FIJNE FEESTDAGEN

Zomervakantie in Oktober

Hehe, eindelijk eind oktober van m'n 'zomer' vakantie mogen genieten. Door al het gedoe van afgelopen tijd is het allemaal wat verder op het jaar geschoven dan eigenlijk de bedoeling was. Gelukkig bleek deze tijd voor de bestemming die ik gekozen had (Nepal) nog niet eens zo heel verkeerd, na de moesson en voor de kou. Ik had geboekt bij Shoestring, nog nooit eerder mee weggeweest dus afwachten hoe dat zou zijn. Niet dat het echt een goedkope vakantie was, maar ik heb wel aldoor lopen roepen: "Tsja, een low budget vakantie, dan moet je de helft van de tijd zelf lopen" Mijn keuze was namelijk gevallen op de avontuurlijke reis waar een 5-daagse trektocht bij zit. Ik maakte me wel een beetje ongerust of dit niet te zwaar zou zijn, maar achteraf bleek dit wel een goede keuze, ik had dit niet willen missen! De route globaal was Kathmandu-Pokhara dan de 5-daagse Ghorepani Circle met als hoogtepunt Poon Hill (zowel hoogte- als hoogste punt) Pokhara-Chitwan en vervolgens terug naar Kathmandu. Het verschil tussen Kathmandu en de omgeving van Ghorepani kan werkelijk niet groter zijn.

Kathmandu is een heksenketel, te veel verkeer voor de kleine straatjes, straat verkopers, fietstaxi’s, stoffig en allerlei geuren/stank (net hoe je dat zelf wilt zien). Als je vervolgens in Pokhara aankomt is het al een stuk rustiger en korte tijd nadat je bent begonnen aan de trek ben je in een compleet andere wereld. Hier geen gemotoriseerd verkeer maar akkers, bos, rust en frisse lucht. Zo nu en dan moet je even aan de kant gaan staan voor een groepje muilezels, maar dat komt mooi uit, want dan kun je even wat onopvallend op adem komen. De 2e dag van de trek staat bekend als de zwaarste, dan stijg je zo’n 1100 meter over vrijwel enkel stenen traptreden, en dan niet van die mooie gelijkmatige zoals we hier kennen.

De 3e dag moet je vroeg op om het laatste stuk naar Poon Hill te klimmen voor de zonsopkomst over de Annapurna range, één tip voor wie deze tocht ook wil gaan doen, zorg dat je wat te eten (koek, snackreep, chocolade of zoiets) voor deze vroege ochtend hebt want het ontbijt staat pas gepland voor de terugweg, en zo’n klim maken op een lege maag is mij een beetje tegengevallen. Vergis je ook vooral niet in de afdaling, met name bij de trappen moet je erg uitkijken dat je je gewrichten niet te veel belast en natuurlijk ook dat je niet valt en iets breekt. In deze omgeving ben je niet zo snel in een ziekenhuis voor een gipsje, maar daar moet je maar niet te veel over nadenken. Behalve de stenen trappen bestaat de tocht uit het zogenaamde ‘Nepali flat’ ofwel ‘a little bit up and a little bit down’, als je dan bedenkt dat Nepal ‘s werelds hoogste bergen heeft en het 3210 meter hoge Poon Hill voor hun geen berg is maar een heuvel dan kun je vast wel bedenken wat dat Nepali flat dan inhoudt. En toch is me de tocht goed meegevallen, wat spierpijn in de kuiten van de afdaling, maar verder niks aan de hand. Helaas hadden we geen volledige dag in Pokhara.

Er is daar genoeg te doen, vooral veel outdoor dingetjes, maar helaas niet genoeg tijd om het te kunnen regelen. Zo had ik graag een tochtje te paard gemaakt, dat kan daar wel, maar onze gids kreeg het voor die ene halve dag niet meer geregeld.

Chitwan is weer een andere wereld, hier woont de tijger en de lippenbeer, deze laatste noemen ze hier bahloe, kan geen toeval zijn dat de beer uit ‘Jungle book’ ook zo heet. Geen van deze twee gespot trouwens, wel de neushoorn, tijdens de jungle walk en de olifant safari. De rit op de olifant was wel leuk, maar ik vond het een echt toeristen dingetje en niet echt een safari.

De neushoorn mama en kind trok zich niks aan van de 20-tal olifanten die om ze heen stonden. De beschrijving  gaf al aan dat de olifant het ideale vervoersmiddel bij een safari door dit gebied is omdat het wild ze niet ziet als bedreiging en zich dus makkelijker laat spotten. Maar dit stel neushoorns was duidelijk ook gewent aan mensen want na even stil en fluisterig te doen begonnen de toeristen weer op gewone sterkte te kakelen en die twee trokken zich er niks van aan. Beetje nep eigenlijk dus, maar toch leuk.

Terug in Kathmandu nog genoeg tijd om nog wat tempels te bezoeken en souvenirs te shoppen. Samen met 4 anderen van de groep had ik het geluk dat we de late vlucht hadden wat betekende dat we nog een hele dag in Kathmandu hadden. Nadeel was wel dat we een extra overstap hadden zodat de terugreis wel erg lang was.

Nu de foto’s uitzoeken en er een leuk fotoalbum van in elkaar knutselen, nog een hele klus …

Photoshop in the Cloud

Photoshop gaat over op een model waarbij je een digitaal abonnement afsluit in plaats van de software in de winkel te kopen. De Creative Cloud zoals ze het noemen. Voor de programma's van Adobe zijn abonnementen per programma of het totale pakket te verkrijgen. De maandprijs voor Photoshop hebben ze afgestemd op de prijs die men nu betaald voor de software er van uitgaande dat gemiddelde levensduur van een Photoshop CS-versie 18 maanden is. Op de site staat op dit moment een maandprijs van €22,13 als je een abonnement voor 1 jaar afsluit.

Voor de gemiddelde hobbyist valt dit dus zeker een stuk duurder uit aangezien die langer gebruik maken van een versie voor er een nieuwe aangeschaft wordt, dit al mede door de hoge aanschafkosten van de losse versies.

De meningen over deze actie van Adobe zijn verdeeld, zie alleen al de verschillen in reacties op het bericht op volgende site

http://www.digifotopro.nl/content/photoshop-cs-ten-einde-photoshop-cc-creative-cloud-is-de-toekomst

Ik persoonlijk ben geen grote voorstander van het plan, veel te duur voor de ‘normale’ man/vrouw.

Mijn idee is dat Adobe zich nu exclusief op de professionele markt stort, dat mogen ze natuurlijk best doen, maar ik, en ik denk velen met mij zijn al naarstig op zoek naar alternatieve fotobewerkingsprogramma’s. Er zijn nu al diverse aanbieders waaronder ook verschillende volledig gratis programma’s, en waarschijnlijk zullen er nog wel meer opkomen want Adobe slaat hiermee een gat waar natuurlijk verschillende softwareontwikkelaars graag in willen springen

De laatste 'winkel' versie Photoshop

Lightroom, ook van adobe blijft wel verkrijgbaar in de losse verkoop, het zit ook in het totaalpakket in de Creative Cloud dus dan hoef je het niet nog eens apart aan te schaffen. Op dit moment (tot 31 december) zijn er nog speciale maandprijzen voor mensen die al in het bezit zijn van Photoshop CS3 of hoger.

De tijd zal leren of Adobe er goed aan heeft gedaan.

Nu kan ik natuurlijk zelf beginnen opsommen welke alternatieve fotobewerkingsprogramma's ik al gevonden heb, maar dat zou het wiel opnieuw uitvinden zijn want ik ben al verschillende sites tegengekomen die zo'n lijstje hebben staan, zoals bijvoorbeeld deze: http://www.hongkiat.com/blog/11-free-alternatives-softwares-to-adobe-photoshop/

Ik ben er ook nog niet toe gekomen om ze te proberen dus ik kan er verder nog weinig zinnigs over zeggen. Misschien willen jullie me laten weten welke wel of niet bevalt als alternatief voor photoshop?

Voor degene die de Cloud wil proberen hier toch ook nog de link naar de adobe site

http://www.adobe.com/be_nl/products/catalog.html

Wandeling Hagevenpad

.
Afgelopen tijd ben ik verschillende keren gaan wandelen in m’n eigen buurt, iets wat ik iedereen kan aanraden om eens te doen.

Ik woon hier nu al zo’n tijd en ontdek toch telkens ‘nieuwe’ dingen en mooie plekjes, maar als ik geen 5-daagse hike in het vooruitzicht had was ik waarschijnlijk nooit op het idee gekomen om een wandelroute te gaan volgen.

Vanaf m’n huis ben ik de eerste keer op de groene route ingehaakt die op een bepaald moment uitkomt op het pad langs de Dommel. Wat de beschrijvingen van deze route wel vergeten te vermelden is dat je voor dat deel van de route best een machete meeneemt.

Er liep op dat moment niemand op het pad langs de Dommel maar het moet eruit gezien hebben alsof er ineens zomaar iemand uit de bush-bush kwam vallen.

Nog even voor de zekerheid het paaltje controleren maar echt, heus, de groene route loopt dat ‘pad’ in.

Dit stuk route heb ik een aantal keren gevolg en dan een stuk van de paarse route, linksaf danwel rechtsaf.

Cameratas en statief op m’n rug en dan na een eindje lopen terugdraaien, camera uit de tas en achter al die vliegende beestjes aan.

Vliegende beestjes zitten hier zat! Behalve heel wat vogels ook bijzonder veel soorten insecten.

Die laatste groep had ik het op voorzien, macro lens in de aanslag en op jacht.

De waterjuffers laten me niet te dichtbij komen, daarvoor moet ik waarschijnlijk nog vroeger zijn, maar vliegjes, bijtjes en vlindertjes gaat me beter af.

Langs het ven groeit zonnedauw, een heel mooi maar lastig te fotograferen vleesetend plantje.

De druppeltjes kleefstof op de blaadjes zien er in macro wel heel apart uit. 

Na een aantal keren begon het stuk van huis naar de route wel wat te vervelen dus vorige zondag heb ik het anders aangepakt.

Vertrokken per fiets naar het bezoekerscentrum en van daaruit de paarse route (het Hagevenpad) een keertje helemaal gelopen.

Vanaf het bezoekerscentrum rechtsaf, langs de Provincievijver, de vogelhutten, de afslag met de groene route, over de Dommel, helemaal rond dit keer.

Ik ben een stukje opgelopen met een fotograaf die onderweg terug was naar z’n auto.

Tsja, 11 uur is wat laat voor foto’s van beestjes en wat vroeg voor een zonsondergang.

M’n camera is z’n tas niet uit geweest deze keer.
O jawel, toch wel, maar alleen even om een elfenbankje op de foto te zetten.

Behoorlijk bankstel trouwens!

Maar goed, bijna heel de route dus met volle bepakking gelopen en terug bij het bezoekerscentrum de conclusie getrokken dat de delen van de route die ik al kende, de Dommel langsop en langsaf zijn het beste deel van de paarse route.

Het stuk wat met de N74 oploopt is vrij saai, de fietsroute loopt daar ook langs en dan lijkt het me weer wel interessant. 

Volgende keer linksaf en de route rechtsom lopen, dan heb je het leukste stuk op het laatst.

Terug op de fiets richting huis bedacht ik me dat dit ook wel een fijne cool down oefening is, fietsen.

Als het bezoekerscentrum open was geweest had ik er misschien nog eerst even een kopje koffie gedronken, maar die was nog gesloten.

Op zaterdag en zondag is het bezoekerscentrum van 14:00 tot 18:00 open voor wie nu het idee heeft gekregen om ook eens in deze omgeving te komen lopen of fietsen.

Dit weekend laat ik het wandelen even voor wat het is, te grote regenkans, en het moet natuurlijk wel voor de lol blijven, toch?

Kaart Hageven/Plateaux

Ik sta in de krant

Zoals jullie misschien wel weten ben ik lid van fotoclub Digipelt en met Digipelt ben ik afgelopen winter nachtfoto’s gaan maken in Overpelt en omgeving. Nu kregen wij (de Digipelters) in verband met onze aankomende Fotosalon en bijbehorende fotowedstrijd de vraag om wat foto’s in te dienen voor publicatie in de Internetgazet van Overpelt om deze te promoten.

Ik koos voor deze foto omdat ik hier bij de bespreking tijdens een van de clubvergaderingen al heel positieve reacties op gekregen heb. Laat de redactie van de Internetgazet nu juist mijn foto gekozen hebben om als eerste te publiseren. Helaas staat er niet bij vermeld dat ik de fotograaf ben, maar ik ben toch wel een beetje trots 
Internetgazet-Overpelt
Dat er nu gespeculeerd wordt over wat voor een spiegel het nu precies is vind ik alleen maar leuk, ik weet wat het is maar ik zeg het lekker niet, laat iedereen maar raden.

Avond-/Nachtfotografie

Fotoclub Digipelt heeft in deze warme dagen een van de vergaderingen ingeruild voor een avondje avond-/nachtfotografie
Dit is iets waar voor mij zelf nog veel te leren valt, maar dat is ook een van de redenen waarom er zo nu en dan zoiets georganiseerd wordt
Start 22:00 uur op het industrieterrein van Overpelt.
Waarom op het industrieterrein? Omdat veel bedrijven na donker mooi verlicht worden als een soort visitekaartje.

Leuk kleurenspel in de ramen

Waarom om 22:00 uur? Omdat dit het gouden uurtje is. Het gouden uurtje is ongeveer een uur voor zonsondergang, dit is de beste tijd voor avondfotografie omdat je dan een mooi warm licht hebt wat telkens wat veranderd tot het uiteindelijk geheel donker is. Als het geheel donker is komt de verlichting van de gebouwen weer heel mooi uit waarbij we onze kennis en kunde van de nachtfotografie kunnen testen of gewoon wat creatief proberen met een zaklamp. Een eerste vereiste (na de camera dan)  is toch wel het statief. Omdat de hoeveelheid licht met het verstrijken van de tijd steeds minder wordt zijn er langere sluitertijden nodig om een mooi plaatje te krijgen. Natuurlijk zou je ook de iso-waarde op je camera hoger in kunnen stellen maar dit gaat toch altijd ten koste van de kwaliteit van de opname, hoe hoger de iso hoe meer ruis je krijgt. De diafragma opening vergroten (ofwel lager f-getal kiezen) kan ook nog een beetje helpen, maar al snel is dat niet voldoende meer.

O ja, hier zie je meteen ook waarom ik m'n
UV-filter eraf had moeten halen
(verschijnsel flare)

Uitgaande van een iso-waarde van 100 worden de sluitertijden zelfs met diafragma vol open al snel te lang om de camera nog handmatig stil te kunnen houden en dus zet ik mijn camera maar meteen op het statief. Ik begin met m’n camera in te stellen, natuurlijk niet op automatisch maar ik begin met de AV stand, dit is bij Canon de diafragma voorkeuze instelling ofwel je stelt je diafragma in en de camera zoekt er zelf de sluitertijd bij behorend bij de hoeveelheid licht. Dit werkt tot een sluitertijd van 30 seconden, als ik langer nodig heb wordt het camera op M van manueel en (let op daar is ie dan) sluitertijd op bulb instellen. Aangezien ik geen afstandsbediening meegebracht heb gaat bulb het niet worden deze avond. Bij de bulb instelling moet je de knop ingedrukt houden zo lang als je de sluiter open wilt hebben, als je dit direct op de camera doet loop je risico op trillingen. Ook bij sluitertijden korter dan 30 seconden loop je dit risico, maar dan kun je behalve van een afstandsbediening ook gebruik maken van de timer (zelfontspanner) van de camera. Mijn camera heeft daarvoor zelfs een instelling met een aparte kortere timer maar zoals altijd vergeet ik de eerste keer dat die er op zit en sta dus braaf af te tellen voor hij de foto maakt terwijl dat korter kan.

Aangezien ik wat makkelijk uitgevallen ben laat ik mijn camera de foto’s als JPEG en als RAW bestand wegschrijven, hierdoor kan ik thuis snel vooruit met de JPEG’s en als er nog wat meer bewerkt moet worden zoals witbalans of belichting dan heb ik daar de RAW voor. RAW bestanden zijn wel een stuk zwaarder maar dit komt dan ook omdat ze alle informatie die de beeldsensor doorgeeft opslaan. JPEG is daarentegen eigenlijk het bestand zoals de camera het zelf ‘goed’ vind.

Mijn persoonlijke uitdaging is dit keer ook wat foto’s maken om een beetje te kunnen experimenteren met HDR.

HDR is (even opgezocht) de afkorting van High Dynamic Range. Het is een nabewerking waarbij je mooie effecten kunt krijgen doordat er erg veel detail in zowel de lichte als de donkere delen van de foto zitten. Om een HDR te kunnen maken heb je minimaal drie foto’s nodig van hetzelfde onderwerp vanaf hetzelfde standpunt met dezelfde lens etc. het enige verschil is dat de foto’s met verschillende belichtingstijden moeten zijn gemaakt. Door deze foto’s naderhand samen te voegen krijg je de aparte effecten.

Mijn camera heeft een instelling, de braketing (AEB) functie, voor het maken van 3 foto’s na elkaar met verschillende belichting, maar waar zat die ook alweer?

Na lang zoeken, natuurlijk op de verkeerde plek, helpt een van de andere leden me op de juiste weg. Gelukkig ben ik ook niet de enige die staat te emmeren.  Tegen 24:00 maakte ik me op de thuisreis, volgende ochtend weer gewoon vroeg op dus de anderen gaan nog maar lekker een paar uurtjes door, maar ik vind het mooi geweest.

Het resultaat van m’n HDR experiment houden jullie nog even te goed, het weer is nog te goed om hele avonden aan de PC door te brengen. Ik ben zo vrij geweest om er een van het net te halen zodat jullie toch een beetje een idee krijgen. voor meer info zie de website van de fotograaf Frans Petrij (link)

Willems Wondere Weiland 2013

Op 6 juli jl. was het weer tijd voor Willems Wondere Weiland het jaarlijkse eendaagse gratis festival van Hooglanderveen. Dit jaar de Wildlife editie ofwel de aankleding van het terrein heeft een safari look.

Aangekomen bij het terrein zag ik de tent van Ad, Roland en de rest uit Brabant al van verre staan. Er was nog plek zat dus in plaats van m’n bedje op te maken in m’n auto (Ik had al helemaal de achter stoelen uit m’n auto gehaald) heb ik m’n spanbedje gewoon in deze tent geparkeerd. Ook Jimmy en Sandra konden er met hun luchtbed nog gemakkelijk bij. Ofwel slaapzaaltent. Het festival zelf begint om 14:00 dus ons clubje moet voor die tijd al op post zijn om de eerste auto’s netjes in de berm te laten parkeren.

Jimmy en Sandra draaien bar dienst, da’s wel wat harder werken dan bij Folkwoods. Na de eerste tijd op straat in de zon gestaan te hebben met m’n zonnehoedje heb ik post genomen bij de backstage ingang, daar ben ik blijven zitten Roland en Edwin me kwamen halen voor het eten. Het was behoorlijk druk, fietsen overal, moeite om het pad en de backstage poort fiets vrij te houden. Na het eten ben ik naar voren gegaan om Stefan af te lossen. Daar heb je tenminste beeld bij de muziek door de TV die geplaatst is met live beelden van het festival. Met het auto’s parkeren kwam Edwin even een mannetje tekort, maar door de diner wissel was er net even niemand beschikbaar, en daarna was het al niet meer nodig. Nog geen jaar meegemaakt dat het zo vol met auto’s en fietsen stond. Na etenstijd kwamen er vooral veel fietsers en passagiers van de (gratis)pendelbus en niet zo veel auto’s meer dus daarmee werd de parkeer uitdaging opgelost.

 

Tot het feest afgelopen was ging het verder rustig, fiets politie die komt koffieleuten, iemand die z’n bumper beschadigde met de bocht het pad naar backstage op te ruim nemen, wat mensen die eerder weg moeten vanwege calamiteiten thuis, een iemand die te hard gefeest heeft en per taxi even naar het ziekenhuis moet voor wat fotootjes van z’n voet en vooral veel vrolijke mensen die eigenlijk nog niet naar huis wilden. Ook na afloop verliep het allemaal netjes, een enkeling die probeerde de verbindingsweg op te fietsen, maar die hebben we ieder jaar wel een paar, dat is nu net een van de redenen waarom we dan op de kruising staan. Enkele mensen vragen we ons serieus van af of ze wel goed thuis zijn gekomen, enkele valpartijen, toch moeilijk dat fietsen, en eentje kreeg z’n jas nog niet meer fatsoenlijk aan, maar gelukkig was daar behulpzame Sandra om hem te redden.

Toen alle bezoekers naar huis waren verzamelden de vrijwilligers zich op het festivalterrein voor de after party. Het tapbier was op maar gelukkig waren er wel kratjes bier. Ook had Willem (die van de eerste W) nog een fles Japanse drank (iets van Japanse port, gedistilleerde sake). Uiteraard was Jimmy zo vriendelijk om te zorgen dat iedereen een slok mocht (moest) proeven, ik zelfs twee omdat hij er van overtuigd was dat ik nog niet had geproefd. Uiteraard waren er ook snacks, zakjes chips, kroket, frikandel met danwel zonder broodje. Ik heb het niet zo heel laat gemaakt, tegen half 3 lag ik op de slaapzaal waar er al een stel op een oor lagen. Tegen 4 uur werd ik terug wakker, Sandra was inmiddels ook gearriveerd. Buiten klonk op z’n zachtst gezegd stevige muziek, en niet te zacht, maar na even te zijn gaan plassen sliep ik toch weer redelijk snel.
Tegen half 7 werd ik weer wakker, op twee na waren inmiddels alle bedjes bezet. Het zonnetje was al op en het leek me een mooi moment om eens een paar after pictures te gaan knippen.
 

Terwijl ik uit de tent kroop hoorde ik op het terrein al wat gegniffel, ze waren dus echt nog niet gaan slapen. Op het festivalterrein kom ik Roland en Jimmy tegen, met een koe (plastic hoor, geen echte), en lachen! Met de koe zijn ze op weg naar de tent. Backstage komen we Erik en Jackie nog tegen die op de fiets onderweg naar huis zijn, ook die twee krom van het lachen, en dan proberen zachtjes te doen. De koe komt veilig in de tent aan en na nog een uurtje of twee slapen wordt dit keer iedereen wakker. De koe kan enkel een ‘wat doet die koe hier’ losmaken, een beetje jammer wel. Om koffie te zetten moet de aggregaat aan waardoor de laatste slaapkoppen (rara wie dat zijn?) ook gewekt worden. Na het ontbijt wordt de slaapzaal afgebroken en de koe in een hoekje geparkeerd waarna we afscheid van elkaar nemen en ieder zich op z’n weg naar huis maakt. Het was weer geslaagd! Thuis aangekomen niet veel meer gedaan, maar goed dat ik de maandag ook nog vrij gepakt heb, was nodig.

 



Nieuw nieuw nieuw

Ik kan het toch niet laten, een vers blog
De oude blogs moet ik nog afmelden, of misschien laat ik ze nog wel een tijdje bestaan, maar een nieuw begin hier is dan toch alvast gemaakt
Eerst dacht ik, ik wil een foto-blog, maar eigenlijk wil ik ook af en toe eens vertellen wat ik gedaan, gemaakt of meegemaakt heb, en ik wil ook af en toe een filmpje of een grappig plaatje posten of nuttige informatie delen met mijn lezers dus eigenlijk wil ik al mijn oude blogs in een enkel blog proppen, en verzin daar nu maar eens een naam voor !
Na wat denk en zoek werk kom ik toch weer op fotografie uit, of tenminste een fotografie term als naam:
Sluiter-op-bulb
wikipedia zegt: 'Bulb - op een fotocamera aangeduid met de letter “B” - is een sluitertijd-instelling. Wanneer deze instelling gebruikt wordt zal de sluiter geopend blijven gedurende de tijdspanne dat de ontspanknop is ingedrukt'
Waarom deze naam? Welnu, als ik mijn persoonlijke sluiter op bulb zet kan ik alle indrukken op me in laten werken en net zoals het licht op een fotosensor omgezet kan worden naar een plaatje kan ik mijn indrukken hier op dit blog weergeven
Tjee, nu doe ik er weer veel te serieus over, ik post hier gewoon wat ik leuk vind, dingetjes die ik wil delen of waar ik jullie mening graag over zou willen horen dus aarzel niet om eens een reactie te geven.
Nu komt voor mij nog even de uitdaging om het uiterlijk van dit blog wat aan te kleden, en dan kan ik weer volle bak gaan posten.