Hehe, eindelijk eind oktober van m'n 'zomer' vakantie mogen genieten. Door al het gedoe van afgelopen tijd is het allemaal wat verder op het jaar geschoven dan eigenlijk de bedoeling was. Gelukkig bleek deze tijd voor de bestemming die ik gekozen had (Nepal) nog niet eens zo heel verkeerd, na de moesson en voor de kou. Ik had geboekt bij Shoestring, nog nooit eerder mee weggeweest dus afwachten hoe dat zou zijn. Niet dat het echt een goedkope vakantie was, maar ik heb wel aldoor lopen roepen: "Tsja, een low budget vakantie, dan moet je de helft van de tijd zelf lopen" Mijn keuze was namelijk gevallen op de avontuurlijke reis waar een 5-daagse trektocht bij zit. Ik maakte me wel een beetje ongerust of dit niet te zwaar zou zijn, maar achteraf bleek dit wel een goede keuze, ik had dit niet willen missen! De route globaal was Kathmandu-Pokhara dan de 5-daagse Ghorepani Circle met als hoogtepunt Poon Hill (zowel hoogte- als hoogste punt) Pokhara-Chitwan en vervolgens terug naar Kathmandu. Het verschil tussen Kathmandu en de omgeving van Ghorepani kan werkelijk niet groter zijn.
Kathmandu is een heksenketel, te veel verkeer voor de kleine straatjes, straat verkopers, fietstaxi’s, stoffig en allerlei geuren/stank (net hoe je dat zelf wilt zien). Als je vervolgens in Pokhara aankomt is het al een stuk rustiger en korte tijd nadat je bent begonnen aan de trek ben je in een compleet andere wereld. Hier geen gemotoriseerd verkeer maar akkers, bos, rust en frisse lucht. Zo nu en dan moet je even aan de kant gaan staan voor een groepje muilezels, maar dat komt mooi uit, want dan kun je even wat onopvallend op adem komen. De 2e dag van de trek staat bekend als de zwaarste, dan stijg je zo’n 1100 meter over vrijwel enkel stenen traptreden, en dan niet van die mooie gelijkmatige zoals we hier kennen.
De 3e dag moet je vroeg op om het laatste stuk naar Poon Hill te klimmen voor de zonsopkomst over de Annapurna range, één tip voor wie deze tocht ook wil gaan doen, zorg dat je wat te eten (koek, snackreep, chocolade of zoiets) voor deze vroege ochtend hebt want het ontbijt staat pas gepland voor de terugweg, en zo’n klim maken op een lege maag is mij een beetje tegengevallen. Vergis je ook vooral niet in de afdaling, met name bij de trappen moet je erg uitkijken dat je je gewrichten niet te veel belast en natuurlijk ook dat je niet valt en iets breekt. In deze omgeving ben je niet zo snel in een ziekenhuis voor een gipsje, maar daar moet je maar niet te veel over nadenken. Behalve de stenen trappen bestaat de tocht uit het zogenaamde ‘Nepali flat’ ofwel ‘a little bit up and a little bit down’, als je dan bedenkt dat Nepal ‘s werelds hoogste bergen heeft en het 3210 meter hoge Poon Hill voor hun geen berg is maar een heuvel dan kun je vast wel bedenken wat dat Nepali flat dan inhoudt. En toch is me de tocht goed meegevallen, wat spierpijn in de kuiten van de afdaling, maar verder niks aan de hand. Helaas hadden we geen volledige dag in Pokhara.
Er is daar genoeg te doen, vooral veel outdoor dingetjes, maar helaas niet genoeg tijd om het te kunnen regelen. Zo had ik graag een tochtje te paard gemaakt, dat kan daar wel, maar onze gids kreeg het voor die ene halve dag niet meer geregeld.
Chitwan is weer een andere wereld, hier woont de tijger en de lippenbeer, deze laatste noemen ze hier bahloe, kan geen toeval zijn dat de beer uit ‘Jungle book’ ook zo heet. Geen van deze twee gespot trouwens, wel de neushoorn, tijdens de jungle walk en de olifant safari. De rit op de olifant was wel leuk, maar ik vond het een echt toeristen dingetje en niet echt een safari.
De neushoorn mama en kind trok zich niks aan van de 20-tal olifanten die om ze heen stonden. De beschrijving gaf al aan dat de olifant het ideale vervoersmiddel bij een safari door dit gebied is omdat het wild ze niet ziet als bedreiging en zich dus makkelijker laat spotten. Maar dit stel neushoorns was duidelijk ook gewent aan mensen want na even stil en fluisterig te doen begonnen de toeristen weer op gewone sterkte te kakelen en die twee trokken zich er niks van aan. Beetje nep eigenlijk dus, maar toch leuk.
Terug in Kathmandu nog genoeg tijd om nog wat tempels te bezoeken en souvenirs te shoppen. Samen met 4 anderen van de groep had ik het geluk dat we de late vlucht hadden wat betekende dat we nog een hele dag in Kathmandu hadden. Nadeel was wel dat we een extra overstap hadden zodat de terugreis wel erg lang was.
Nu de foto’s uitzoeken en er een leuk fotoalbum van in elkaar knutselen, nog een hele klus …
Geen opmerkingen:
Een reactie posten