Rondje Tomp, Kluis en weer terug naar huis

Fietsen is nu niet bepaald mijn grote hobby, maar met goed weer en binnen een straal van 10km is het wel het aangewezen vervoersmiddel. Dus aangezien ik al een tijdje van plan was een keer bij de Tomp te gaan kijken ben ik op de fiets gesprongen en naar Achel gefietst.

Info van het web: De Tomp van Grevenbroek rijst eenzaam en geheimzinnig op uit het laaggelegen drassige en bosrijke natuurgebied. Het woord Tomp is het ietwat vernederlandste

dialectwoord 'teump' en dat betekent niets meer of minder dan 'spits' of 'punt'.
Lange tijd werd gedacht dat de Tomp van Achel de overgebleven toren was van een burcht. Hernieuwd onderzoek (1991-2002) wijst uit dat de vroegere middeleeuwse tomp-ruïne, in de jaren 1967-1968 gerestaureerd als mottetoren, oorspronkelijk een stenen windmolen was; in vaktermen een torenmolen. Hij werd vermoedelijk in het begin van de 15de eeuw gebouwd. In 1596 geraakte de molen door storm beschadigd, maar hij werd hersteld. Voor 1630 werd hij echter buiten gebruik genomen en vervangen door een standerdmolen op een andere plaats in Achel. De molentoren is nu gelegen in een bos (beschermd landschap), maar is helaas niet te bezoeken. Nog wat meer info met oude foto's en plaatjes op hamontachel-de-tomp 

Wel te bezoeken of niet te bezoeken, in ieder geval zit er een dik slot op de poort. Maar van de oever zie je hem mooi liggen, en daar kwam ik tenslotte voor. Een klein paadje (twijfel eigenlijk zelfs of het een paadje is) loopt lang het ven en een eind verderop is een bruggetje (durf het amper zo te noemen) in theorie waarmee je dichterbij zou kunnen komen. Alleen ben ik in m'n eentje en hoewel de balk dik genoeg is en bekleed met kippengaas voor meer grip stelt de reling weinig voor en het lijkt me niet slim de oversteek te wagen. Volgende keer iemand meevragen dan durf ik het wel aan. Met een omtrekkende beweging nog gekeken of er nog andere manieren zijn om wat dichterbij te komen (zonder in te breken) maar linksom en rechtsom vind ik verder geen mogelijkheden.

 

Dan eens kijken wat ze nu precies bij de Bever gedaan hebben. Een aantal jaren geleden voor het laatst daar geweest (terrasje pikken) en toen waren ze van plan het hele gebied te herinrichten. En herinrichten is precies wat er gebeurt is, ik herken het amper terug. Voor de foto vind ik het niet de moeite op dit moment, en het terras is dicht dus ik kijk even op het route bord hoe ik verder zal gaan. De oranje route brengt me naar de Achelse Kluis en daarna weer terug bij de Bever, maar ik zie dat deze route aanpikt op mijn terugweg dus dit lijkt me een prima optie. 

Eigenlijk is het een wandelroute, maar ik doe even net of ik dat niet begrepen heb, gelukkig volgt de route voor het grootste deel een pad wat ook voor fietsers bestemd is. Als ik een foto wil maken van de abdij van op een afstandje maar ik een kleine inschattingsfout en zak met een been tot bijna aan m'n knie in de drek (laat je niet foppen door oud blad ...)Bij de abdij is het uitgestorven, er staan 2 auto's en er is zojuist een camper gestopt om een kijkje te nemen. Ideaal om wat foto's te maken van de dodendraad zonder dat er gillende kinderen omheen rennen. 

Daarna verder langs de warmbeek terug richting de Bever. Helaas in dit bos geen bosanemoontjes of iets dergelijks, maar ik heb wel katjes vast kunnen leggen. In plaats van de route linksaf naar de bever te nemen sla ik dus rechtsaf richting huis. Onderweg langs het fietspad wat bloesem vast kunnen leggen. Natuurlijk is de eekhoorn die ik op de heenweg tegengekomen ben nergens meer te vinden. Ik had m'n camera expres nog even bij de hand gehouden voor het geval, op de heenweg had ik hem natuurlijk niet bij de hand en nu ik hem wel in de aanslag had: geen eekhoorn, zoals dat gaat.

Terug thuis kom ik er achter dat het toch wat kouder was dan ik erg in had, het heeft een hele tijd geduurd voor mijn benen weer op normale temperatuur waren

 

 

Foto uitje Begijnhof Tongeren

De buitenbubbel ging naar 10 dus ik dacht ik gooi maar eens een foto uitje in ... gaat dus kort ervoor de bubbel terug naar 4. Gelukkig maar 3 Digipelters voor het uitje dus we zitten nog steeds corona-technisch oke. 

Afgesproken op parking de Motten, netjes het adres aan de anderen doorgegeven , geef ik zelf eigenwijs de naam van de parking in, in m'n navigatie: dus ik kom verkeerd uit en moet helemaal omrijden om bij de parking te komen; als laatste dus. Nog wel op tijd trouwens. 

Het waait behoorlijk, da's wat minder maar tussen de bebouwing valt het mee. Het Begijnhof (Sint-Catharinabegijnhof)  is een van de 13 Belgische begijnhoven op de Unesco werelderfgoedlijst. Wikipedia: Begijnen waren vrouwen die hun leven aan God wijdden, zonder zich uit het wereldse leven terug te trekken. In de 13e eeuw stichtten zij daartoe eigen woongebieden, genoemd begijnhoven. Deze vormden ommuurde gemeenschappen die aan hun spirituele en materiële behoeften tegemoetkwamen.

 We starten bij de Moerenpoort en wandelen gewapend met camera apparatuur door de kleine straatjes. Na een tijdje komen we terug op de wal uit waar we nog wat foto's maken van de zijde van de Lakenmakerstoren. We komen in gesprek met een local die ons verteld dat door werkzaamheden elders de waterstand lager is dan normaal, dat het begijnhof savonds verlicht is en dat bij de speeltuin koffie to-go te krijgen is, Op naar de speeltuin dus. Eerst de stamgasten uit het toilet jagen (stonden binnen vanwege de wind) en daarna dus even koffie.

Verder het centrum van Tongeren in. We gaan even een kijkje nemen in de Sint Janskerk en dan verder richting basiliek. Terrasjes zijn er niet vanwege corona maar ik denk dat het plein met het beeld van Ambiorix anders heel gezellig zou kunnen zijn. De Basilica is niet toegankelijk voor toeristen (weer vanwege dat virus) en het naastgelegen Teseum moet je een tijdslot reserveren, dat wordt dus voor een andere keer. Terug door het begijnhof, de begijnhofkerk is ook al niet toegankelijk, wordt wel binnenkort opgeknapt dus misschien volgende keer wel ...

We hebben nog een tijdje op de bank bij het kunstwerk naast de kerk
zitten kletsen. Een pak wafels gekocht van langskomende verkenners (chiro, scouts, ik heb weer niet opgelet wie precies) Daarna terug naar de parking en terug naar huis. Mazzel gehad met het weer, behalve de wind dan. En besloten na corona nog eens over te doen, met de verlichting en (heel belangrijk) terrasje pikken.

Moerenpoort

Onder de Linde

Lakenmakerstoren

 

 

Begijnhofkerkje

Ambiorix

Sint Janskerk

de Kat en verderop de Ezel  (?!)

1 Week later en het is Lente

Vorig weekend heb ik nog een (voorlopig) laatste poging bevroren zeepbellen kunnen doen bij -10°C, dit weekend krokussen en sneeuwklokjes en met een boekje en een drankje bij
+17°C (in de zon zelfs +25°C) op de vlonder, kan het nog gekker?

Te beginnen dus bij het winterweekend: Sneeuw ligt er nog volop en ik  waag me dus weer eens naar buiten met mijn camera en potje bellenblaas. De bellen blazen en zelf laten landen is al kansloos want er staat nog altijd net te veel wind. Dan dus de rietjes methode. Rietje in het sop en bel blazen waar je hem wilt hebben. Vereist wel enige handigheid. De eerste paar pogingen knappen nog voor ik scherp heb kunnen stellen, maar dit keer ben ik van plan vol te houden. Ik maak enkele filmpjes, dan heb ik in ieder geval iets op beeld voor het geval de foto's niet lukken. Op 1 van de filmpjes zie je precies waar het aldoor mis gaat; ik blaas de bel, er beginnen zich ijs sterren en bloemen te vormen, dan zie je dat de bel begint te trillen van de wind en pats, kapot. Er is er ook 1 die wel helemaal bevriest maar dan alsnog kapot springt. Het lukt me nu toch ook om een paar foto's te knippen. Heheh, kan ik eindelijk m'n handen gaan warmen aan een bakkie koffie!

 

 

In de volgende dagen valt de dooi in, gepaard met regen (wat anders) en binnen enkele dagen is het bewijs van winter verdwenen. Al snel stijgt de temperatuur naar de dubbele cijfers in de plus. Perfect lente weer om eens een kijkje te gaan nemen bij het Hobos. Ooit was de hoeve een alom bekende Urbex locatie (Maison Clercx), maar nu is alles strak dichtgeboard. Toch even over het kapotte hek stappen en kijken of echt alles dicht is. Behalve een raam in de schuur is alles dicht en dichter. Door het raam kun je de stempels zien staan die de boel overeind moeten houden.

 

 

 

Dan maar een rondje door het Bos, natte voeten gehaald bij de schuur om de spiegeling op de foto te kunnen zetten. Weer in overtreding door het pad recht terug naar de hoeve te nemen. Broedgebied, dat is nu nog niet dus het kan wel, zeker als er ook mensen met hond door gaan. Ik kom onderweg nog een plak ijs tegen op een plas in de schaduw, echt het laatste. 

 

 

Terug bij de hoeve nog even naar de grillige kastanjebomen gekeken, dat is wel een ideetje voor een ander jaargetijde. Dan terug naar huis voor dat boek en dat drankje op de vlonder. Vandaag begonnen met een rondje hei en fietsen door het achterland, niet veel fotomomentjes, niet dat het niet de moeite waard is, maar dit is bekend gebied en dan wordt je een pak kieskeuriger met waarvoor je je camera tevoorschijn haalt. Vandaag dus die +17°C (in de zon +25°C)dus geïnstalleerd op de vlonder met boek en drankje, broekspijpen opgerold tot de knie en in m'n hemd, en dat in februari. Ik hoor net dat dit de warmste 21 februari ooit gemeten in België was. 

Dit is de zeepbel die wel (bijna) helemaal bevriest

deze barst al vrij snel door de wind

 

 

Winter (mag nu wel weer weg van mij)

Sneeuw, ijs, koud, en helaas ook wind, helemaal niet tof als je zeepbellen wilt laten bevriezen! Grootste deel van de week thuis gewerkt omdat het hier een grote ijsbaan was, voor schuiven/strooien staat deze wijk ergens achteraan op de lijst, en dan komen ze eindelijk en dan schuiven ze de rommel op het zojuist mooi schoongemaakte paadje van de buurman, die weer chagrijnig. Zondagochtend maar meteen op pad om het verse sneeuwbedje vast te leggen. Moet ik eerst de poort ontdooien want die zat helemaal dicht geijzeld. Mooie plaatjes kunnen maken maar bevroren zeepbellen lukte niet want: te veel wind. 

Voor de vogels ook maar weer wat extra gedaan, met deze witte deken over het landschap hebben ze het zwaar dus ik zorg dat het buffet gevuld blijft!

 

 

Maandag zou sowieso thuiswerken en toen ook maar even gebeld of ze me echt op locatie nodig hebben de komende dagen want ik zag gaan rijden met dit weer niet echt zitten (en mijn auto zat ook dicht geijzeld trouwens) Een aantal middagen toch nog geprobeerd zeepbellen te laten bevriezen, maar telkens te veel wind. Vriest het eindelijk weer eens fatsoenlijk heb je dat weer! Dan maar over een andere boeg: Tulpjes van de Lidl. Heel het bosje mee naar mijn mini studio en ju! En nu net nog even een paar meer geknipt. Ook leuk en vooral een stuk warmer.

Vanmorgen dan toch maar weer een poging met de zeepsop, en dit keer volhouden! Alles koud, vingers bevroren maar eindelijk een paar leuke kunnen knippen! De bellen van de kleine vorstprik in januari zet ik hier ook bij, toen geen mooi sneeuwbedje om ze op te leggen maar wel bijna geen wind dus meer succes

 

 

Kasteel Rosmeulen; buitenkansje

Eind november verscheen er in mijn mailbox een berichtje van de nieuwe eigenaar van kasteel Rosmeulen, hij had mijn foto’s van de Chocoladefabriek gezien op retroscoop en vroeg zich af of ik ook foto’s had van het kasteel of dat ik die misschien zou willen komen maken. Ik wist meteen over welk gebouw het ging want we hebben met een stel toen in de Chocoladefabriek uit het raam staan kwijlen van: oeh daar zou ik ook wel eens binnen willen kijken. Het antwoord was dus niet moeilijk; Ja graag! Ik heb wel gevraagd of ik dan wat fotografen meer mee zou mogen nemen, denkend aan mijn mede digipelt leden (en omdat ik niet alleen durfde gaan…) Ik vond het wel heel leuk dat Suzie als eerste reageerde om mee te gaan, tenslotte hebben we de shoot in de Chocoladefabriek aan haar te danken, haar nichtje werkt voor de projectontwikkelaar die de fabriek in appartementen zou gaan omtoveren en zodoende konden wij geheel legaal gaan Urbex-en in de oude fabriek Verder meldden Jean en Peter zich als gegadigden, alleen kwam de eigenaar het beste uit om een doordeweekse dag te prikken en toen haakte Peter af omdat hij moet werken. Ik heb er gewoon een dag vrij voor genomen, ik kon de kans gewoon echt niet laten gaan. Maar met 3-en was ook wat ik in gedachten had dus hoefde ik verder niemand teleur te stellen. 

Het werd dus een winterse donderdag. Ik had niet te vroeg afgesproken omdat het toch een uur rijden is en je van het weer al helemaal niet kon zeggen wat het zou gaan doen. Aangezien de verbouwing van de fabriek inmiddels is afgerond dacht ik wat vroeger daar te zijn zodat ik ook even foto’s van dat resultaat kon maken. Dus ik kom aan op de afgesproken parking en even daarna komt Jean al aangereden. Even uitgelegd dat ik eerst even naar de Chocoladefabriek wil om wat foto’s te maken, prima dus we beginnen die kant op te lopen en daar komt Suzie ook al aangereden, dan even wachten en met z’n allen eerst naar de voormalige fabriek. Het bord van de projectontwikkelaar staat er nog; nog enkele luxe penthouses beschikbaar. Blijkbaar is de architect wel vergeten noodtrappen te voorzien want er staan een stellage met trap aan de zijkant van het gebouw. Het grote glas in lood raam is gereinigd en gerepareerd en daar is nu de centrale hal van het complex. De zijbeuken zijn aparte woningen geworden met eigen voordeur. Het ziet er allemaal heel luxe uit en de sfeer van de fabriek is wel behouden gebleven. We zijn niet binnen geweest maar volgens Suzie is dat ook heel mooi geworden. 

Dan dus naar het kasteel. De eigenaar heeft de poort open gezet en we kunnen gewoon doorlopen naar het kasteel en ons daar melden. Er licht nog een dun laagje sneeuw dus we maken eerst wat foto’s vanaf de brug voor we doorlopen naar de voordeur. We worden welkom geheten in een prachtige hal met tapijten en kroonluchters.

We krijgen een snelle rondleiding en mogen daarna op eigen houtje het gebouw door. Suzie en ik beginnen in het zwembad gebouw, dat staat los van het hoofdgebouw maar is verbonden via een tunnel. De ramen zijn hier allemaal dichtgezet met board en enkelen zijn al gebroken. Er is ook al wat breekwerk gebeurt aan het bar gedeelte. Gaat nog behoorlijk wat werk zijn om dit in ere te herstellen. Na wat foto’s gemaakt te hebben gaan we terug naar het hoofdgebouw. In de kelder worden vitrines opgebouwd voor de prachtige schelpencollectie van de eigenaar, hier is het duidelijk werk in uitvoering. De begane grond ziet er prachtig uit, kroonluchters en gewerkte plafonds. Een van de salons is nu ingericht als keuken maar zal terug een salon worden als de nieuwe keuken in werkende staat is gebracht. Op de 1e verdieping zijn wat slaap- en andere kamers welke duidelijk nog wat werk nodig hebben. 

Op de 2e verdieping meer slaapkamers, hier wordt gewerkt, een deel van de kamers is al leeg gemaakt en gestript van behang. Er is op een zolderkamertje nog een doka ingericht, nostalgie ten top en heel herkenbaar voor mij. De ruimte onder de koepel is de bedoeling dat die in glas gaat worden uitgevoerd, lijkt me dat dat wel heel mooi wordt. We beginnen ieder voor zich met foto’s maken, licht aan, licht uit en volgende ruimte. Ik zie dat Jean een setting met wijn en glaswerk gemaakt heeft in de grote salon en Suzie is bezig met een serie deurklinken. Ik heb mijn camera standaard ingesteld voor bracketing, zo kan ik later op mijn gemak uitzoeken welke foto’s geschikt zijn voor HDR of Blending. Na een tijdje worden we groepen voor een kopje thee of koffie met een stukje gebak, we worden verwent!

Na het huis doen we nog een rondje door de tuin, de vijver en fonteinen staan nagenoeg droog en er is een en ander overwoekerd, maar als dit onder handen is genomen is het een echte paleistuin. Helemaal achterin is een stuk ommuurd, daar staat nog een oude kas en iets wat een kippenhok lijkt te zijn geweest. Verder kom ik het oude buitentoilet tegen. Ondertussen staan Suzie en Jean met de glazen bol van Suzie te spelen, dat laat ik aan hen, ben wel benieuwd naar het resultaat. Het gebouw van buiten goed vastleggen is nog wel een uitdaging omdat er een hele stapel isolatieplaten is geleverd die natuurlijk in beeld liggen. Als we rond zijn melden we nog even bij de gastvrouw dat we klaar zijn en gaan vertrekken en nu is het zaak om een mooie set foto’s klaar te maken voor de kasteelheer en dame.