Nu ben ik een tikkie laat met deze plaatsen, maar de wensen blijven gelden hoor!

E-reader; Ik ben om!

Afgelopen weekend kwam het weer eens ter sprake:

Wel of geen E-reader

Ik heb er zelf ook lang over getwijfeld, dacht altijd dat ik een echt boek vast moest hebben.

Een aantal jaren geleden heb ik een tablet aangeschaft met E-reader in mijn achterhoofd.

Ik was op dat moment nog helemaal van de papieren versies en helemaal niet overtuigd dat ik het digitale lezen zou omarmen. 

Vandaar dus een tablet, met het idee dat als het E-readen me niet zou bevallen ik in ieder geval nog wat meer met het apparaat zou kunnen en het niet ergens in een hoek zou gaan liggen verstoffen. 

Tot mijn eigen verbazing beviel dat E-readen me eigenlijk wel prima, maar op een tablet heeft het toch wat nadelen. Door het type scherm raken je ogen sneller vermoeid dan wanneer je een ‘gewoon’ boek leest en lezen in de zon is bij lange niet ideaal. En wat is er nu fijner dan met lekker weer in een hoekje van je tuin of balkon met een boekje te gaan zitten. Ik vind dat ik het nog lang heb volgehouden met scherm helderheid en achtergrondkleur aanpassen om het nog enigszins leesbaar te maken. 

Maar uiteindelijk heb ik de knoop doorgehakt en een ‘echte’ E-reader aangeschaft.

Na wat ge-google en het lezen van gebruikers reviews wist ik wat ik wilde, nu alleen nog het juiste apparaat met de juiste prijs erbij zien te vinden.

De keuze is reuze, je kan het zo gek en zo duur maken als je maar wilt, maar mijn voornaamste eisen waren:

-       kunnen lezen in volle zon

-       veel verschillende typen bestanden kunnen lezen (ik heb per slot al een redelijke verzameling E-books in mijn bezit in allerlei bestandsformaten)

-       schermverlichting om in het donker te kunnen lezen

 Kleurenscherm en het kunnen afspelen van muziek vind ik voor een E-reader niet nodig dus mijn keuze viel op de Kobo Aura. 

Deze reader met een sleepcover van een alternatief merk kostte bij Bol.com net iets over de 100 Euro, zelfs nog iets goedkoper dan het bedrag wat ik in gedachte had. 

Het apparaat werd geleverd met een USB laadstekker en een zeer summiere handleiding. 

Ik heb zo’n stekker waar zo’n USB stekker in kan zodat je het gewoon in het stopcontact kunt opladen (voor een paar Euro bij de Action gekocht) dus stap 1 laad het apparaat op. 

En dan moet je dus vanalles instellen, datum, tijd, je wifi code, jullie kennen het vast wel. 

Daar houdt de papieren handleiding op en moet je het verder hebben van de rondleiding op het apparaat zelf. 

Op zich is dat heel duidelijk maar ik ben nog van de generatie die zo’n papieren handleiding in meerdere talen en met veel bladzijden gewent is. 

Even wat van mijn E-books erop zetten kostte me ook even wat tijd, ik zat gewoon weer te moeilijk te denken en probeerde ze in een van de mappen weg te stoppen, blijk je ze gewoon in de root te kunnen droppen en klaar. 

M’n Bol.com account gekoppeld, als ik daar dan een E-book koop kan die direct op de reader binnengehaald worden, ook altijd makkelijk. 

Daarna wifi weer uitgezet want mijn ervaringen met mijn smartphone hebben mij geleerd dat dat stroom vreet. En lezen maar!

Het scherm is lekker rustig aan de ogen, je kunt vanalles instellen om het naar je zin te maken zoals letter grootte, hoe je de bladzijden wilt omslaan, lichtsterkte van de schermverlichting etc. etc. etc. 

Nu is het dan wel geen weer om in de tuin in de zon te gaan zitten lezen, maar uiteraard ben ik wel even op een van de schaarse zonnige dagen naar buiten gelopen om te testen, per slot was dit een van mijn vereisten. 

Ook dat gaat helemaal prima. 

Ik heb de reader nu bijna een maand in gebruik met dagelijks een uurtje of twee lezen en regelmatig de schermverlichting aan en gisterenavond stond de batterij op 50% dus ook dat is goed en een vooruitgang vergeleken bij de tablet die iedere dag aan de lader moet bij vergelijkbaar gebruik.

Enige nadeel wat ik tot nu toe heb kunnen vinden is het beperkte woordenboek wat er standaard op zit, als je een iets moeilijker woord hebt dan weet deze het ook niet, maar daar heb je dan weer wifi voor zodat je het gewoon even op internet kunt opzoeken.

Kortom, ik ben helemaal om! 

Superprestige Zonhoven 2015

Op zondag 25 oktober was ik uitgenodigd om te gaan kijken bij de Superprestige in Zonhoven, oftewel veldrijden. Met een aantal collega's waren we uitgenodigd door een van de aannemers om het geheel vanuit de VIP tent onder het genot van een hapje en een drankje te bekijken. Weer eens wat anders, een evenement vanaf de bezoekerskant.

De VIP tent met de naam de Kuil stond ook aan de rand van het deel van het parcours wat de kuil genoemd wordt, en ik kan je zeggen het doet zijn naam eer aan! Ik heb respect voor al die fietsers die hier vrijwillig in en weer uit rijden, ik doe het ze niet na!Het lopend buffet in de VIP tent is heerlijk en daarna gaan we even langs het parcours kijken. Er zijn speciale oversteekpunten en een ervan is boven aan de rand van de kuil, natuurlijk moet ik even een plaatje naar beneden schieten. 

Ik probeer van de profs ook nog wat foto's in volle actie te nemen, maar dat is lastiger dan het lijkt, het gaat echt heel snel allemaal. De laatste ronde door de kuil is wel even een kippenvel momentje hoor, het gejuich van het publiek als de renners langskomen galmt door de kuil en ik kan me voorstellen dat dat de renners nog net dat setje geeft om nog wat meer aan te zetten. Als afsluiter mogen we nog even aansluiten in de andere VIP tent waar de winnaar nog even op het podium verschijnt en een bandje speelt. Ik heb verder niet zo veel verstand van veldrijden dus voor meer info en de uitslagen verwijs ik naar de site van de Hansgrohe Superprestige 

Rondreis Marokko zuid met Shoestring

Aangezien Nepal met Shoestring me prima bevallen is heb ik ingehapt op een aanbieding voor hun Marokko reizen. Ze hadden ergens vorig jaar een leuke kortingsactie en aangezien ik toen vroeg in het jaar met vakantie ben gegaan besloot ik dit keer toch maar weer na de grote meute te gaan. Het is toch leuker om het nog tegoed te hebben als de anderen alweer terugkomen. Ik boekte zo vroeg dat een medewerkster van Shoestring me een dag later even opbelde om te vragen of ik me niet vergist had in de datum, goeie service!

Djemaa el Fna plein

Op een na hadden alle medereizigers al contact gehad via mijn shoestring en de daarop aangemaakte WhatsApp groep. Enkelen hadden zelfs al in de trein afgesproken maar dat is blijkbaar niet helemaal goed gegaan door vertragingen e.d. Op schiphol speurde ik de stoelen bij de gate al af naar mijn mogelijke reisgenoten. Toen op een bepaald moment een groepje mensen zich aan elkaar begon voor te stellen ben ik erbij gaan staan en inderdaad, dit waren ze, of tenminste een gedeelte. Bij het overstappen in Casablanca bleken de ontbrekende personen inmiddels ook getraceerd te zijn.

Imlil

In Marrakech stond onze gids ons op te wachten, geen Achmed zoals in de gegevens stond maar Mohammed. Deze reis heeft een redelijk druk schema met veel Bus-uren maar dat heb je al snel met zo'n rondreis. De eerstvolgende 2 dagen hebben we in Marrakech, in principe vrije tijd, maar we hebben allemaal wel de excursies geboekt. De stadswandeling met o.a. bezoek aan de Tombe Saadiens en Bahia Palace is een halve dag excursie waarbij je in toch wel een redelijk tempo door het centrum van Marrakech holt, had van mij wat rustiger gemogen met name

de tocht door de verschillende soeks, voor mij was hier een verhaaltje en aanwijzingen welke soort soek waar te vinden is net zo goed geweest dan al deze soeks doorwandelen zonder tijd om echt iets te bekijken en/of kopen maar goed, daar hadden we daarna nog tijd voor. De volgende dag hadden we Imlil op de agenda, de excursie naar het Hoge Atlas gebergte. Heerlijke wandeling door een gebied met op de berghellingen de walnoot bomen. Terug in Marrakech zouden we eigenlijk weer eten (inbegrepen) in het hotel, maar het leek ons leuker om naar het Djemaa el Fna plein te gaan en daar te eten bij een van de vele eettentjes die er 's-avonds worden opgezet.

Aït Benhaddou

Volgende ochtend een lange rit naar Aït Benhaddou deze pittoreske kasbah is gebouwd op een berg en hier zijn verschillend films opgenomen. Van bij het zwembad van ons hotel kijk je er mooi op en natuurlijk brengen we er een bezoek aan.

Het volgende op het programma is Merzouga, een hele dag rijden naar de woestijn. In de Auberge aldaar slapen we een nacht in tenten, de dag erna brengen we eerst door bij het zwembad en tegen de avond vertrekken we  per dromedaris naar een kamp in de woestijn. We zijn net niet op tijd boven op de zandberg voor de zonsondergang maar heel erg is dat niet. In het tentenkamp eten we Tajine met zelf meegebrachte wijn (is nog lastig aan te komen in Marokko) Je kan in een van de tenten slapen maar ik besluit met enkele anderen om buiten te blijven liggen en naar de sterren te kijken.

De volgende ochtend krijgen we lekker warme maar veel te zoete Marokkaanse thee op bed. Nog in het donker vertrekken we weer op de dromedaris terug richting de Auberge.
Daar is het ontbijten, douchen en de bus weer in op weg naar Tinerhir. 
Volgens de reisbeschrijving zouden we in de Todra kloof overnachten maar we zitten dus in een hotel in een stadje een eindje er vandaan, jammer! Ik had gehoopt een stuk te kunnen gaan lopen in de omgeving van de kloof, maar hier is nu niet veel.

Gorge du Todra

We bezoeken de kloof de volgende dag en we krijgen ook even de tijd om wat 'los' te lopen. In de kloof zijn wat hotelletjes en bij een is een en ander ingestort, zou zomaar het hotel kunnen zijn waar we eigenlijk zouden verblijven. Na de lunch wil een deel van de groep nog door de akkers wandelen maar Cynthia heeft haar knie verdraaid en Merijn voelde zich niet zo lekker dus die willen naar het hotel. Lastig lastig en dat terwijl het voor vertrek geen probleem zou zijn volgens onze gids, maar goed er is uiteindelijk een lift geregeld voor die twee en de rest kon aan de wandel. 
Bij Ourzazate bezoeken we een kasbah, de gids die we eigenlijk mee zouden krijgen probeert z'n prijs omhoog te gooien maar daar trappen we natuurlijk niet in, hij druipt vloekend en scheldend af (zo leren we ook nog wat Marokkaanse scheldwoorden) en onze eigen gids neemt het dan maar over. Het lukt mij natuurlijk weer om soort van te verdwalen in dit bouwwerk, de groep was ineens weg en ik ben maar wat gaan zwerven, trapjes af tot ik weer beneden uit kwam, komt de groep net uit een andere gang gewandeld. Ons hotel zit een eindje uit het centrum dus we worden per bus op de markt afgezet waar we nog wat kunnen rondneuzen.

Onderweg naar Taroudannt komen we langs de filmset van 'the hills have eyes' even stoppen, de bus moest even een stukje achteruit want we waren er al bijna voorbij gereden. Even lekker rondgeneusd tussen de film props, er staan ook wat dingen van andere films tussen en je kan gewoon overal aan zitten in zitten en op zitten, alleen even een centje achterlaten bij de mannetjes die de boel bewaken. In taroudannt zit ons hotel binnen de stadsmuren dus we mogen vandaag zelf een restaurant uitzoeken, dat blijkt lastiger dan het lijkt, vanwege het offerfeest zijn al verschillende zaken gesloten. Volgende dag sightseeing Taroudannt en 's-avonds weer een uitdaging om een restaurant te vinden.
Volgende dag is het offerfeest, we rijden door een uitgestorven Marokko richting Essaouira. 
Op enkele plaatsen onderweg zien we de buitendiensten die aan het offeren vooraf gaan en later zien we ook her en der de geslachte schapen gevild worden.  

Essaouira

Essaouira

In Essaouira aangekomen nemen we onze vooraf gekochte lunch mee naar het strand om het daar met wat extra zand te nuttigen. In het stadje zelf zien we dat ze op verschillende plekken op straat de schapenkoppen aan het afbranden zijn, dat stinkt behoorlijk. We eten bij een restaurant met een mooi uitzicht maar met Europese prijzen, dat wordt weer wat extra geld pinnen! Je went zo snel aan die lagere prijzen dat €20,- voor een hoofdgerecht ineens belachelijk duur lijkt. Na het diner ga ik met Cynhia en Ilona terug naar het tentje waar we eerder gezien hadden dat een Gnaoua bandje zou spelen, leuk om ook eens mee te maken. 
Essaouira is een leuk vissersstadje wat enigszins Frans aandoet, klopt ook wel want de Fransen hebben het hier enige tijd voor het zeggen gehad. Hier had ik best nog wat langer door kunnen brengen maar helaas zit het er alweer bijna op, nog een lange reisdag naar Casablanca, daar een bezoekje aan de indrukwekkende Hassan II Moskee (helaas niet van binnen kunnen bekijken) en de volgende dag alweer terug het vliegtuig in.  

Hassan II Moskee Casablanca

Parkfest 2015

Vrijdag rond 11 u aanwezig, action tentje opgezet, matrasje erin, rest van m’n bed in de auto gelaten want ik twijfel over de waterdichtheid van m’n tent. Jorrit heeft dit jaar wat mensen geregeld waar hij ook andere evenementen mee doet dus er zijn weer wat nieuwe gezichten en namen te onthouden, gezichten lukt me wel aardig, maar wat namen betreft ben ik net een vergiet. Ik krijg samen met Johan (als ik het mis heb graag even melden!) de mobiele post camping, dat houdt in geregeld even een rondje doen, kijken dat de brand paden vrij blijven, geen barbecues en geen fakkels aan i.v.m. brandgevaar.

Nu heeft het donderdag wel flink geregend, maar toch is alles gortdroog dus geen open vuur toegestaan. Parkfest publiek is dan ook zo dat je dat zegt en het dan prima is, en aangezien de gasten er vorige avond op gewezen waren bleven de fakkels vandaag uit. Ook een tijdje bij de ingang gestaan, dat is altijd wel een leuke plek. Aangezien mijn rooster alle dagen tot na afsluiting festivaldag liep heb ik aan Jorrit gevraagd of ik als de nachtploeg aanwezig was vrijaf mocht hebben zodat ik nog een Guinness kon gaan drinken, heb dat alleen de vrijdagavond gedaan, een keer is zat, maar wel even fijn om echt een beetje de sfeer te proeven.

Daarna ben ik nog even bij de caravans op de crewcamping gaan kijken wie er nog zaten en daar nog even zitten kletsen. Heel de vrijdag is het droog gebleven dus ik heb m’n bedje naar m’n tent gesleept en heb daar prima geslapen. Volgende ochtend toch voor de zekerheid slaapzak en kussen terug in m’n auto gedaan, en dat was maar goed ook.

Zaterdag was wel het meest treurige weer wat je kon hebben, heel de dag regen. De campinggasten lieten zich uiteraard niet uit het veld slaan, maar de dag gasten bleven massaal weg, iets wat dit festival volgens mij echt niet kan gebruiken.

De bezoekers die er wel waren bleven waarachtig goed gemutst. ‘sMiddags ben ik even naar huis geweest om m’n katjes te verzorgen en zelf even vlug te douchen en toen weer terug op m’n post, mobiel team festival terrein dit keer. We hadden onszelf droog weggezet op het hoekje van de bar tent, van daaruit kun je het terrein mooi overzien. Aangezien het regende heb ik er maar even twee muntjes tegenaan gegooid om bij de bar een cola te halen in plaats van een drankje backstage te gaan halen, heb toch muntjes zat. Wil je er een citroentje bij was de vraag, nou, doe maar, krijg je dus het hele circus in je bekertje, schijfje citroen, rietje, stamper, ijs, nu lijkt het net of ik een of ander mixdrankje heb, ene bedankt he! Voor m’n lekke tentje heb ik inmiddels een vervanger gevonden namelijk Tent 1.

‘sAvonds breng ik m’n bed in delen onder m’n poncho naar de tent en sluit dan aan bij het na borrelen bij het keetje waar Mark z’n bed heeft staan. Het is weer veel te gezellig en ik heb gelachen tot ik er werkelijk buikpijn van had! Precies op tijd (voor de meesten van ons dan toch) besluiten we te gaan slapen, waren we nog langer doorgegaan dan had dat waarschijnlijk Zondagochtend wat katers opgeleverd.

Zondagochtend is het gestopt met regenen, maar alles is nog nat en het zonnetje wil er niet al te best door komen. Ik start vandaag op doorgang backstage en na een tijdje mag ik weer over het terrein als mobiel team.

Na het avondeten neem ik post backstage weer in en ik vind het wel prima want m’n voeten willen nu wel wat rust. Ik blijf daar lekker zitten tot het veld leeg is, daarna verhuis ik naar de bar. Bijna heel team Jorrit mist het praatje van Justus, en ik mis daardoor de melding porto inleveren dus mijn porto is als laatste in de keet. Terug bij de bar tijd voor een Guinness (of wat) en dan blijft het standaard clubje over om het licht uit te doen.

Dit blijkt nog niet zo makkelijk dit jaar, er is een hardnekkige groene looplamp (!) We verhuizen met 7-en naar de catering tent om daar nog even verder te gaan.

Dit weekend is ook weer de video van enkele jaren terug waarin Bas opbiecht panda te zijn ter sprake gekomen, maar als ik op bepaald moment aanbied om het gesprek te filmen wordt er heel hard en in koor NEE geroepen, heel vreemd ! Mark zit er een beetje doorheen en valt tot algehele hilariteit rechtop in slaap. Dit is wel ongeveer het teken dat het mooi is geweest. Ik kruip voor het gemak maar gewoon bij m’n slaapzak op de achterbank van m’n auto.

Volgende ochtend toch weer redelijk op tijd wakker, ontbijt, dan m’n tentje opruimen en naar huis. Daar tentje wat proberen schoon te maken want ik wil toch kijken of ik die error van dat lekken eruit kan krijgen, of misschien moet ik toch dat advies van Edwin maar nemen en voor een paar tientjes meer een ‘echte’ tent kopen.

WWW'15

M'n verslagje komt een beetje met vertraging omdat ik er een schildersklusje tussen had zitten, maar dat is gedaan dus hier komt ie dan: WWW'15 zaterdag 4 juli 

Net zoals vorig jaar is afdeling Budel al op donderdag richting Hooglanderveen vertrokken, en ik heb me vrijdag bij hen gevoegd. Ook Hans kwam de ploeg op vrijdag versterken. Het kamp is nu kamp Brabant ofwel klein Brabant gedoopt, de mannen hadden zelf een 'W.W.Welkom in kamp Brabant' bord gemaakt en de organisatie van WWW had een vergelijkbaar idee en een bordje 'klein Brabant' neergezet.

Ze hadden nog een mooi plekje voor me vrij gelaten in de slaapzaal, ik kon zelfs nog kiezen, naast de ene of de andere snurker.

De voorgaande avond heeft Hooglanderveen een flinke onweersbui gehad (ik moest thuis sproeien want daar viel natuurlijk weer niks) en daarna is op een of andere manier het idee ontstaan om die plastic koe die op z’n rug op het veld lag te gaan reanimeren. Uiteraard is dat gefilmd en iedereen heeft het er over.

We moeten nog wel even aan het werk, de gemeente had maar een heel zuinig strookje gemaaid van de berm waar de auto's moeten parkeren morgen, maar gelukkig kon er even een vader met maai gerei worden gebeld en toen moest het dus nog een beetje netjes aan de kant geharkt worden.

S’-avonds werd het weer gezellig druk in kamp Brabant maar ik heb het niet laat gemaakt, toen ik op een bepaald moment niet meer wist of ik nu het gesprek links of rechts van mij aan het volgen was ben ik maar gaan liggen en niet lang daarna sliep ik.

Halverwege de nacht werd ik wakker ( waarschijnlijk van de stilte), er ontbraken twee personen in de slaapzaal, Stefan en Hans waren samen nog maar even een controle ronde aan het doen. Het volgende moment dat ik wakker werd was het licht en waren Ad en Peter al op en de koffie pruttelde al.

Niet lang daarna kwamen ook de anderen op de koffie geur af. Lekker ontbijtje, eieren met spek en dan maar gewoon rustig aan doen want het begint al flink op te warmen, om ongeveer 14:00 moeten we aan het werk. Maar het is snel gedaan met de rust, ineens een knal, blijken er twee auto’s op elkaar gereden te zijn op de kruising. Zo het er uit ziet enkel blikschade, politie erbij en een motor ambulance. De mobiele schaduw wordt op de kruising geïnstalleerd, Hans, Jack, Stefan en Denny schieten hun hesjes aan en beginnen het verkeer te regelen.

De exacte volgorde van zaken weet ik niet precies want ik ben er wat later bij gaan staan om Denny van zijn taak te verlossen, nadat ik Stefan zijn pet gebracht had. Roland heeft het daarna van mij weer overgenomen. Het duurde een behoorlijke tijd voor de sleepauto kwam want die was blijkbaar verkeerd gereden. De twee inzittenden van de auto waar de airbags afgegaan waren zijn toch maar even voor controle naar het ziekenhuis gestuurd. Gelukkig was dat de enige ambulance die we nodig gehad hebben die dag!

Inmiddels is ook Jimmy gearriveerd, hij draait net als andere jaren bardienst. Hij heeft ook nog een maatje meegebracht ter vervanging van Sandra, die zich dus ook voorstelt als ‘de nieuwe Sandra’.

Even voor twee uur zit iedereen op z’n post, ik zit bij de ingang met twee porto’s, als er een auto met een bandje komt moet ik

Ad inseinen dat hij de backstage poort open kan doen, en Fabian via de andere porto dat hij ze op kan vangen en naar het juiste podium kan sturen. Die tweede porto ging in het begin niet helemaal soepel, maar na eerst 2 keer het verkeerde kanaal doorgekregen te hebben had ik dat toch eindelijk het juiste te pakken.

De eerste paar uur was het nog puffen maar daarna begon het langzaam wat af te koelen. Op het terrein werd gratis water uitgedeeld en er waren verschillende schaduwplaatsen gecreëerd, bovendien was dit niet de eerste warme dag dus de mensen waren al een beetje aan de hitte gewent. Onze ploeg op de straat had zijn mobiele schaduw met brandblusser (voor het geval) en koelbox, en bij de hoofdpoort stond een koelkast (met vriesvak) en er waren kannen met bouillon. 

Dit jaar geen live beelden van het hoofdpodium want die televisie is vorig jaar naar de afvalcontainer gepromoveerd.

Na een aantal ritjes van Ab met het pendelbusje mocht Miranda eindelijk een keer rijden en komt vervolgens met stukken te staan, er wordt een andere bus geregeld en ondertussen wordt het busje gerepareerd.

Nieuw dit jaar is ook dat het eten voor de vrijwilligers door de cateraar is geregeld, we hebben onze bestelling een paar maanden geleden al door moeten geven. Ik had gekozen voor andijviestamp met bal, tsja toen ik dat doorgaf vroor het nog, wist ik veel dat het 30+ ging worden. Maar het viel goed mee hoor, winterkost smaakt ook prima bij 30+.

De grote uitloop na afloop van het festival verliep ook zonder problemen, wat slingerende mensen waar je je van afvraagt of ze wel heelhuids thuis gekomen zijn, maar verder niks bijzonders.

Daarna is het veld voor de vrijwilligers, de kratten bier worden aangesleept en de frituur wordt nog een keer opgestookt. Het is dit jaar het jaar van de Warsteiner. Er worden ook nog wat ijsco’s uitgedeeld en chips en dan komen de eerste snacks uit het vet. 
Als iedereen genoeg gegeten heeft is er nog een hele bak friet en wat frikadellen en hamburgers over. 

Via een spelletje sjoelen met hamburgers worden de origami snacks geboren. Mijn moeder heeft me altijd gezegd dat je niet mag spelen met je eten … Jimmy en Roland plannen alweer een rondje met de koe en even later wordt een van de koeien van het dak gehaald, ik weet al waar die terecht gaat komen. Langzaam loopt het terras leeg en ik ga mijn bedje ook maar eens opzoeken, ik zie die koe wel weer verschijnen. Na een paar uurtjes slapen wordt ik wakker, nog geen koe. Ik ga even naar het toilet en dan even naar het terras, de koe staat daar nog en er zit nog volk te borrelen, ik laat ze maar en ga terug naar m’n bedje. De volgende keer dat ik wakker wordt staat dus inderdaad die koe weer in de tent, ik wist het wel!

WWW 2016, 2 juli, Oeverweg, Amersfoort Vathorst                      

De Chocoladefabriek Rosmeulen en de brug van Vroenhoven

Nadat ik er bij enkele uitjes van de fotoclub niet bij kon zijn was ik voor deze vastbesloten om mee te gaan, moest me wel wat haasten, maar om 19:00 stond ik zoals afgesproken bij Palethe voor de deur, als een van de eersten zelfs.

Het nichtje van Suzie heeft de sleutel van de voormalig Chocoladefabriek Rosmeulen in Nerem, een prachtig oud fabriekspand wat binnenkort wordt omgetoverd tot een wooncomplex (start bouw is gepland voor 2016) en zij heeft kunnen regelen dat wij van Fotoclub Digipelt binnen mogen om foto’s te maken.

We vertrekken met enkele auto’s richting Tongeren, toch nog een uurtje rijden.

Bij de fabriek staan Suzie en haar nichtje ons al op te wachten en als de hele groep compleet is gaan we naar binnen, daar krijgen we nog een korte geschiedenisles en dan mogen we los.

Ik laat me de weg wijzen naar de trap van de toren en begin met de eerste 3 verdiepingen van het 5 verdiepingen tellende deel. Ik wil de bovenste twee ook nog bekijken, maar ik wil ook zeker de ruimte achter het grote raam vastleggen voor het licht het af laat weten. Ik bedoel dus het daglicht, want elektriciteit heeft het gebouw op dit moment niet. Het grote raam is gedeeltelijk zichtbaar in een van de ruimten en er staat een plas water in de ruimte die het plaatje nog net wat specialer maakt. Tsja, helemaal waterdicht is het pand niet meer maar dat wordt met de bouw wel weer in orde gebracht, en het levert ons wel mooie plaatjes op, net als de kapotte ramen en zelfs de duiven skeletjes.

Van de ruimte met het raam ben in doorgelopen de rechter vleugel in, en daarna weer terug naar de linker vleugel met de toren. Inmiddels hebben de anderen de toren ook gevonden en op de trap wisselen we even tips uit, beste uitzicht is op de voorlaatste verdieping. Dus ik daar op af natuurlijk. Het bovenste raam in het trappenhuis is een boograam met een mooi uitzicht op het landhuis aan de andere kant van de straat en vanuit enkele andere ramen heb je ook een mooi uitzicht op de omgeving. Langzaamaan begint het daglicht te verdwijnen en ik besluit nog maar even een plaatje van de buitenkant te maken. Ik ben niet de enige met dat idee blijkt als ik buiten kom. Een voor een komen ook de anderen naar buiten.

                                           http://www.dechocoladefabriek.be/

Hoewel het te donker geworden is om nog langer in de fabriek foto’s te maken is het nog wel mogelijk om op een andere locatie wat te gaan knippen. 
Victor stelt voor om naar de brug van Vroenhoven te rijden en daar bij het restaurant onder de brug (zo heet het restaurant ook) nog wat foto’s te maken. 
De ingang van dit restaurant is een geliefd stekje voor fotografen. 
Het is een beetje dringen voor het beste plekje maar na wat heen en weer verschuiven en van plaats wisselen heeft denk ik toch iedereen vanaf een goede positie een of meerdere plaatjes kunnen maken. 
Daarna gaan we weer op de terugweg want voor enkelen van ons (ik zij de gek) is het morgen gewoon weer werken dag.

Volleybaltoernooi Ledub 2015

 Controlepost camping

Ik heb niet zo veel met volleybal, behalve dan dat ik ook dit jaar wel weer een van de vrijwilligers wilde zijn om bij de ingang van de camping te staan en polsbandjes controleren. De handboogvereniging ‘de Grensjagers’ krijgt voor dit werk en het beheren van de garderobe een centje voor in de verenigingskas, en een stel vrijwilligers van de vereniging en een handje vrijwilligers niet van de vereniging (waaronder ik zij de gek) bemannen de posten.

Communicatie centrum

Helaas wilde het weer niet erg meewerken, maar bij de campinggasten zat de sfeer er toch goed in. Bij de ingang camping stond nu een keet, hele vooruitgang met de caravan van vorig jaar. Met de extra service van het telefoons opladen was dat vorig jaar een beetje behelpen in de caravan, nu stonden er gewoon tafels waar de telefoons op konden liggen in plaats van op de bank, het leek wel een communicatie centrum. Ook de andere extra service, die van het luchtbed oppompen heeft nog een extra centje voor de Grensjagers opgeleverd. Als de mensen horen dat van dit geld iets leuks voor de kinderen van de club wordt gedaan vinden ze het ineens niet zo erg meer om er wat voor te betalen.

Sfeerbeeld camping

Mijn taak is eigenlijk, voornamelijk, alleen maar aanwezig zijn. Soms moet je even vragen of ze het polsbandje even willen laten zien, en af en toe moet je iemand zonder bandje wegsturen of een teamlid laten bellen om de bandjes te komen brengen. We zijn wel heel streng hoor! Zelfs moeders zonder bandje moeten aan de poort wachten. Ze kunnen dan wel op het bankje zitten en eventueel een kop koffie of thee krijgen hoor.

Op de camping is een toilettenunit gezet en er kan gedoucht worden bij de voetvalvereniging, dat is camping af rechts en een eindje verder weer links. Dit weerhoudt sommigen er niet van in hun ondergoed met handdoek over de schouder op weg te gaan, wel een beetje een mode flater: tennissokken in zijn slippers = niet sexy! Ach jee, je maakt wat mee op zo'n volleybaltoernooi, ik heb ook al verhalen gehoord van mensen die gewoon in compleet de verkeerde tent hebben geslapen ondanks het betoog van de tent eigenaar dat ze verkeerd was (!) Schijnt dat het bij het toernooi behorende feestje ook heel gezellig is …

Chinees!

Lekker eten!

Van de wedstrijden heb ik dus helemaal niks meegekregen, behalve af en toe dat er iets omgeroepen werd en de muziek dan, maar ik heb me prima vermaakt hoor. Frank, die ik ’s middags had afgelost stond tegen 6 uur alweer aan de poort, hij had Chinees gehaald. Lekker gekookt Frank!

Om 20:00 werd ik dan weer afgelost maar ik ben nog een tijdje blijven hangen omdat het nog te gezellig was, en er stond een grappige Duitser hele verhalen te vertellen, niet geheel nuchter meer, maar wat maakt het uit !

Bij de garderobe had Peter inmiddels zijn plek ingenomen dus die moest ik even gedag zeggen, en ‘voor bij de straat’ hielden Jochem en Frank wacht, gelukkig wilde Frank wel even het hek voor me open doen, Jochem had me uit laten stappen, gewoon om te klieren.

De pro-actieve werkhouding