Herfstplaatjes

Op een mooie herfstdag eind oktober besloot ik om er weer eens met mijn camera op uit te trekken

Net na zonsopkomst op m’n fiets gesprongen en op weg naar het Hageven.

Bij het bezoekerscentrum m’n fiets geparkeerd en te voet verder. Ik doe geen heel rondje want ik heb m’n zinnen gezet op paddenstoelen en midden op de hei hoef ik daar niet voor te zijn. Aan het pad langs de Dommel zijn er zat te vinden, allerlei soorten en maten, Ik op m’n knieën tussen de bomen om ze mooi voor de lens te krijgen, en met m’n handen in de brandnetels natuurlijk (!)

De tips die ik op de fotoclub gekregen heb voor macrofotografie heb ik gewoon in de wind geslagen met als hoofd excuus: ik heb m’n macrolens thuis gelaten en ben gewoon met m’n standaardlens aan de slag gegaan. De tip om paddenstoelen uit te graven om ze op een makkelijkere plek te fotograferen heb ik ook genegeerd, mijn mening: ze staan zoals ze staan en dan moet ik maar wat meer moeite doen. 

En eigenwijs toch wat hogere iso waarden gebruikt in verband met licht tekort tussen de bomen, en verder gewoon wat experimenteren met diafragma en sluitertijd.

Het moet toch wel een grappig gezicht zijn geweest om mij zo bezig te zien, gelukkig waren er niet veel mensen die het überhaupt gezien hebben. Bij de brug over de dommel nog wat met m’n telefooncamera gespeeld en daarna langzaam terug richting fiets. Inmiddels was het 10:00 uur voorbij en kwamen er steeds meer wandelaars op mijn pad. Ik werd wel vreemd aangekeken met m’n broek met vuile knieën. 

Ik kreeg zelfs een keer de vraag ‘wat hedde gij nou gedaan?’ en ik denk toch dat ik nog wel wat mensen attent gemaakt heb op het feit dat er zo veel mooie kabouterhuisje staan.

Terug bij het bezoekerscentrum zag het er heel anders uit dan toen ik er aan kwam, er stonden wel niet veel fietsen, maar voor auto’s was er bijna geen plek meer, blijkbaar was zo’n herfstwandeling niet echt een heel origineel idee.
Maar ondanks het weinig originele idee besloot ik het gisteren gewoon nog eens dunnetjes over te doen, weer op m'n fiets gesprongen, weer geparkeerd bij de Wulp en dit keer de andere kant uit gewandeld.
Al met al kwam het op hetzelfde neer, op m'n knieën door het bos gekropen en tot over m'n knieën door het natte gras gebanjerd, resultaat: weer een heel erg vuile broek in de was mand, maar het was het wel waard!