'Wilde'paarden bij Maaseik

Een van de leden van Digipelt, Kris, had het idee om foto’s te gaan maken van de wilde (Konik) paarden bij Maaseik, beetje kort dag voor een doodle dus een oproepje op Facebook en Irene en ik melden ons als geïnteresseerden.

Dus 18:00 vertrokken we richting Maaseik met onze telelenzen zo goed als in de aanslag. Aangezien de paarden een behoorlijk stuk tot hun beschikking hebben is het maar net de vraag of we ze zullen treffen, maar we hadden geluk. De hele kudde stand onder aan de rivierdijk vlak bij de parking aan de brug. Vanaf de parking al meteen wat foto’s maken en dan het dijk pad op om te kijken of we dichterbij konden komen.

Daar blijkt dat de term ‘wilde’ toch niet zo heel erg van toepassing is, we kunnen namelijk heel dichtbij komen en als de kudde dan besluit de dijk over te steken staan we er ineens middenin. 150mm is dan veel te veel zoom. Irene wordt belaagd door een veulen wat eerst aan haar zonnekap probeert te knabbelen, vervolgens aan haar schouder en tenslotte wordt ze volledig gefouilleerd. Deze ‘wilde’ paarden weten blijkbaar prima waar mensen koekjes kunnen verstoppen. Maar jammer voor ze, wij hebben geen koekjes, enkel camera’s.

Nadat ik hard om Irene heb staan lachen ben ik aan de beurt en besluit dan toch maar tussen de paarden uit te lopen. Kris en Irene waren al doorgelopen.

De kudde daalt af naar de oever van de rivier waar enkele paarden een bad nemen en zich daarbij niks aantrekken van de visser bij de brug. Er wordt her en der wat geruzied, in billen en benen gebeten, maar lastig om vast te leggen als je er al vrij zicht op hebt. De kudde verplaatst zich langzaam naar de brug waar ze lijken te blijven staan, maar ik meende toch dat er meer paarden waren dus ik besluit eens aan de andere kant van de brug te gaan kijken, en inderdaad, een deel van de kudde is al doorgelopen verder de dijk op.

Als ik probeer een veulen vast te leggen wat bij de moeder staat te drinken verschijnt weer de inmiddels bekende grijze vlek in beeld en ja hoor daar staat weer een veulen aan mijn lens te snuffelen. Vervolgens 2 en nog een volwassen exemplaar wat zich ermee komt bemoeien. Het woordje Nee, en Laat dat eens, is ze totaal onbekend dus om de foto van moeder en kind te kunnen maken heb ik 1 hand nodig die de neuzen buiten beeld houdt. Aan de andere kant van de brug zie ik Irene staan lachen, zal ook wel een leuk gezicht zijn geweest: Stefanie die belaagd wordt door paardenspul. Mooi geweest, het licht begint nu ook minder te worden dus we besluiten terug richting Pelt te gaan. Daar hebben we als afsluiting nog wat gedronken op een terrasje. Kris: goed idee, en perfecte timing! TOP!

Heideplaatjes

Een paar weken geleden bedacht ik me op weg naar huis van mijn werk dat het misschien wel eens leuk was om de heide van de Malpie vast te leggen. Ik had al verschillende Posbank plaatjes langs zien komen op internet maar dat is me te ver uit de buurt. De Malpie is niet zo ver van mij vandaan en ik kom er langs als ik van mijn werk af kom. Als er dan ook nog een mooi bloeiend polletje heide in de berm staat dan brengt je dat al snel op een idee. Dus thuis even eten en dan terug de auto in en op naar de (niet zo heel erg) grote stille heide. Op het kleine parkeerplaatsje staan 2 auto’s waarvan 1 op het punt staat te vertrekken, lekker rustig op de hei dus. Eerst moet je een stukje door het bos om vervolgens op een open vlakte uit te komen. Hier staat de heide weelderig te bloeien.

Niet heel stil trouwens met al die bijen en hommels die er rond zoemen. Aangezien ik niet zo heel vaak op de Malpie kom ga ik eerst maar een stuk lopen om te kijken waar ik de mooiste plaatjes zou kunnen knippen. De zon is al flink aan het zakken, het gouden uurtje, mooi warm licht, maar ik moet niet te lang treuzelen anders is het mooie voorbij, als de zon achter de bomen zakt is het gedaan. Er is nog een andere fotograaf aan het werk, fiets geparkeerd en op z’n knieën bij de heide.  Ik loop nog wat verder door, er komt nog een groepje joggers voorbij, ik hoor ze commentaar hebben over die rare fotografen; nee gullie!, een beetje rondjes rennen naar nergens zonder dat er een beer achter je aan zit!  Ik heb m’n plaatje gespot maar loop toch nog iets verder door, voorbij het (droog staande) ven, dan terug naar het beoogde stekkie. Als ik later terug loop is de andere fotograaf al verdwenen.

Ik knip nog wat plaatjes van het pad tussen de heide en van een bloempje wat verdwaald tussen het gras staat. Dan zakt de zon achter de bomen, en inderdaad, het mooie is er meteen vanaf. In het halfduister loop ik terug naar mijn auto die inmiddels eenzaam en alleen op de parking staat.

De Malpie plaatjes vind ik al aardig geslaagd, maar het zou nog mooier zijn met wat grondmist. Dus ik besluit op een vrijdagavond dat ik die zaterdag vroeg op ga staan om eens te kijken of ik zulke plaatjes kan schieten op de Grote heide (dat kan ik op de fiets af). Wekker op half 6 en op tijd m’n nestje in. Wordt ik om 5 uur wakker en denk: wat ga ik toch doen, veel te vroeg. Ik zet m’n wekker af en slaap verder. Maar om half 6 gaat mijn wekker gewoon af omdat ik ipv de wekker voor deze zaterdag de doordeweekse melding had uitgezet. Ach, nu ben ik toch wakker, dan ga ook maar gewoon. De grondmist was er in ieder geval, en de mooie kleuren van de zonsopkomst ook.

Na al wat weideplaatjes gemaakt te hebben twijfel ik even of ik m’n fiets aan het hek vastzet en te voet verder ga, maar ik besluit per fiets verder te gaan. Het eerste stuk gaat lekker, maar dan komt het los zand gedeelte en dan wordt het toch zwaar op een stadsfiets. Net als op de Malpie ga ik eerst een stuk voorbij de plek die ik me bedacht had om daarna terug te keren en foto’s te maken.

De mist is inmiddels wat aan het optrekken en is niet langer zo’n mooie deken maar meer een diffuus filter geworden. Hoog tijd om nog wat details vast te leggen. Door de dauw op de heide krijg je een heel mooi bokeh effect. Na een tijdje op m’n knieën tussen de heide rondgekropen te hebben (wel opgelet dat ik niks geplet heb hoor) spring ik weer op mijn fiets en worstel me door het losse zand naar de verharde weg en op weg naar de koffie.

WWW'19 Freak show

Zo als elk jaar de 1^e zaterdag van jullie Willems Wondere Weiland, en ook zoals elk jaar kreeg ik dus op donderdagavond voorafgaande een fotootje doorgestuurd met de melding dat kamp Brabant weer staat

Dus op vrijdagochtend eerst even wat uitslapen (voor-slapen) dan nog wat dingetjes in orde maken, de poezenbeesten verzorgen (blijf me verbazen dat ze zich zo weinig vragen stellen: ‘nu al eten ? …. Oke’) en dan op weg naar Hooglanderveen. Het ooievaarsnest op het ‘oude’ festival terrein is dit jaar weer goed bezet, ik zie er 3 op zitten. En even later gooi ik m’n spullen vlug uit de auto want net als voorgaande jaren moet er natuurlijk weer net iets langs als ik m’n spullen probeer uit te laden. Hoera (not) we hebben dixies dit jaar, van het mooie dixie tuintje heeft Brabant er wel een omgedraaid, onze prive dixie. Volgend jaar is als het goed is de toiletwagen weer van de partij.

Patrick heeft dit jaar ook een tentje en heeft besloten naar Brabant te emigreren. Met het opzetten van zijn tent heeft hij wel niet veel te maken gehad, ‘zo dat ik weet hoe ik hem op moet zetten bij de zwarte cross’ en vervolgens laat hij anderen het werk doen. Later die dag hebben we besloten om de buitentent even een kwart slag te draaien, net in die paar minuten dat hij even iets moest doen. Het duurde even voor hij het door had, maar hij liet zich niet kennen. Verder staat Mark en Tom hun tent er, maar Mark heeft lang genoeg in Eindhoven gewoond om vrijstelling te hebben en op de zaterdag wordt het rijtje gesloten door klein Alkmaar.

Dit jaar zijn er geen koeien, natuurlijk wel de mascotte koe, maar geen plastic exemplaren die andere jaren wel eens in onze tent wilden verschijnen. Blijkbaar heeft iemand zitten slapen toen de eigenaar waar ze van gehuurd/geleend werden besloten heeft ze te verkopen, of misschien waren ze te duur, maar goed, ze zijn er niet meer.

De donderdagavond heeft Erik voor de muziek gezorgd en ik heb niet het idee dat ik daar veel aan heb gemist (categorie: fout-fauter-vaudst) maar de controle aan Jeroen geven bleek ook niet de beste keuze. Hoewel Jeroen en Erik helemaal los gingen

zaten de anderen er wat verveeld bij te kijken. Ondanks de foute muziek werd het toch voor velen nog een uurtje of 4, ik wat eerder en het was al zo ver dat ik wakker werd van de stilte en de rust.

De zaterdag begon zonnig, maar helaas hield dat geen stand, na enkele miezer buitjes ook wat ‘echte’ regen, gelukkig net niet te slecht om echt mensen naar huis te jagen. Veel die we langs zagen komen richting parking gingen enkel een vest of trui halen en een enkeling ging even naar huis voor iets warmers

Thari had een dealtje met Patrick gesloten, als ze haar polsen bijeen liet binden met het

bandjesapparaat en er dan een uur mee rond zou blijven lopen dan zou ze Patrick als slaafje mogen gebruiken, dat uur heeft ze niet volgehouden maar Patrick als slaafje gebruiken toch weer wel.

De allereerste auto van vandaag presteerde het meteen om te ruim in te draaien en met een bandje in de sloot terecht te komen, de heftruck moest er aan te pas komen om hem eruit te trekken .

Aan de poort hebben we ook nog een tijdje opgescheept gezeten met een man die niet geheel stabiel meer was (oorzaak drank) en waar de organisatie een taxi voor had besteld, die taxi liet echter behoorlijk op zich wachten, later bleek dat die dan weer geprobeerd had terug te bellen, dat is dan weer niet gehoord wegens iets met muziek, maar uiteindelijk is het goed gekomen (tot in de taxi althans, daarna is niet meer voor ons) Het pendelbusje was ook weer van de partij met afwisselend Ab en Miranda en bijbehorend gekibbel.

Na afloop als gebruikelijk het publiek uitgeleide doen, af en toe tegenhouden als Ab of Miranda het busje moest keren of als er ander verkeer langs moest, maar het ging allemaal weer soepel.
In de tent van de organisatie nog even nagenieten met een biertje van Carl (onze brouwert) en wat hapjes uit de snackkar en daarna nog even nazitten in Brabant, niet lang want iedereen was stik kapot.
Volgende ochtend Brabant afbreken en afscheid nemen en dan terug naar huis voor een heerlijke douche. 

Withings Smartwatch it is

Kruidvat had een anderhalf jaar geleden een fitness tracker in de aanbieding voor een prikkie en die heb ik me toen eentje aangeschaft om te proberen of het iets is. Met Stappenteller, Hartslagmeter en Slaapmonitor was het best een uitgebreide ook nog, alleen de bijbehorende app liet af en toe te wensen over hoewel er wel telkens aan verbeterd werd. Helaas begon een tijdje terug het bandje in te scheuren en aangezien deze niet vervangbaar is moest ik, inmiddels verslaafd aan het ding, op zoek naar iets anders. Mede dankzij de opmerking van de zoon van een vriendin dat 2 horloges dragen maar stom is, ging ik dus op zoek naar een smartwatch met minstens de toeters en bellen die mijn tracker ook heeft en daarbij een  normale wijzerplaat.
Dat om te beginnen bleek al lastiger dan het lijkt. Jemig, wat zijn er veel lelijkerds in de handel zeg! Wanneer is de jaren '80 recht en hoekige digitale klok weer in de mode gekomen?

Had ik eindelijk een mooi exemplaar gevonden, moest ik eerst een hele tijd wachten tot het vanuit China gearriveerd was. Mooi klokje dus snel de app installeren en klaar dacht ik, maar helaas. M'n telefoon herkende het klokje, het klokje werkte ook alleen om de connectie compleet te maken moest nog 1 handeling gedaan worden en deze kreeg ik met geen mogelijkheid voor elkaar. Op het forum van de producent nagevraagd, fabrieksreset gedaan, app opnieuw geïnstalleerd maar ik kreeg het niet voor elkaar. Bij de webwinkel aangegeven dat er een defect is en kreeg bericht dat ik mijn geld terug zou krijgen omdat het apparaatje inmiddels niet meer in het assortiment zit (!) en het horloge hoefde ik niet terug te sturen. Heel netjes, maar nu had ik nog niks en inmiddels hing m'n tracker met pleister en duct tape aan elkaar geplakt. Dan maar even wat dichter bij huis zoeken. Volgende poging bleek een totale miskoop.

Lijkt heel wat, maar niet voor mij

Behalve dat de watch een stuk groter uitpakte dan leek op de foto klopte er niks van de metingen (in vergelijk met m'n tracker) waren het touchscreen en ik geen vrienden en viel telkens met verbinding met de telefoon weg. Bovendien moest ik als ik het apparaat ontkoppelde in de app daarna de hele app eerst opnieuw installeren omdat de watch niet meer gevonden werd EN was de accu binnen de dag toe aan herladen. Oftewel; deze stuur ik terug. Nu toch maar even een prijsklasse hoger gaan kijken, moest wel als ik een beetje een stijlvol klokje wilde en niet zo'n vierkant blok.

Laatste poging, als dit ook niks is dan ga ik toch weer voor een aparte tracker en gewoon horloge aan de andere pols.

Withings Steel HR 36

Nu gekozen voor een Nokia/Withings watch en gelukkig is deze wel goed. Tenminste, met een kleine kanttekening. De stappenteller is namelijk minder nauwkeurig en telt bij normaal dagelijks gebruik de helft van de stappen die mijn tracker telde. Ik kwam het ook bij een andere review tegen en blijkbaar telt hij bij hardlopen wel correct. Maar goed, daar heb ik wel een oplossing voor: het dagelijkse doel naar 5.000 stappen ipv 10.000, dan klopt het weer. Verder heeft deze een batterijduur van 3 weken ( ruim als ik niet te veel whatsapp en sms berichten ontvang) Bediening of eigenlijk schakelen tussen meldingen in het aparte venstertje is met 1 drukknop en de rest wordt aangestuurd via de telefoon. De app is duidelijk en installeren en verbinden ging soepel.

De voortgang van je ingestelde stappen doel wordt weergegeven met een aparte wijzer (van 0 tot 100%) De slaapmonitor kun je aflezen in de app en in tegenstelling tot mijn tracker herkent de watch zelf wanneer je slaapt. Misschien dat dat voor andere mensen (de rusteloze slapers) niet altijd helemaal goed werkt, voor mij werkt het prima. Hij is waterdicht en geschikt om mee te zwemmen. Er zijn nog allerlei workout customizations in te stellen waar ik nog even in moet duiken, maar tot nu toe ben ik reuze blij met deze smartwatch

Hong Kong part 2 (de terugreis)

Ook op de terugweg weer wat tijd om nog een stukje van Hong Kong te bezichtigen, dit keer ga ik op pad voor de Big Buddha bij Po Lin en voor een traditionele blik op Hong Kong een bezoekje aan Tai O

 Typisch Hong Kong

 Regen op de ruiten, miezer weer

 Zo kennen we het he

 En dan is ie daar in de verte

 Meteen eerst de bus in naar Tai O (lijn 21 met handen en voeten en gepast geld)

De typische paalwoningen

 Het kattencafe was helaas gesloten vandaag

 Panorama

 Traditionele visser legt z'n vangst te drogen

 Hier wordt de vangst op de boot schoongemaakt

 Alle soorten gedroogde vis (ook die die je niet kon bedenken)

 En terug naar de Buddha, het weer is ietsjes opgeklaard

Flinke klim!

 Ook dit is Hong Kong, zo ken je het vast minder

 En weer op de terugweg

 Bijna terug beneden en dan naar het vliegveld links op de achtergrond

Bunbury with family

En wat ben ik blij dat mijn familie aan de westkust van Australië woont, ook zoooo prachtig maar door de reisorganisaties enigszins ondergewaardeerd

Waar ik tot nu toe 1 flits van een (rode) reuzenkangoeroe in the red center had gezien, zitten ze hier gewoon in kuddes langs de kant van de weg

Diamond tree ( fire watch tree )

Boven in de boom is een plateau van waar men overzicht heeft waar eventuele branden zijn. De treden van de ladder zijn me echter te grote stappen dus na een paar meter maar terug gegaan (mijn achterneef en zijn vriendin hebben de klim wel afgemaakt, chapeau!)

 Mijn neef en nicht zijn beneden gebleven om te lachen en foto's te maken 

 Even een plaatje van on-the-road onderweg naar Walpole en the valley of the giants

 Even een uitkijkpuntje onderweg

 Walpole, Valley ot the giants, treetop walk

Grandma tingle, een van de Giants

 Beedelub falls

 En ook hele kuddes emu's, het is dan wel een weiland, maar dat is echt niet bedoeld voor die vogels, zijn echt wilde van het soort die je van je fiets kunnen lopen (weet Amy alles van)

 Jewel cave, een tip die ik gekregen had, maar er zijn verschillende mooie grotten in de regio

 Doet zijn naam wel eer aan, het is een juweeltje!

 Nog maar een plaatje vanuit de auto, prachtig bos

Heb mijn neef speciaal even laten stoppen voor dit plaatje, hij snapte er niet zo veel van het zijn tenslotte maar: obnoxious weeds (irritant onkruid)

De mooie zonsondergangen die mijn nicht af en toe op facebook zet waren me niet gegund, maar deze komt toch aardig in de buurt  

 Strandwandeling met hond

 Bezoekje aan Bunbury Wildlife park, voor deze kleurige bewoner stond er een waarschuwing op de deur: pas op ik steel juwelen

 Ze hebben sinds nog niet zo lang ook Dingo's, het is de bedoeling om ze te leren direct met de bezoekers om te gaan, maar zo ver zijn ze nog niet dus foto van achter het hek

 Zwarte kakatoe, ik heb er in Kakadu een stel in het wild gezien

 En daar gaan we weer met de vreemde namen: Australische griel (bush thick knee of Bush stone curlew) zo als hij hier ligt lijkt het een kipje, maar het is een steltloper 

Oke, er moest er 1 tussenzitten die ik niet gegoogled krijg: deze kleurrijke vriend krijg ik niet gevonden: wie het weet mag het zeggen, tot dan noem ik hem Lori-dinges

 Deze weet ik dan weer wel, de beroemde kookaburra, ik heb hem in het wild zien vliegen (karakteristiek postuur + dikke snavel, kan niet missen) 

gelukkig heb ik zijn schreeuw niet aan hoeven horen

 Deze zat gelukkig achter glas

 Bewoners van Gnomesville (Wellington Mill)

 Overzichtje van Gnomesville

 Ben ik nu in Zwitserland beland? Grazige almen (niet verwacht)

 Ook in Bunbury zwanenbabies (zwarte zwanen)

 Bunbury uitzicht 1

  Bunbury uitzicht 2

 Busselton Jetty, met 1841 meter de langste houten pier ter wereld (wij nemen het treintje naar het eind met het onderwater observatorium)

In het onderwater observatorium heb je op verschillende niveaus ramen waar je onder de pier kunt kijken

 Een zeeleeuw geeft speciaal voor ons een showtje weg

 Poliepjes en visjes 

En op het laatst nog even een stukje terug lopen voor de meeuwen kuikens

Laatste hoofdstuk van deze reis is wederom Hong Kong, maar dan een ander stukje ervan