Sluiter-op-bulb: Hallerbos 2024

Foto van 2019

Een vrijdag vrij genomen om weer eens een keertje naar het Hallerbos te rijden. In 2019 al eens daar geweest om foto’s te maken van de boshyacintjes en met nieuwe inzichten, technieken en andere camera leek het me hoog tijd om dat nog eens over te doen. Het voorspelde weer was niet echt lekker maar ik besloot het toch gewoon te doen. Toch hopende op een beetje een zonsopgang (te) vroeg vertrokken (4:30 pfff) want het is toch al snel twee uur rijden voor mij. Lang leve de Tomtom want in Halle lag vanalles open dus de geplande route moest een beetje op het zicht aangepast tot Tommie het weer over kon nemen en me netjes naar Parking 1 loodste.

Om de juiste vrijdag te bepalen had ik vooraf wat aanbieders van workshops in het Hallerbos bekeken en die gingen allemaal rond deze tijd (de week ervoor en de week erna), de meesten wel in het weekend maar dat wilde ik dit keer zeker niet doen aangezien ik van vorige keer weet dat in ieder geval de zaterdag zo na 9 uur veranderd in Keukenhof achtige praktijken, compleet met toeristenbussen …

Dus aangekomen op de parking om 6:15 stonden er al een aantal auto’s waarschijnlijk van zo’n workshop want die starten allemaal om 6 uur. Auto netjes neergezet en mezelf en m’n gear klaarmaken voor regen in het bos. Nee de mooie zonsopkomst was er echt niet bij, de regen helaas wel. Hoe was de route ook alweer? Even op het bord gekeken, welk lijntje had ik vorige keer gevolgd, ik weet het niet meer dus maar gewoon het kleine paadje rechtdoor genomen want wat is de lol van brede paden als je ook kleine paadjes hebt. Dat bleek dus wel de weg die ik vorige keer ook genomen heb, linksaf tussen de liggende boomstammen door het glooiende deel van het sprookjesbos in. Hier op de hellingen al mooie tapijtjes met hyacint. Wat me meteen opvalt is dat het vroege voorjaar hier ook vroeger is gevallen want van veel bloemetjes is het mooiste al af, ze beginnen al wat te verschrompelen of hebben bruine plekjes wat waarschijnlijk regenschade is. Eigenlijk ben ik dus al 1 misschien zelfs 2 weken te laat voor het hoogtepunt, maar ondanks dat (gewoon niet te ver inzoomen) is het toch weer een prachtig gezicht. Verderop vlak voor de holle weg naar boven bloeit de daslook, prachtig wit tapijtje tussen de bomen. Daslook ruikt naar knoflook en dat wordt versterkt als de bladen gekneusd worden, de regendruppels hebben duidelijk een en ander gekneusd want je kon de lucht in plakjes snijden. Gelukkig heb ik geen afkeer van look. Er staat ook af en toe wat wind en de regendruppels die tussen of van de boombladeren vallen maken het maken van scherpe plaatjes bij weinig licht behoorlijk lastig. Ik gooi dat idee maar overboord en ga voor flow en beweging, meerdere foto’s met wat langere sluitertijd om straks thuis te combineren voor een nog beweeglijker effect.

Aan het eind van de holle weg kom ik vervolgens bij de alom bekende hyacint tapijtjes. Dit is een vlak stuk beukenbos waarvan de bosvloer een en al hyacintjes is. Ik weet dat ik hier een leuk rondje kan wandelen om weer bij de holle weg uit te komen. Op verschillende plekken camera opstellen. De camera heeft z’n regenjas aan maar dat is als ie netjes op statief staat niet echt heel handig dus als alles staat steek ik m’n paraplu op en trek ‘m z’n jas uit zodat ik fatsoenlijk bij alle knopjes kan. Zo hop ik van plek naar plek, paraplu open paraplu dicht, toch weer open want het regent weer even echt … Halverwege m’n route, net de camera opgezet zie ik in m’n ooghoek beweging … een ree, heb ik weer met camera op statief en 2sec timer op ... hele verhaal opgetild en toch proberen eh! De ree had mij uiteraard ook gespot en ‘verstopte’ zich snel tussen de bomen, alleen stak z’n kont nog voorbij de boom, die foto heb ik dus eerst maar even gemaakt want: foto’s anders is het niet gebeurt… Camera van statief, timer af en voorzichtig kijken of ik de ree terug volledig in beeld kon krijgen. Helaas was ie daar op bedacht dus op het moment dat ik z’n oog kon zien (en hij dus mij ook) vertrok ie met zo’n typische reeën sprong, toch blij met m’n foto van het reetje van het reetje.

M’n rondje afgemaakt, nog wat ‘dezelfde’ foto’s als op de vroege ochtend gemaakt, maar nu met wat meer licht. Toch nog een paar ongeschonden bloemetjes gevonden voor wat detail foto’s en langzaam terug richting parking. Tot dat moment heb ik enkel wat joggers en wat mensen met hond gezien in het bos, maar op het hellende vlak liep ineens veel volk, Chinezen volgens mij, hebben ze vandaag toch nog een bus toeristen het bos ingestuurd. Even wat getreuzeld en jawel kort daarna had ik het bos weer voor mezelf.

Terug op de parking nog even de tijd genomen om m’n ontbijtpakketje te verorberen, en toen de Tomtom ingesteld voor het Zoniënwoud, ga toch even kijken of dat de moeite waard is voor een bezoekje in de herfst of zo. Misschien wil het onderweg naar daar nog wel droog worden … Eerste parkeerlocatie die ik had opgezocht was via een heel ongemakkelijke zijstraat van een veel te drukke weg; afslag gemist teruggedraaid nog eens gekeken en besloten door te rijden. Het weer was zelfs nog een tikkie slechter geworden dus ik besloot maar gewoon naar huis te rijden. De route liep wel langs parkeerlocatie 2 op mijn lijst en dwars door het woud, het is zeker nog een bezoek waard, maar dan wel met wat beter weer. Tegen 13u was ik terug thuis en gelukkig kwam de zon pas na 16u tevoorschijn zodat ik geen spijt hoef te hebben dat ik doorgereden ben. De rest van het weekend op het gemak foto’s uitzoeken en bewerken en zie hier de resultaten (je ziet niks van het slechte weer)