Unesco world heritage site Kinderdijk

In het kader van toerist in eigen land ben ik met mijn ouders een dagje naar Kinderdijk geweest. Klopt wel niet helemaal, ik mag mezelf met recht toerist noemen. Het kwam een tijdje terug toevallig ter sprake dat hele volksstammen van over heel de wereld de molens van Kinderdijk komen bekijken en wij zijn er nog nooit geweest. En zo ontstond het idee om er een gezellig dagje uit van te maken. Niet te vroeg vertrekken want misschien kunnen we nog wat avondrood meepakken was het idee dus zo tegen 13:00 u zijn we die kant uit gereden. Veel te warme dag eigenlijk, maar voor de dagen erna waren nog hogere temperaturen voorspeld. Natuurlijk wel vergeten om zonnebrand mee te nemen. 

.

.

Ik had voor toegangskaartjes gezorgd waarmee je twee van de molens en het gemaal kunt bezoeken. Voor zaterdag en zondag is een parkeerplaats bij een bedrijf beschikbaar, gratis parkeren, alleen een klein stukje lopen. Eerst maar eens beginnen met een bak koffie en daarna naar de molens. Het gemaal laten we even voor wat het is en we gaan op weg naar de eerste museummolen (Nederwaard molen no.2)

In de molen is het knap benauwd en als terug buiten een plekje op het bankje in de schaduw vrij komt blijven we daar maar even om wat af te koelen. De molens van Kinderdijk staan sinds 1997 op de Werelderfgoedlijst van UNESCO. Het zijn totaal 19 windmolens verdeeld in een rij van acht molens aan de Nederwaard (dit zijn de ronde stenen molens), een rij van acht rietgedekte achtkanters aan de Overwaard, met daarnaast een wipmolen; de Blokweerse molen die de polder Blokweer bemaalt en in de polder Nieuw-Lekkerland twee rietgedekte achtkantige molens (met dank aan Wikipedia)

Nu ik toch aanvullende info aan het verzamelen ben heb ik meteen ook de verklaring voor de rieten wieg gevonden, dit hoort bij een van de verhalen over het tot stand komen van de naam Kinderdijk: dit verhaal gaat terug naar 1421 tijdens de grote St. Elisabethsvloed. Toen de ergste storm geluwd was ging men de dijk op om te kijken, wat er te redden viel en zag men in de verte een wiegje aan komen drijven. Men had geen hoop dat daarin nog iets levends zou zijn, maar toen het dichterbij kwam zag men toch beweging. Toen het nog dichterbij was gekomen zag men dat een kat het wiegje in evenwicht probeerde te houden door heen en weer te springen zodat er geen water in het wiegje kon komen. Toen het wiegje uiteindelijk vlak bij de dijk was, viste men het op.

Weer wat op temperatuur gekomen wandelen we verder tussen de rijen molens door tot aan de bocht. Daar blijkt dat we voor de molen Blokweer een pad eerder hadden moeten inslaan. Voorbij de bocht staan nog een aantal molens en deze staan in een perfect rijtje wat een mooi plaatje oplevert dus het ‘te ver’ lopen is niet zo erg. Terug over het bruggetje op naar de molen Blokweer, dit is de andere molen die te bezoeken is. Dit is een heel ander type molen, hier geen trapjes omhoog maar een gelijkvloers appartementje. Het is vandaag windstil dus geen van de molens draait, en de beheerder van deze molen verteld ook dat ie geprobeerd heeft hem aan de praat te krijgen maar het wilde echt niet vandaag. Er bleek nog een baby in te liggen, die rustig en droog sliep. De oorspronkelijke naam van het dorp is Elshout en er zijn meerdere verhalen over hoe het Kinderdijk is geworden, maar deze is wel het bekendste en het leukste.
 .

We hebben nog een tijdje zitten kletsen met het vrouwtje wat het winkeltje runt, zij vertelde ons dat koningin Wilhelmina de redder van Kinderdijk is geweest, als zij niet ingegrepen had waren de molens hier zoals op vele plaatsen afgebroken in het kader van de vooruitgang van de techniek. Hierna lopen we langzaam terug richting het gemaal, maar we zijn te laat om het nog te bezoeken, dus we gaan iets zoeken om te eten. Net om de hoek van het restaurant/kioskje van de site ligt Grand Cafe Buena Vista, dit lijkt meer op een goed eettentje, en dat bleek ook helemaal waar. We hebben allemaal het aspergemenu genomen, en dat was heerlijk! Na het eten hebben we besloten dat het waarschijnlijk toch geen mooi avondrood zou worden dus we gaan er niet op wachten. Nog wel even een overzichtsfoto gemaakt van de molens in het zachte licht en toen terug huiswaarts. Ik kom nog wel eens terug als de kans op mooi avondrood wat groter is.

.

Willems Wondere (W)Eiland 2017

Op donderdagmiddag kreeg ik de eerste foto door van het mooi opgezette kamp Brabant op het festivalterrein in Hooglanderveen en vrijdagmiddag ben ik het maar eens van dicht bij gaan bekijken. Ik moest even kijken welk veld ik precies moest hebben want vanwege de broedende ooievaar is het ook dit jaar niet het gebruikelijke weiland maar het is ook een ander weiland dan vorig jaar. Het blijkt nu het veld tegenover dat van vorig jaar te zijn, aan de Palestinaweg Oost. 

Voor het parkeren van auto’s en fietsen is net als vorig jaar een veld aan de Palestinaweg beschikbaar. Kamp Brabant is opgezet rechts naast de ingang, mooi in een hoek. Ik had van tevoren  nog even gevraagd of de slaapzaal weer opgezet zou worden of dat ik m’n tentje mee moest nemen, want nu Ad en Peter hun wwwerkzaamheden wat aan het afbouwen zijn was het even de vraag hoeveel van het hele circus mee zou komen, maar gewoon als anders, enkel de terrasverwarming is in Budel gebleven. Ik schuif m’n bedje tussen die van Hans en Stefan in.

Na nog wat helpen bij wat kleine klusje, water van de aanhanger naar de container sjouwen en wat worteldoek vastzetten worden we door Jacky geroepen om te komen eten in de catering tent. Daarna in het kamp eens lekker bijkletsen en bekijken hoe de koe naar z’n plek op de stijger wordt getild met de Manitou, hoe de waterval bij de ingang vorm krijgt, maar vooral veel bijkletsen met de andere vrijwilligers. Erik is zo vriendelijk om me muziek technisch

even een samenvatting van de vorige avond te geven ofwel “alle 40 fout” met als topper de Russische polka (!) Een tijdje later worden we geroepen want Willem (DE Willem) en zijn vriendin zijn voor iedereen Japanse pannenkoekjes aan het bakken. Dus aanschuiven in de cateringtent en aan de Japanse hapjes en zoutjes. Helaas heeft Erik weer als eerste z’n telefoon aangemeld op de geluidsbox maar dit keer houdt hij het op de top 40 van rond 1980. Er wordt geprobeerd om de box over te nemen, maar helaas lukt dat niet. Uiteindelijk belanden we toch weer met een biertje op het terras in Brabant.

De volgende ochtend beginnen we met een ontbijtje van worst en eieren met spek. De stroom wil niet helemaal meewerken, iets met de aggregaat. Tussen de storingen door lukt het toch om het ontbijt af te maken en meerdere potten koffie te zetten. Buurman Tommy komt ook een bakkie halen. We mogen in zijn bijgebouwtje douchen en hadden er zelfs mogen slapen als we dat hadden gewild.  

De laatste hand aan het afsluiten van het terrein en tegen 12:00 uur gaan we onze post voor aan de straat inrichten. Borden zetten, nog wat hekken, pylonen, mobiele verkeersdrempels en een bankje om te zitten. 

Die mobiele verkeersdrempels zijn wel ideaal hoor! Hier wordt beter voor geremd dan voor borden alleen. Inmiddels zijn Ad, Peter en Miranda ook gearriveerd, Ad en Peter slapen in een hotel (hun dames gaan vandaag lekker winkelen) en Miranda schuift aan in de slaapzaal.  

Langzaamaan komt het festival gebeuren op gang. Eerst hebben we nog een beetje van dat miezer weer, daarna droog maar bewolkt, maar in de loop van de dag komt zelfs de zon er door en ik ben blij dat ik van Stefan wat factor 50 kon gebruiken want met mijn factor 20 was ik waarschijnlijk toch nog hopeloos verbrand. Jimmy en Sandra komen met nog twee mensen de bar crew versterken en voor Carl en Myrthe hebben we een VIP parkeerplaats. Het pendelbusje rijdt ook vandaag weer tussen station Amersfoort-Vathorst en het festivalterrein, in eerste instantie rijd Ab alleen want Miranda is wat later maar daarna volgt het gebruikelijke gekibbel over wie er mag rijden. 

De tijd, vliegt zo gezellig met muziek op de achtergrond en zo nu en dan een bezoeker die blijft staan voor een praatje. We hebben eet bonnen gekregen maar helaas is tegen de tijd dat ik kan gaan eten de warme hap voor de vrijwilligers op. Jacky zit er best wel mee maar een krabbeltje op het bonnetje dat we bij de snackkar iets mogen bestellen vind ik ook prima, natuurlijk wel even proberen om daar de andijviestamppot met gehaktbal te bestellen, niet gelukt, het is frietje met een kroket geworden.

Na het eten nog even een rondje over het veld voor ik weer terug naar mijn post aan de straat ga.

Mooie zonsondergang vandaag! De grote uitstroom blijft vandaag uit, het terrein loopt mondjesmaat leeg en als er dan uiteindelijk echt geveegd wordt valt het mee wat er nog af komt. Een valpartij om bij schrijven in het boek van legendarische valpartijen: iemand presteert het om  met zijn fiets om de pylon te vallen. Hulpeloos spartelend lag ie in de berm terwijl wij eerst een lachbui moesten proberen te onderdrukken (niet gelukt trouwens) voor iemand te hulp schoot.

Nog even de borden, drempels en pylonen van de straat halen en dan de tent in, nu zijn wij aan de beurt. Als van ouds bier, chips en snacks van de frituur (gebakken door Carl en Myrthe) maar ook saté van de BBQ en vreemde Japanse drankjes; grote fles sake en een pruimen schnaps/likeur. Jimmy en

Roland zijn alweer aan het bedenken wat ze vandaag in onze tent parkeren, maar als ik daar aan kom is Sandra ze al voor. Er staan al palmbomen, het bord met huisregels binnen en er ligt een krokodil in Rolands bed. Met wat hulp kan ze ook nog een koe van de container halen en erbij schuiven, en als wat later de jongens met de grote koeienkop op een kruiwagen aankomen gaat het van: Ahhhh en staat al een koe. Ik probeer een beetje op tijd te gaan slapen, maar dat lukt niet erg met zo’n vervelend kereltje op het terras wat telkens vanalles tegen je roept en Hans komt toestoppen met een banner en mij komt versieren met slingers. Uiteindelijk beland ik dan toch weer op het terras. In de tent van Sandra is inmiddels ook een koe naar binnen geschoven en er zijn een houten bank en tafel bij gekomen op het terras.

Uiteindelijk lukt het me dan toch nog om een paar uurtjes te slapen.

De volgende ochtend geen stroom, dus geen koffie en geen eieren met spek, volgende keer gooi ik toch maar dat camping gasstelletje in m’n auto! Dan maar langzaam opruimen. In de tent van Jimmy en Sandra (en die andere 2) is nog geen leven te bekennen. De palmbomen en andere versiersels verhuizen net zo makkelijk van onze slaapzaal naar bij hun voor de deur. Dan roept ineens iemand;

waar is Stefans fiets eigenlijk gebleven? Nu weet ik wat in vannacht nog hoorde! Stefans fiets is naar bovenop de stijger verhuisd. Patrick en de manitou maar even geregeld om hem daar weer af te halen. Als buurman Tommie hoort dat er geen koffie is draait ie om, om even later terug te komen voor de kan, hij heeft een hele pot koffie voor ons gezet, Held van de dag! We gaan maar langzaam inpakken, Ad en Peter komen Miranda weer oppikken en ik haal m’n auto maar wat dichterbij om vlug in te laaien en hem dan aan de straat te parkeren waar hij niemand in de weg staat. Dan de tenten afbreken, en als alles enkel nog aangesnoerd hoeft te worden op de aanhanger zeg ik gedag en ga richting huis, WWW’17 ook weer geslaagd!