Elke winter als het even vriest en ik heb tijd, dan ga ik naar
buiten met m'n zeepsop en camera om 'frozen bubbles' te proberen fotograferen.
Ook elke winter als dat gelukt is krijg ik vragen over hoe dit in zijn werk
gaat. Nu is dat een groot geheim ... nee, onzin. Hoog tijd om het eens helemaal
uit te leggen.
Wat is het nu precies? Vaak wordt gedacht dat ik met mijn
kristallen bol naar buiten ben geweest, maar die heeft hier niks mee te maken.
Het zijn bevroren zeepbellen, bellenblaas zoals we vroeger deden maar nu voor
volwassenen (zegt ze met haar Jip & Janneke potje bellenblaas) Ook is er
wel eens gevraagd of je de bevroren bellen op kan pakken om ze ergens anders te
leggen, dat mag je best proberen maar ik geef het weinig kans, een bevroren bel
is heel fragiel.
Mijn eerste pogingen 'frozen bubbles' dateren al van 2016, en
sinds die tijd heb ik wel al een en ander bijgeleerd.
Zo ben ik begonnen met eigen brouwsel van afwasmiddel en water,
daar is later een klein beetje suiker bijgekomen en daarna de upgrade naar
glycerine. Het recept in grove lijnen :
- 1 kopje water op kamertemperatuur
-
¼ kopje afwasmiddel (bij voorkeur Dreft maar in ieder geval zonder
citroen)
-
1 eetlepel glycerine (of 1 eetlepel suiker maar dan wel eerst
oplossen in het water)
Dat werkte op zich prima maar ik ben wat makkelijk uitgevallen en
zo kwam er het potje bellenblaas van de Hema (Jip en Janneke) en nog wat later
de grote fles bellenblaas van de Action. Het potje van de Hema vul ik nu
telkens met de fles van de Action en ik doe er nog een theelepeltje glycerine
bij omdat dat mengsel een tikkie slapper is dan de Jip en Janneke was.
Nu hebben we dus het mengsel klaar, dan is het wachten op
vriesweer. Ik heb al verschillende mensen horen roepen dat het minimaal 10
graden moet vriezen want anders lukt het niet. =Newsflash= dat is onzin, elk
beetje vorst biedt perspectief. Natuurlijk is -10ºC ideaal, maar -3º kan ook,
alleen duurt het dan langer voor de bellen beginnen te bevriezen en het gaat
minder snel (heeft ook zo z'n voordeel)
Dus, we hebben sop, we hebben vorst, wat nog ...
De eerste paar keren heb ik de bellen geblazen zoals we vroeger
als kind deden en vervolgens er met de camera en statief achteraan rennen om die
snel op te zetten waar een mooie bel geland was ... dat werkt toch niet
optimaal, dat moet anders. Oplossing: de bellen met een rietje blazen op de
plek waar je hem wilt hebben. Op de tafel op het terras kan ik mooie dome-pjes
blazen en als ik bijna helemaal ronde bellen wil gebruik ik de struiken aan het
pad naast de garage. Een dingetje waar ik wel altijd mee zit zijn de
weerspiegelingen van ...of het huis van de buren ...of mijn eigen garage maar
als ik wacht tot er genoeg van de bel bevroren is kan ik het buiten beeld
houden of ik heb wat poetswerk in de nabewerking. De ijs vormen in de bel komen
het mooiste uit met enig tegenlicht en iets donkerders op de achtergrond dus
het is een beetje zoeken naar het ideale standpunt.
Wat wel nog belangrijk is: geen wind, als er ook maar het kleinste
briesje staat dan waaien de bellen kapot, ik heb al verschillende keren gestaan
dat het net wel/net niet kon qua wind en dat dan de bel als ie net echt mooi
begint te worden kapot waait. Waaien is daarbij een groot woord, een heel klein
zuchtje is genoeg, dan zie je de bel al trillen als je 'm net geblazen hebt en
dan is het hopen dat ie blijft staan tot je hem er mooi op hebt staan.
Ik heb inmiddels ook al een aantal keren geëxperimenteerd met:
zelf licht toevoegen, kerstlampjes in
de achtergrond, met de bellenblaas de hei
op (dan ben je wel ver van de warme koffie die er achteraan hoort ...), andere
ondergronden en ik speur ook telkens op internet naar nieuwe ideeën (niet
alleen voor bellen trouwens)
Het leuke van de zeepbellen is dat ze telkens anders zijn, soms
komen er veren van onderaf, soms sterren over het midden, soms draaien er
sterren rond tot ze ergens aan een rand vast vriezen , altijd weer een
verrassing wat het doet. Ik probeer ook altijd even een filmpje te maken want
het is gewoon fascinerend om te zien. Als de bol helemaal solide gevroren is
vind ik er meestal niet zo veel meer aan, kunst is om de mooie vormen vast te
leggen als ze nog niet tegen elkaar gegroeid zijn maar zeker als het flink
vriest dan heb je daar maar heel kort de tijd voor. Focussen doe ik handmatig
en dan probeer ik de eerste vorm die verschijnt te pakken, dat is vaak aan de
achterkant van de bel. Als de vormen aan de voorzijde verschijnen dan stel ik
opnieuw scherp op die vormen. In het verleden heb ik de 100mm macrolens
gebruikt maar de

basis 24-70 of 24-105 voldoet ook prima en is om de hele bal
in beeld te brengen zelfs beter. Ik gebruik voor de foto's meestal een redelijk
open diafragma 5.6 - 7.1 en soms zelfs helemaal open diafragma als de vorm zich
ervoor leent. Sluitertijden niet te traag want zoals al gezegd het gaat best
snel dus lange sluitertijden zijn uitgesloten. Hoe lang precies ligt helemaal
aan de situatie en is proefondervindelijk, ik heb bellen geknipt met 1/60s maar
ook met 1/1000s. ISO-waarden vind ik met mijn huidige camera niet zo heel
belangrijk meer dus ik zou er nu eerder voor kiezen om snellere sluitertijden
te gebruiken dan om de ISO krampachtig laag proberen te houden. Bij sneeuw en
ijs is het aan te raden wat te overbelichten om te voorkomen dat je sneeuw (of
ijs) grauw wordt. De witbalans heb ik altijd op automatisch staan, ik
fotografeer in RAW dus ik kan de witbalans achteraf aanpassen indien
nodig.
De nabewerking omvat meestal naast het gebruikelijke 'ontwikkelen'
van de RAW bestanden meestal nog wat poetswerk in de achtergrond (ik heb altijd
toch weer zaken die ik eigenlijk met de najaar snoei had moeten meenemen ...)
en zoals eerder gemeld de spiegelingen wat minder aanwezig maken. Daarna wat
licht verscherpen en de 'perfecte' uitsnede maken. Dat is de basis en bij
sommige ga ik daarna nog aan de slag met een extra variant waar ik wat met
filtertjes en effecten ga spelen. En daarna is het weer hopen op de volgende
vrije vorstdag want dan heb ik weer allerlei ideeën die ik volgende keer wil
proberen of wat ik volgende keer anders moet doen ...