Lichtstoet Neerpelt 2014

Vorig jaar had ik al het plan om mijn vriendin, haar man en twee kinderen mee te nemen naar de lichtstoet, helaas sloeg toen de griep toe bij zoonlief dus kon het niet door gaan. Dit jaar een nieuwe poging dan maar. Ik zal eerst eens uitleggen wat die lichtstoet eigenlijk is. Zoals op de meeste plaatsen in het zuiden wordt ook in Neerpelt carnaval gevierd, en daar hoort uiteraard een carnavalsoptocht bij. In Neerpelt wordt die gehouden op de carnavalszondagavond en aangezien het dan donker is, is de optocht verlicht ofwel: lichtstoet. Eerst thuis nog even lekker spaghetti gegeten en toen richting centrum. Te voet is wel te doen, maar toch maar beter met de auto. Parkeren leek even een uitdaging te worden maar het lukte toch om een plekje redelijk dicht bij het centrum te vinden. Je moet wel toegangsgeld betalen maar kinderen onder de 12 jaar zijn gratis, dat scheelde toch weer twee personen. We hadden een mooi plekje bij het gemeentehuis dus nu maar wachten op de eerste wagens. Wachten is altijd vervelend vooral voor kinderen, maar het was snel vergeten toen de eerste reclamewagens langskwamen en er snoep gegooid werd. Dat kenden die twee helemaal niet, en hoewel ik het van tevoren wel had verteld was het toch een gevalletje eerst zien dan geloven. Nu kreeg ik ook eindelijk de carnavalswagen te zien die in de stal tegenover mij is opgebouwd, ik heb al dagen lol gehad van de muziek en knipperende lichten in de verte en hoewel ze wel al een paar keer bij mij door de straat zijn gereden heb ik hem nog niet goed kunnen bekijken.
Hij ziet er goed uit, en nu weet ik ook meteen waarom ik aldoor duiveltjes door de straat zie fietsen en lopen. Bij wagen nummer 40 begon de kou en vermoeidheid toe te slaan, wat doen we, nog even blijven of terug naar huis? Een hyperactief meisje wat het helemaal niet koud had en een vermoeid jongetje met kouwe tenen, toch nog maar even wachten want er komt nog een wagen die strooit. Al met al dus toch alle wagens langs zien komen en toen snel terug naar de auto en nog even bij mij op de keukentafel  de opbrengst uitgeschud. In tegenstelling tot andere kinderen die met hele bigshoppers langs de route stonden had ik een klein plastic zakje meegenomen en dat, jaszakken, mijn tas en mama's tas waren goed gevuld. Zakjes chips, popcorn, koeken, lolly's en heel veel klein snoep. Even er uitgezocht wat ze niet zo lekker vinden en nog wat voor mijn snoep potje wat hier bij m'n computer staat, en de rest weer ingepakt en toen gingen ze op weg naar hun eigen bedjes. 'dit was de mooiste optocht ooit!' kreeg ik te horen, 'volgend jaar weer' en het had echt niet alleen met het snoepgoed te maken werd mij verzekerd. Volgens mij was het wel geslaagd