Willems Wondere Weiland 2013

Op 6 juli jl. was het weer tijd voor Willems Wondere Weiland het jaarlijkse eendaagse gratis festival van Hooglanderveen. Dit jaar de Wildlife editie ofwel de aankleding van het terrein heeft een safari look.

Aangekomen bij het terrein zag ik de tent van Ad, Roland en de rest uit Brabant al van verre staan. Er was nog plek zat dus in plaats van m’n bedje op te maken in m’n auto (Ik had al helemaal de achter stoelen uit m’n auto gehaald) heb ik m’n spanbedje gewoon in deze tent geparkeerd. Ook Jimmy en Sandra konden er met hun luchtbed nog gemakkelijk bij. Ofwel slaapzaaltent. Het festival zelf begint om 14:00 dus ons clubje moet voor die tijd al op post zijn om de eerste auto’s netjes in de berm te laten parkeren.

Jimmy en Sandra draaien bar dienst, da’s wel wat harder werken dan bij Folkwoods. Na de eerste tijd op straat in de zon gestaan te hebben met m’n zonnehoedje heb ik post genomen bij de backstage ingang, daar ben ik blijven zitten Roland en Edwin me kwamen halen voor het eten. Het was behoorlijk druk, fietsen overal, moeite om het pad en de backstage poort fiets vrij te houden. Na het eten ben ik naar voren gegaan om Stefan af te lossen. Daar heb je tenminste beeld bij de muziek door de TV die geplaatst is met live beelden van het festival. Met het auto’s parkeren kwam Edwin even een mannetje tekort, maar door de diner wissel was er net even niemand beschikbaar, en daarna was het al niet meer nodig. Nog geen jaar meegemaakt dat het zo vol met auto’s en fietsen stond. Na etenstijd kwamen er vooral veel fietsers en passagiers van de (gratis)pendelbus en niet zo veel auto’s meer dus daarmee werd de parkeer uitdaging opgelost.

 

Tot het feest afgelopen was ging het verder rustig, fiets politie die komt koffieleuten, iemand die z’n bumper beschadigde met de bocht het pad naar backstage op te ruim nemen, wat mensen die eerder weg moeten vanwege calamiteiten thuis, een iemand die te hard gefeest heeft en per taxi even naar het ziekenhuis moet voor wat fotootjes van z’n voet en vooral veel vrolijke mensen die eigenlijk nog niet naar huis wilden. Ook na afloop verliep het allemaal netjes, een enkeling die probeerde de verbindingsweg op te fietsen, maar die hebben we ieder jaar wel een paar, dat is nu net een van de redenen waarom we dan op de kruising staan. Enkele mensen vragen we ons serieus van af of ze wel goed thuis zijn gekomen, enkele valpartijen, toch moeilijk dat fietsen, en eentje kreeg z’n jas nog niet meer fatsoenlijk aan, maar gelukkig was daar behulpzame Sandra om hem te redden.

Toen alle bezoekers naar huis waren verzamelden de vrijwilligers zich op het festivalterrein voor de after party. Het tapbier was op maar gelukkig waren er wel kratjes bier. Ook had Willem (die van de eerste W) nog een fles Japanse drank (iets van Japanse port, gedistilleerde sake). Uiteraard was Jimmy zo vriendelijk om te zorgen dat iedereen een slok mocht (moest) proeven, ik zelfs twee omdat hij er van overtuigd was dat ik nog niet had geproefd. Uiteraard waren er ook snacks, zakjes chips, kroket, frikandel met danwel zonder broodje. Ik heb het niet zo heel laat gemaakt, tegen half 3 lag ik op de slaapzaal waar er al een stel op een oor lagen. Tegen 4 uur werd ik terug wakker, Sandra was inmiddels ook gearriveerd. Buiten klonk op z’n zachtst gezegd stevige muziek, en niet te zacht, maar na even te zijn gaan plassen sliep ik toch weer redelijk snel.
Tegen half 7 werd ik weer wakker, op twee na waren inmiddels alle bedjes bezet. Het zonnetje was al op en het leek me een mooi moment om eens een paar after pictures te gaan knippen.
 

Terwijl ik uit de tent kroop hoorde ik op het terrein al wat gegniffel, ze waren dus echt nog niet gaan slapen. Op het festivalterrein kom ik Roland en Jimmy tegen, met een koe (plastic hoor, geen echte), en lachen! Met de koe zijn ze op weg naar de tent. Backstage komen we Erik en Jackie nog tegen die op de fiets onderweg naar huis zijn, ook die twee krom van het lachen, en dan proberen zachtjes te doen. De koe komt veilig in de tent aan en na nog een uurtje of twee slapen wordt dit keer iedereen wakker. De koe kan enkel een ‘wat doet die koe hier’ losmaken, een beetje jammer wel. Om koffie te zetten moet de aggregaat aan waardoor de laatste slaapkoppen (rara wie dat zijn?) ook gewekt worden. Na het ontbijt wordt de slaapzaal afgebroken en de koe in een hoekje geparkeerd waarna we afscheid van elkaar nemen en ieder zich op z’n weg naar huis maakt. Het was weer geslaagd! Thuis aangekomen niet veel meer gedaan, maar goed dat ik de maandag ook nog vrij gepakt heb, was nodig.