Cappadocië-Kapadokya

Ik ben dus in Turkije geweest en wel Cappadocië ofwel Kapadokya zoals de Turken het zelf noemen. Waarom heeft de rest van de wereld er eigenlijk een andere naam aan gegeven? Maar dat terzijde.
Van Eindhoven naar Antalya gevlogen met Corendon, dat betekend dat je aan boord je koffie en broodje moet kopen, er waren dan ook heel wat mensen met lunchpakketjes van thuis in de tas. Ik niet, niet eens op het idee gekomen zelfs.
In Antalya stond een grote bus klaar (of eigenlijk zelfs 3) om ons naar het Hotel te brengen. Ik was de enige alleenreizende in het gezelschap, en ook nog een van de jongste, maar dat kun je verwachten als je een 'goedkope' busreis boekt.
Ik zal de reis hier niet dag voor dag beschrijven want daar zitten jullie vast niet op te wachten, ik zal enkel de bezienswaardigheden en activiteiten benoemen en natuurlijk wat plaatjes erbij.
Onderweg naar Cappadocië kreeg de bus een lekke band, groot voordeel dat er dus nog twee bussen meer rondreden. Eigenlijk zouden we het Mevlana museum bezoeken in Konya, maar dat is door het tijdverlies naar de terugweg geschoven, in plaats daarvan een bezoek aan de karavanserai van Sultanhani. Karavanserai's  zijn overnachtingsplaatsen voor de karavaans van de zijderoute, het zijn een soort forten met hoge wanden en maar een ingang/uitgang, dit omdat de handelsreizigers nogal eens door rovers aangevallen werden en de karavanserai dus goed verdedigd moest kunnen worden.

De eerste echte kennismaking met het typische landschap van Cappadocië was de rode vallei met zijn vele 'feeën schoorstenen' zoals de tufstenen rotsformaties genoemd worden. We kregen een half uurtje tijd om er rond te lopen dus ik ben op een holletje foto's gaan maken.

In het openluchtmuseum van Zelve kun je de grotwoningen bekijken die in het tufsteen zijn uitgekapt. Dan te bedenken dat hier tot 1940 nog mensen gewoond hebben. De regering heeft ze rond die tijd gedwongen te verhuizen omdat er te veel ongelukken door instorting gebeurden. Het gevaar hiervan is nog altijd aanwezig, stukken van woningen die in mijn reisgids (uitgiftedatum 2012) staan aangeduid als bijzondere bezienswaardigheid zijn inmiddels niet meer toegankelijk en volgens mij ook al verder ingestort, wel is de stalen reling nog te zien op de 'verdieping', maar de beschreven trap is weg en het gebied afgezet met lint.


Bij pasabag zien de 'feeën schoorstenen' er weer heel anders uit, hier zijn het meer paddenstoelen.
Dit wordt ook wel de vallei van de monniken genoemd.
Een uitkijkje op de burcht van Uchisar zit er door een regenbui niet in, volgende dag een nieuwe poging.





De ballonvlucht ging voor ons gelukkig wel door, kost even wat centen, maar zeer de moeite waard! 
Het is wel vroeg uit je bed, voor zonsopkomst.
Je moet wel niet denken dat je de enige ballon in de lucht bent, ze stijgen met z'n heel velen op




In het openluchtmuseum van Göreme kun je in de vele rotskerken de fresco's bewonderen, helaas mag er bij de mooiste exemplaren niet gefotografeerd worden (hoewel ik dat uiteraard wel geprobeerd heb ...) 

Het is een site vergelijkbaar met Zelve, maar hier zijn heel veel vroeg christelijke kerken in de rotsen uitgehouwen.
De kerk met de speciale blauwe fresco's ligt net buiten het openluchtmuseum maar op vertoon van je kaartje van het museum mag je hier ook binnen kijken. Hier lukte het dus echt niet om foto's te maken, er liepen meerdere bewakers rond om daar voor te zorgen

De ondergrondse stad van Kaymakli is ook een hele belevenis, de gids zei dat na het eerste smalle/lage stuk de route makkelijker werd, maar het bleef de hele route bukken en hurken. Het was gewoon in colonne door de gangetjes, tot je weer buiten stond






De Cappadosische avond is maar een beetje zo zo, de dansende Derwisjen en de buikdanseres waren wel leuk maar voor de rest was het niet veel, met als grootste flater je foto op een plastic bordje (!)


Het Mevlana museum had voor mij persoonlijk ook niet gehoeven, vooral de ellebogende dametjes met hoofddoek dan.
En blijkbaar ontkom je bij dit soort reizen ook niet aan een aantal verplichte figuren, zo was daar de juwelen winkel, de lederwinkel (met modeshow) en uiteraard de tapijtknoperij



Terug in de omgeving van Antalya was daar de waterval van Düden, hier stort gewoon een riviertje  van enige hoogte in zee.
Het centrum Antalya is wel leuk, de bazaar is helaas wel heel veel kledingwinkeltje maar bij de haven is het leuk zitten op een van de terrasjes.

De romeinen zijn ook in Turkije geweest en dus bezoeken we de romeinse stad Perge en het amfitheater van Aspendos.

De afsluiter was de boottocht met lunch aan boord en een stop daar waar de rivier van de zee gescheiden is door een strook strand, dat was voor mij dan meteen het enige interessante eraan, maar ik denk dat ik gewoon te verwent ben. 
Al met al een zeer geslaagde vakantie, en dat voor een zeer zacht prijsje!
Goed geregeld Cor en Don!