’s ga ik nog wat verder mee knutselen, de boog Galaxy  bijvoorbeeld is een klein deel van een foto waar ik heel veel meer heb weggepoetst en in Photoshop vervolgens lensflare en een ster effect heb toegevoegd. De mogelijkheden zijn vooralsnog eindeloos …

Na deze eerste serie heb ik de smaak te pakken en niet lang daarna zit ik weer op de site knikkers te kijken. Dit keer heb ik mezelf bedacht dat je aan zo’n knikker alleen niet zo veel hebt als je klaar bent met fotograferen. Maar op de website staan ook hangers en armbanden en nog andere dingetjes (geef me gewoon een excuus om nog wat van dat spul te kopen!) Dus dit keer bestel ik 2 hangers, een Galaxy met planeet (een stukje opaal als insluitsel) en een die lijkt op iets wat in een koraalrif groeit/leeft. Ook met deze 2 ben ik weer helemaal los gegaan. Het stofjes probleem heb ik nog niet helemaal opgelost, het is tussentijds poetsen en vegen geblazen om het aantal stofjes zo laag mogelijk te houden en dan in nabewerking nog wat meer wegpoetsen

Uiteindelijk ook nog een hanger van een andere shop gekocht, deze lijkt op het oog in ieder geval geen handwerk te zijn maar was ook een stuk goedkoper. Met deze moet ik nog aan de slag en aangezien je veel details pas ziet als je er met de 2x macro bijna tegenaan zit kan ik nog niet zeggen of dit beter is of juist niet. Nocco Nocco staat in ieder geval in mijn favorietenlijst dus als die mooi spul blijft maken dan heb ik vast niet mijn laatste bestelling gedaan.

 

 

 

 

Workshop Meel & Melk

Weer eens een leuke workshop/fotoshoot gedaan in de categorie ‘beter niet thuis proberen’ Meel en Melk dit keer en ja het is precies wat je denkt, gooi en smijt kliederwerk. Net als vuur en vlam deze ook weer bij CCC.Fotounie in Tilburg (die hebben regelmatig van die leuke dingen op de agenda staan)  11:00 beginnen, half uurtje eerder inloop, bakkie koffie, alvast een broodje erbij

Het grote voordeel van deze studiolocatie is dat er een grote rolpoort zit waardoor we als fotografen binnen kunnen staan terwijl het smotswerk buiten gebeurt, na afloop gewoon even de tuinslang erover en klaar. De straat is nog gewoon in gebruik dus af en toe moet er even iemand langs (niet heel vaak gelukkig) en dan wordt er even vreemd gekeken (of niet, dan zijn het buurtgenoten die het eerder gezien hebben). Een stellage met zwart doek en lampen, en een zwart zeil op de grond.

Veel pakken meel, een kanon op perslucht om meel mee af te schieten en natuurlijk modellen. Voor deel 2 zijn al wat emmers melk met yoghurt (om het wat dikker te maken) klaargemaakt die lekker in de zon staan op te warmen (lekker is anders lijkt me) De modellen komen in verschillende kledij, worden gepoederd en na aftellen een sprong, een gooi met een rok of een twirl om maar zo veel mogelijk meel rond te gooien. Het kanon wordt erbij ingezet en er wordt wat geëxperimenteerd met attributen. Na de eerste paar foto’s weet ik al dat dit weer een zeer geslaagde dag gaat zijn.

 

 

Na een pauze met broodjes en koffie, thee of fris is het onderdeel melk aan de beurt. Voor de modellen is dit nog meer afzien dan proestend door de meelwolk. Sprongen zijn er nu ook niet bij want na een melkworp is de ondergrond een glibberige bende dus uitkijken dat niemand uitglijd.  Het melk-yoghurt mengsel stinkt en op de meeste foto’s zie je de modellen met de ogen dicht, als je geluk hebt heb je net daarvoor geknipt en heb je ogen open, maar bij de splash knijpt iedereen ze stijf dicht (begrijpelijk!) Er moet ook nog een beetje gemixt worden om de juiste dikte te krijgen, nog wat extra yoghurt erdoor. Het is een grote smeerboel, maar ook van dit onderdeel heb ik toch heel wat geslaagde plaatjes kunnen maken.

Als afsluiter krijgen we nog diner, Indonesisch, lekker. Weer allemaal helemaal prima geregeld. Ik denk dat ik toch maar eens lid moet worden van deze club want ik heb nu in korte tijd al 2 van die leuke workshops gedaan, er staan nog verschillende leuke op de site en als ik de leden mag geloven (en dat doe ik) zijn de speciale members activiteiten ook zeer de moeite waard. Ik denk dat ik mezelf dat eens cadeau ga doen ...

 

Modellen: Galyna Kyyashko, Anna Syahari, Randie Vriens, Luna en Lindhe van Haandel